کتاب نوازنده‌ی شیپوری که به ایرلند خیانت کرد

«نوازندهی شیپوری که به ایرلند خیانت کرد» سه داستان کوتاه نوشته فرانک اوکانر(۱۹۶۶-۱۹۰۳) نویسنده سرشناس ایرلندی است. در بخشی از داستان «مهمانان ملت» از این کتاب که بیانگر تجربیات شخصی نویسنده از جنگ استقلال ایرلند است می‌خوانیم: «هنگام غروب، انگلیسیِ گنده، بِلچِر، با پاهای درازش خاکسترها را جابه‌جا می‌کرد و می‌گفت: «خب رفقا، نظرتون چی‌یه؟» و من و نوبل می‌گفتیم: «خوبه رفیق.» (ما هم اصطلاحات عجیب/غریب آن‌ها را به‌کار می‌بردیم.) و انگلیسی ِ ریزه، هاوکینز، لامپ را روشن می‌کرد و ورق‌ها را می‌آورد. بعضی وقت‌ها جِرمیا دُونووان سرپا می‌ایستاد و بر بازی نظارت می‌کردو از ورق‌های دست هاوکینز که همیشه بد بازی می‌کرد، متحیر می‌شد، و اگر یکی از آن‌ها را به ما رد می‌کرد، سرش داد می‌زد: «اه لعنتی، چرا درست بازی نمی‌کنی؟» اما معمولا جرمینا مثل آن انگلیسیِ گنده، بلچر آدم موقر و شیطان بدبختی بود و از آن‌جایی که آدم منضبطی بود، بازی نمی‌کرد و فقط از بالا نگاه می‌کرد، اگرچه دست‌اش از آن‌ها هم کندتر بود. کلاه کوچکی به سرش می‌گذاشت‌و پاتاوه‌یی هم روی شلوار درازش می‌پوشید و به ندرت دیده می‌شد که دست‌هایش بیرون از جیب‌های شلوارش باشد. وقتی کسی با او صحبت می‌کرد، رنگ‌اش قرمز می‌شد، از سرتاپایش به لرزه می‌افتاد و در تمام مدت به زمین و به پاهای بزرگ دهاتی‌اش نگاه می‌کرد. من و نوبل به لهجه‌ی دهاتی‌اش می‌خندیدیم، چون ما هردو بچه‌های شهر بودیم. در این لحظه نمی‌توانم نقطه‌نظر خودم و نوبل را که مراقب بلچر و هاوکینز بودیم، شرح دهم؛ چراکه معتقدم که شما می‌توانید تصور کنید که این زوج در هرجایی از این‌جا تا کلاره گالاوی که می‌رسیدند، مثل یک علف هرز ریشه می‌دواندند. هیچ‌گاه در تجربه‌ی کوتاه‌ام از زندگی، مردهایی را مثل این‌ها ندیده بودم که این‌قدر زود به کشورشون عادت کنند.»