کتاب هنر خوشبختی

کتاب هنر خوشبختی نوشتهٔ آرتور شوپنهاور و ترجمهٔ علی عبداللهی است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است. این کتابْ نگاه شوپنهاور، فیلسوف بزرگ آلمانی را به خوشبختی نشان می‌دهد.

درباره کتاب هنر خوشبختی

کتاب هنر خوشبختی دربردارنده‌ٔ پنجاه قاعده‌ٔ زندگی است. این قواعد، به عنوان قواعد و اصول زرین، به شیوه‌ٔ فرانسوی‌ها تدوین و فرمول‌بندی شده است؛ یعنی شامل تأملات و اندیشه‌ها و قلم‌اندازهایی است که حجم آن کمی از اندرزگویه و گزین‌گویه بلندتر است و در قالب دستورالعمل، حاوی رهنمودها یا راهکارها و توصیه‌های تربیتی است و هر یک به سهم خود دربردارنده‌ٔ یک برهان فلسفی و اخلاقی است؛ برای نمونه، قاعده‌ٔ ششم می‌گوید آگاهانه دست به کاری بزنیم که در توانمان است و آگاهانه بارِ رنجی را بر دوش بکشیم که ناگزیر به ما وارد می‌شود. «نباید آن‌طور که می‌خواهیم، بلکه باید آن‌طور که می‌توانیم زندگی کنیم.»

فصل‌های این کتاب از این قرار هستند

شوپنهاور و فلسفهٔ خوشبختی

 هنر خوشبختی یا حکمت زندگی

 پنجاه قاعدهٔ زندگی توأم با خوشبختی

 فلسفهٔ خوشبختی.

خواندن کتاب هنر خوشبختی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند آرا و نظریات شوپنهاور را در باب خوشبختی بدانند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آرتور شوپنهاور

آرتور شوپنهاور متولد سال ۱۷۸۸ و درگذشته به سال ۱۸۶۰ میلادی است. او یکی از مطرح‌ترین و بزرگ‌ترین فیلسوفان آلمانی است و نظریاتش در حوزهٔ اخلاق، هنر، ادبیات معاصر و روان‌شناسی تاریخ‌ساز است.

کتاب‌های او از این قرار هستند:

۱. در باب حکمت زندگی

۲. جهان و تأملات فیلسوف

۳. متعلقات و ملحقات

مقاله‌ای بیست صفحه‌ای از این اثر پیش‌تر نیز به دست خشایار دیهیمی در کتاب زیر ترجمه شده بود:

مرگ (مجموعه مقالات از متفکران معروف)

۴. جهان همچون اراده و تصور

جهان به مثابه اراده و برابرنهاد

هنر و زیبایی‌شناسی؛ شاهکار فلسفی

۵. دو مسئله بنیادین اخلاق

۶. در باب اراده در طبیعت

۷. هنر همیشه بر حق بودن؛ ۳۸ راه برای پیروزی در هنگامی که شکست خورده‌اید

۸. در باب بینایی و رنگ‌ها

۹. ریشه چهارگان اصل دلیل کافی (رسالهٔ دکتری شوپنهاور در دانشگاه ینا)

۱۰. در باب طبیعت انسان

۱۱. اخلاق، قانون، سیاست

۱۲. زندگی این‌جوری‌ است

۱۳. هنر زنده ماندن

۱۴. هنر حفظ آبرو

۱۵. هنر رفتار با زنان

۱۶. هنر خودشناسی

۱۷. هنر خوشبختی

۱۸. هنر رنجاندن

۱۹. هنر پیر شدن

هفت کتاب اصلی شوپنهاور (شماره ۳ تا ۹) در زمان حیات وی با همین عناوین چاپ شده‌اند و سایر موارد، گردآوری‌های پس از مرگ اوست.

بخشی از کتاب هنر خوشبختی

حکمت زندگی، در حکم یک اصل نظری یا آموزه (دکترین) است، و شاید کم‌وبیش مترادف باشد با عبارت «اویدمونیک» در زبان یونانی. چنین حکمتی، باید قاعدتاً این را به ما بیاموزد که تا حد امکان خوشبخت زندگی کنیم، و البته همزمان باید وظیفه‌اش این باشد که ما را به راه‌حلی در میانهٔ دو محدودیت برساند؛ یعنی ترغیب‌مان کند، که از یک سو چند صباح زندگی‌مان را به دور از گرایش به رواقی‌گری و از سوی دیگر عاری از ماکیاولیسم بگذرانیم. در گرایش اول، قاعدتاً لازم نیست یکسره راه پشت‌پا زدن به تعلقات و سخت‌گرفتن بر خود یا محرومیت را در پیش گیریم، زیرا این علم (ساینتس) برای انسان عادی پیش‌بینی شده است، و این انسان عادی، همین که بخواهد با در پیش گرفتن همان راه و روش سعادت خود را بجوید، با انبوهی از خواسته‌ها (ی از نظر حسی مشترک) مواجه می‌شود و لاجرم به راه و روش دوم در می‌آویزد، به ماکیاولیسم، یعنی به قواعدی عملی که او را به سعادت نایل می‌سازند ولی، بدیهی است چنین سعادتی به هزینهٔ از میان رفتن سعادت سایر افراد تمام می‌شود، و لزوماً در نزد فرد عادی، چنین چیزی ضرورتاً در گرو عقل نیست.

بنابراین، گسترهٔ حکمت زندگی، چه‌بسا جایی میان حوزهٔ رواقی‌گری و ماکیاولی‌گرایی قرار بگیرد، البته هر دو وجه افراطی، شاید راهی کوتاه‌تر ولی ناکام در رسیدن به هدف تلقی شوند: حکمت زندگی به ما می‌آموزد که چگونه می‌توان تا حد ممکن به خوشبختی دست یافت، بدون پرهیزگاری بی‌اندازه و چیرگی بر نفس، و بدون آنکه دیگری را صرفاً در حکم تنها وسیلهٔ ممکن برای رسیدن به هدف خود تلقی کنیم.

در دل نوشتار بالا، چه‌بسا این گزاره نهفته باشد که اساساً خوشبختی ایجابی و کامل محال است، بلکه فقط می‌توان توقع وضعیتی را داشت که کمتر دردناک است. ولی بصیرت حاصل همین دریافت، حاوی نکات بسیاری است، و دست ما را باز می‌گذارد، تا در خوشی‌هایی که زندگی به ما ارزانی می‌دارد، به اندازهٔ وسع خود سهیم شویم. چون صرفاً وسایل رسیدن به آن، بی‌اندازه محدود و فقط تا حدی در ید قدرت ما هستند: یعنی تا آنچه در توان ماست.»