کتاب دموکریتوس

کتاب دموکریتوس نوشتهٔ پل کارتلج و ترجمهٔ اکبر معصوم بیگی است. انتشارات آگه این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر شما را با برخی از آرای این فیلسوف آشنا می‌کند.

درباره کتاب دموکریتوس

دموکریتوس در میانهٔ سدهٔ پنجم به دنیا آمد و در سدهٔ چهارم پیش از میلاد درگذشت. او فیلسوف بزرگ یونانی بود که او را پایه‌گذار نظریهٔ اتمی دانسته‌اند. دموکریتوس از نظریهٔ اتم‌باوری نظامی جامع و کلی پرداخت که فیزیک، کیهان‌شناسی، روان‌شناسی و یزدان‌شناسی را نیز در بر می‌گیرد؛ همچنین گفته‌اند که او دربارهٔ گسترهٔ پهناوری از موضوع‌ها از جمله ریاضیات، اخلاق، نقد ادبی، انسان‌شناسی و نظریهٔ زبان نیز قلم زده است. بیشتر آثار دموکریتوس از میان رفته و جز نقل‌قول‌هایی دربارهٔ اخلاق چیزی از او بر جای نمانده است. اگر ارسطو در برخی ار آثار خود به بحث و انتقاد از آرای دموکریتوس نمی‌پرداخت، بسیاری از نکته‌های نغز اندیشهٔ فلسفی او بر ما پوشیده می‌ماند.

کتاب حاضر ابتدا مختصری از زندگی و زمانهٔ دموکریتوس گفته و سپس دربارهٔ «فیزیک و معرفت‌شناسی»، «کیهان‌شناسی و کیهان‌نگاری»، «مردم‌شناسی و جامعه‌شناسی»، «روان‌شناسی و پزشکی»، «اخلاق و سیاست» و «پذیرش: واپسین خندهٔ دموکریتوس» سخن گفته است.

خواندن کتاب دموکریتوس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دموکریتوس

«نسل‌های انسان‌هایی که در آغاز پدید آمدند زندگی بی‌سامان و جانوری داشتند. همه به‌طور انفرادی در پی غذا بودند و از ریشه‌هایی که بیش‌تر در دسترس‌شان بود و نیز از میوه‌هایی که از درخت فرومی‌افتاد تغذیه می‌کردند. هنگامی‌که در رهگذر جانوران درنده قرار می‌گرفتند به یاری یکدیگر می‌شتافتند، و این را رفته‌رفته از شیوه‌های یکدیگر آموخته بودند. آواهای صداهاشان از آغاز آشفته و نامفهوم بود، اما به‌تدریج کلمات خود را ملفوظ کردند، و با هم نشانه‌هایی را برای هر چیزی معین کردند، و معانی چیزهای موجود را به یکدیگر آموختند. اما از آن‌جا که چنین گروه‌هایی بر همهٔ بخش‌های مسکون جهان پدید آمدند، مردمان همه دارای زبانی واحد نبودند، زیرا هر گروه بنا بر تصادف لفظی را بر چیزها می‌گذاشت. از همین روست که امروز همه‌گونه زبان وجود دارد؛ افزون بر این، از این گروه‌های اصلی است که همهٔ مردمان سرچشمه گرفته‌اند. انسان‌های نخستین زندگی پرمشقتی داشتند، زیرا هیچ‌یک از چیزهایی که ما در زندگی از آن بهره برمی‌گیریم هنوز کشف نشده بود: هیچ‌گونه تن‌پوشی نداشتند، چیزی از سرپناه یا آتش نمی‌دانستند و یکسر از کشاورزی بی‌خبر بودند. از آن‌جا که چیزی دربارهٔ چیدن میوه‌های گیاهان خود نمی‌دانستند، هیچ‌یک از محصولات را برای زمان مورد نیاز انبار نمی‌کردند. در نتیجه، بسیاری از ایشان در فصل زمستان از سرما و فقدان خوراک می‌مردند؛ اما از همین‌جا رفته‌رفته به تجربه آموختند که در زمستان‌ها چگونه در غارها پناه بگیرند و چگونه میوه‌هایی را که می‌توانستند نگه دارند انبار کنند. و هنگامی‌که آتش و دیگر چیزهای سودمند را شناختند، همچنین رفته‌رفته حرفه‌ها و دیگر چیزهایی را آموختند که توانست برای زندگی گروه سودمند باشد. زیرا بنا بر قاعده‌ای عمومی در همهٔ چیزها، نیازْ آموزگار مردمان بوده است و بنا بر سرشت اشیا، شناسایی چیزها را به آن آفریده‌ای نشان می‌دهد که ساختمان طبیعی شایسته‌ای دارد و در هر مورد یاورانی چون دست‌ها، زبان و ذهنی هوشمند دارد.»