کتاب سفر با حاج سیاح

کتاب سفر با حاج سیاح نوشتهٔ احسان نوروزی در نشر افق منتشر شده است. این کتاب سفرنامهٔ ۵۰ روز سفر به اروپا است. 

درباره کتاب سفر با حاج سیاح

حاج محمدعلی محلاتی (۱۳۰۴ - ۱۲۱۵)، در ۲۳سالگی عازم سفر شد و در راه خروج از ایران شایعه کرد که مرده است تا خانواده‌اش منتظر بازگشتش نباشند. ۱۸ سال بعد که به ایران بازگشت ملقب شد به حاج سیاح (یا به‌واقع: حاج مسافر.) ۱۵۳ سال بعد، در سال ۹۱ خورشیدی (۲۰۱۰ میلادی)، احسان نوروزی تصمیم گرفته است در سفر ۵۰  روزه  خود به اروپا با حاج  سیاح هم‌سفر شود و اروپا را از نگاه او ببیند.

نوروزی و حاج سیاح در اروپا و از طریق تاریخ با هم هم‌سفر می‌شوند. مهم‌ترین وجه تمایز کتاب «سفر با حاج  سیاح» نوشتهٔ احسان نوروزی با سایر سفرنامه‌های امروزی این است که در آن خواننده می‌تواند هم‌زمان در ۲ عصر مختلف سفر کند و ۲ سفرنامه را با هم پیش ببرد.

خواندن کتاب سفر با حاج سیاح را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به سفرنامه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سفر با حاج سیاح

«قریب صد و پنجاه و اندی سال بعد از حاج‌سیاح به اروپا می‌رسم. برخلاف برنامه‌ام برای سفر زمینی، با پرواز ساعت ده صبح به وین در اتریش پرواز کرده‌ام. بعد از چهار ساعت چُرت‌های گاه و بی‌گاه که با وراجی‌های پیرزن بغل‌دستی‌ام پاره می‌شود، بالاخره زمین‌های قهوه‌ای‌فام آسیا به سرزمین سبزی بدل می‌شود که رود دانوب از میانش می‌گذرد. از کنار بال هواپیما به زحمت نگاهی می‌اندازم به ردیف سقف‌های قرمز و آجری‌رنگ خانه‌های کم‌طبقهٔ وین که مدام نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوند تا این‌که هواپیما می‌نشیند. تابلوهای تبلیغاتی فرودگاه پیشاپیش مسافران را برای مواجهه با این شهر آماده می‌کنند: شهر موتزارت، قلب اروپا، مرکز امپراتوری هابسبورگ.

این‌که سفر دوماهه‌ام به اروپا در این زمان و از این شهر آغاز شده کاملاً تصادفی است (شوهرعمه‌ام که ویزای این سفر را فراهم کرده در اتریش ساکن است و آژانس هواپیمایی هشدار داده بود که بهتر است ورودم به منطقهٔ ویزای متحد اروپا (شنگن) از مسیر همان کشوری باشد که از آن ویزا گرفته‌ام، به خاطر همین بود که نشد سفرم را سراسر زمینی انجام دهم؛ پس به‌محض این‌که پول ترجمهٔ جدیدم، هشت‌صد هزار تومان را گرفتم، وامی دو میلیون تومانی هم جور کردم و با کم‌تر از دو هزار یورو راهی این سفر شدم)، اما امیدوارم مابقی سفرم نه‌تنها عمدهٔ پایتخت‌های اروپای غربی را شامل شود بلکه تاحدودی ردگیری مسیری باشد که جهانگرد ایرانی دوران ناصرالدین‌شاه، حاج‌سیاح، پیموده بود. از همین‌روست که علاوه بر کتابچهٔ راهنمای سفر در اروپا (لونلی پلنت)، سفرنامهٔ حاج‌سیاح را هم در کوله‌ام گنجانده‌ام.

مطابق معمول سفرهایم، این‌بار نیز رکوردشکنی در کم‌هزینه بودن سفر از جملهٔ اولویت‌هاست. با این‌حال اما، در این رسالتم به گرد پای حاج‌سیاح نخواهم رسید. او وقتی برادرش را در روستای سلطان‌آباد ترک می‌کرد تا سفر هجده‌ساله‌اش را آغاز کند، عبایی کهنه به‌تن داشت و گیوه‌ای بدون جوراب به‌پا. دستمالی که هم سفره و هم شال کمر بود و عمامه و سه قرص نان و هزار دینار وجه نقد که او را بعد از چند ماه فقط تا تفلیس می‌رساند. حاج‌سیاح معمولاً پیاده سفر می‌کند و وقتی پایش پینه می‌بندد و انگشتانش تاول می‌زنند، پشگل شتر بدان‌ها می‌مالد (و البته آن‌قدر پیاده گز می‌کند که بالاخره در اروپا مجبور می‌شود در بیمارستان یک صومعه بستری شود.) حاج‌سیاح از طریق رود دانوب و با کشتی خود را به وین رساند، مسیری که هنوز می‌توان پیمود اما با هزینهٔ گزاف سیاحت توریستی. برخلاف من که از مزیت ویزای واحد برای کل اروپا بهره‌مندم، حاج‌سیاح مدام به هنگام عبور از قلمروهای مختلف مجبور به ابتیاع تذکره (چیزی شبیه روادید یا ویزا) می‌شود.»