کتاب آنان که توفان درو می کنند

کتاب آنان که توفان درو می کنند نوشتهٔ میشائیل لودرز و ترجمهٔ مرجانه فشاهی است. نشر افکار این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر به این پرسش پاسخ داده است که «چگونه غرب سوریه را به هرج‌ومرج کشاند؟».

درباره کتاب آنان که توفان درو می کنند

کتاب آنان که توفان درو می کنند نوشتهٔ فردی است که پیش از این کتابی به نام «کسی که باد می‌کارد» را دربارهٔ بحران سوریه نوشته بود؛ میشائیل لودرز.

کتاب حاضر که در ۹ بخش نوشته شده، کوشیده است تا دربارهٔ هرج‌ومرجی که بخشی از آن را جهانِ غرب نصیب سوریه کرده، سخن بگوید.

جنگ‌ها همچون یک قصه تعریف می‌شوند. چگونگیِ تعریف‌کردن آنها، نظر و دید ما را نسبت به اختلافات حاکم در این جنگ‌ها تعیین می‌کند.

با خواندن کتاب آنان که توفان درو می کنند از روایت میشائیل لودرز آگاه می‌شوید.

خواندن کتاب آنان که توفان درو می کنند را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران حوزهٔ تاریخ و روابط بین‌الملل دررابطه‌با کشور سوریه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره مرجانه فشاهی

مرجانه فشاهی، در سال ۱۳۳۲ در تهران به دنیا آمد. وی دانش‌آموختهٔ رشته‌های علوم سیاسی و اجتماعی از دانشگاه تهران و دانشگاه گوتینگن آلمان است. او مترجم کتاب‌هایی مانند «گاندی» نوشتهٔ سوسمیتا آرپ و «آنان که توفان درو می کنند» نوشتهٔ میشائیل لودرز بوده است.

بخش‌هایی از کتاب آنان که توفان درو می کنند

«در مورد سوریه، دیدگاه حاکم در افکار عمومی به این صورت است: رژیم جنایت‌کار اسد علیه ملت خود می‌جنگد و حاکمان در مسکو و تهران از آن‌ها حمایت می‌کنند. اقلیت مخالف در کشور، با کمال میل، "میانه‌رو" یا به‌عنوان ملت واقعی سوریه که برای آزادی می‌جنگد، معرفی می‌شوند و طبیعتاً، به‌منظور رسیدن به این هدف نمی‌توانند درهای خود را به روی غرب ببندند؛ زیرا به حمایت و پشتیبانی آن‌ها نیاز دارند. در غیر این‌صورت، با اعتبار و حیثیت خود بازی می‌کنند و از ارزش‌های اعتقادی خود دور می‌شوند، که این به مفهوم خیانت به اعتقادات و باورهاست. آرزوی این گروه مخالف اقلیت این است که لااقل آمریکا باید از مدت‌ها پیش در این منطقه، با دخالت‌های نظامی، آزادی را به کشور بازگردانده و در حفظ ارزش‌ها مددکار آن‌ها باشد.

جای افسوس است که کارگزاران سیاست امروز و بسیاری از وسایل ارتباط‌جمعی وابسته اوضاع سوریه را به نحو بسیار خلاصه و سطحی تعریف و تشریح می‌کنند. شکایت‌های اخلاقی جانشین تحلیل سیاسی درست شده است. به‌این‌ترتیب، اخبار و گزارش‌ها از اوضاع سوریه، اغلب، دردهای انسانی را منتج از جنگ‌طلبی اسد و متحد روسی‌اش به تصویر می‌کشند. مسئول‌دانستن اسد برای ایجاد مرگ و نابودی کشور فقط یک قسمت از داستان را تشکیل می‌دهد؛ بقیهٔ داستان و قسمت‌هایی که خوشایند بسیاری نیست، اغلب فرصت تعریف نمی‌یابند.»

***

«تاریخ سوریه از دوران استعمار به بعد، به‌خصوص پس از سال ۱۹۴۹، جایی برای تعبیر و تفسیر باقی نگذاشته است. بدون توجه به اشتباهات، جنایات و مسامحه‌کاری‌های حاکمان سوریه، این سرزمین ده‌ها سال است که توپ بازیِ ژئوپلتیک است. آرزو داشتم آنچه را که به‌عنوان نویسندهٔ این کتاب در طول تحقیقات و کاوش‌هایم به دست آورده‌ام، نمی‌دانستم، زیرا به‌یک‌باره یقین‌های احتمالی یا اعتقادات و باورهایی که مدت‌ها برایم مقدس جلوه می‌کردند، به محک آزمایش گذارده می‌شوند. وقتی بزرگ‌ترین و باارزش‌ترین پدیدهٔ انسانی که متعلق به دستاوردهای عصر ماست - یعنی آزادی و دموکراسی - به استهزای محض کشیده و پوسیده و نابود می‌شود، چگونه انسان با این مسأله کنار می‌آید؟ چگونه می‌شود، بر طبق مدارک عنوان‌شده در این کتاب، واقعاً باور کرد که برخلاف کشورهایی مانند روسیه یا چین، فقط سیاست غرب طرفدار و حافظ ارزش‌هاست؟ این سؤال و سؤالات مشابه آن بازی تفکر نیستند، بلکه پایهٔ محکم جامعه‌ای باز را لمس می‌کنند. همان‌طور که تاریخ‌شناس معروف، هاینریش آگوست وینکلر، اظهار می‌دارد: "واقعبت سیاسی‌ای که فقط به محقق شدن قدرت خود فکر می‌کند و ارزش‌های اخلاقی را به رسمیت نمی‌شناسد، شاید فقط در چهارچوب حکومتی دیکتاتوری امکان‌پذیر باشد. دموکراسی‌ای که چنین تصوری از سیاست داشته باشد، در مقابل اساس متعلق به "دموکراسی واقعی" با تضاد روبه‌رو می‌شود و در اثبات مشروعیت خود گرفتار بحرانی دشوار می‌شود."»