کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت

کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت نوشتهٔ لی بردشا و ترجمهٔ خشایار دیهیمی است. این کتاب را نشر نو منتشر کرده است.

درباره کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت

کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت به بررسی اندیشه‌های فیلسوف بزرگ قرن بیستم، هانا آرِنت می‌پردازد. درحقیقت، این کتاب، تفسیری است. اما از جهتی دیگر، این نوشته کندوکاوی در فعالیت نظریه‌پردازی دربارهٔ سیاست به صورت کلی است، یعنی به رابطهٔ میان نظر و عمل در سیاست می‌پردازد. این موضوع (رابطهٔ بین نظر و عمل در سیاست) بن‌مایهٔ اصلی آثار هانا آرنت است؛ بنابراین، می‌توان از نظرگاه بردشا، به دیدگاه‌های متفکران دیگر هم در این باره رجوع کرد. اغلب کتاب‌هایی که دربارهٔ هانا آرنت نوشته شده‌اند، نقد و بررسی کتاب وضع بشر و نظریات سال‌های جوانی و میانی زندگی اوست و از تحول عقاید او در مراحل بعدی که در کتاب حیات ذهن به اوج خودش رسید غافل ما‌نده‌اند. کتاب فلسفهٔ سیاسی هانا آرنت دقیقاً موضوع مورد بررسی خود را همین چرخش آرنت و تحول عقاید او قرار داده و سعی کرده با دید انتقادی کل این فرایند فکری و تغییر او را نگاه و تحلیل کند.

از آنجایی که خود آرنت به عملِ همراه با نظرورزی اعتقاد داشت، می‌توان به سیر زندگی‌اش از منظر عملی نیز نگاه کرد. او عمل و گفتار را عالی‌ترین تجلیات تمدن می‌دانست و می‌خواست به سلطهٔ نظر بر عمل پایان ببخشد. بنابراین، بردشا نیز سعی می‌کند در این کتاب به زمانه و زندگی آرنت بپردازد و آن را از همین منظر، نقد کند.

روند کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت به این صورت است که لی بردشا در هر بخش، به کتاب، مقاله یا نظریه‌ای از آرنت می‌پردازد؛ یعنی در ابتدا آن را به صورت خلاصه توضیح می‌دهد و سپس آن را تحلیل و واکاوی کرده و در نهایت با نظریات دیگر متفکران علوم سیاسی مقایسه می‌کند و به جمع‌بندی می‌رسد.

خواندن کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت را به تمام علاقه‌مندان به علوم سیاسی، فلسفه و تاریخ سیاسی قرن بیستم پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فلسفه سیاسی هانا آرنت

طبق شرح و گزارش خود آرنت از تاریخ تفکر سیاسی، با توجّه به اینکه عمل هرگز به عنوان یگانه هدف زندگی سیاسی مدّ نظر قرار نگرفته است، مایه شگفتی است که او چنین محکم و با قدرت از آن دفاع می‌کند. او بر این اساس چنین محکم و باقدرت از عمل دفاع می‌کند که عمل همیشه مهمترین فعالیت در زندگی بشر بوده است حتّی اگر انگیزه‌ای برای نظریه نبوده باشد. نظریه‌پردازان سیاسی هیچگاه عمل را مقوله‌ای برای تفکر جدّی ندانسته‌اند، چون ماهیت خود عمل، علل و نتایج آن، چیزی است که از دست نگرش نظری می‌گریزد. عملْ با هم بودن محضمِ انسانی زندگی انسانی است که در آن مردم خود را بر یکدیگر فاش می‌سازند. چون انسانها فقط در این باهمادِ معنای بین‌الاذهانی می‌توانند به طور کامل خود را بر دیگران فاش و عیان سازند، چه کس بودن فردی که زندگی و عمل می‌کند هرگز نمی‌تواند فقط با کلمات عیان شود. آرنت این فهم گریزنده از عمل را تحیرآور نمی‌دانست، و همچنین گمان نمی‌کرد این امر شگفتی است که کلّ سنّت اندیشه و تفکر غربی نتوانسته است (به نظر او) شرح و گزارش مناسبی از زندگی بشری عرضه کند. او مطابق با آن تمایز اصلی که میان طبیعت بشری و وضع بشری قائل بود چنین اظهار نظر می‌کرد: این از محالات کاملا شناخته‌شده فلسفی است که می‌توان به تعریفی از بشر رسید.