کتاب شعر زمان ما؛ سیمین بهبهانی

کتاب  شعر زمان ما؛ سیمین بهبهانی نوشته فیض شریفی است که در انتشارات نگاه منتشر شده است. این کتاب جلد ششم مجموعه شعر زمان ما است که به آثار شاعران معاصر ایران می‌پردازد.

درباره کتاب شعر زمان ما؛ سیمین بهبهانی

شعر زمان ما نام عام کتاب‌هایی بود که آقای محمد حقوقی، به همّت انتشارات نگاه، هر فصل یکی از مجلداتِ آن را منتشر می‌کرد. در پنج جلد اول مجموعه شعر زمان ما مرحوم محمد حقوقی به آثار نیما، اخوان، شاملو، سپهری و فروغ پرداخته است و در جلدهای ششم به بعد به همت فیض شریفی به آثار سیمین بهبهانی، نصرت رحمانی، نادرنادرپور، منوچهر آتشی، سیاوش کسرایی، سیدعلی صالحی و... پرداخته شده است. 

نویسنده در این کتاب به روش نویسنده پیشین با روش و دیدی علمی و مدرن، با واکاوی و جستجوی برگ‌های ادبیات معاصر، ضمن تحلیل و نقد اشعار هر شاعر، به‌گزینی از سروده‌های اثرگذار شاعران پرداخته است. در این مجموعه جز چگونگی سرایش شعرها و زبان شعری، درون‌مایه، جهان‌بینی و تأثیرپذیری و تأثیرگذاری آنان، ساختار شعری و فضاهای ویژه و توانمندی‌های شاعرانه و ضعف‌های آنان، زمینه‌های سیاسی اجتماعی و تبیین و تشریح اشعار و دیدگاه شاعران و منتقدان و محققان مورد بررسی قرار گرفته است. این کتاب‌ها دو بخش مقدمه و بدنه دارند که در بخش اول به سبک و زندگینامه شاعر و بخش دوم به گزیده‌ای از آثار او پرداخته شده است. 

جلد ششم این مجموعه به آثار سیمین بهبهانی، یکی از مشهورترین شاعران ایران معاصر می‌پردازد. 

خواندن کتاب شعر زمان ما؛ سیمین بهبهانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب شعر زمان ما؛ سیمین بهبهانی

سیمین اگر چه سنتِ کلاسیک شعرِ فارسی را ادامه داده ولی توانسته بارِ گران مضامینِ روز را به دلیل کوتاهی غزل و سادگی و خوش‌آهنگی و پرباری عاطفی، در بطونِ این قالب حمل کند. زبان و فرم شعری شاعر و کاربردِ واژگانی و ترکیبات و انسجام و وحدت موضوعی ابیات، تغییرِ زبان و بدایعِ تصویری و تعبیرات کارساز واژگانِ تازه‌ای که سیمین به کار می‌برد، باعث تحوّلی شگرف در این نوع شعر شده است. موضوع دیگری که سبک سیمین را برجسته‌تر کرده است تحوّل در اوزانی است که باعث ظرفیت تازه‌ای بر گنجاندن واژه‌ها و تعبیرها و تصویرها و ایجادِ فضای تازه در شعرِ او شده است. (در این باره بعداً مفصل سخن خواهیم گفت) اوزانِ مستعمل و پرکاربُرد باعث می‌شود که مجموعه‌ای از واژگان و ترکیبات و تعبیراتی را با خود بیاورد که خوگر با آن وزن است و خود به خود شائبهٔ تقلید را افزایش می‌دهد.

قافیه‌هایی که شاعر به کار می‌برد تزاحمی با کار او ندارد. برای او «قافیه‌ها حکم سنگریزه‌های رنگین را برای موزائیک‌ساز دارند» به این معنی، شاعر به دنبالِ قافیه نمی‌رود و به دنبال جمع کردن قافیه و نوشتنِ آن‌ها برای مضمون‌پردازی نیست.

سیمین از آرایه‌های ادبی برای ایجادِ بدعت‌ها و شگردهای تازه استفاده کرده است. تشبیه‌ها، استعاره‌های موجز و ایهام‌های کارساز و ساده از ویژگی‌های کارهای اوست. او از آوردنِ صفاتِ فراوان و مبالغه‌های سطحی می‌پرهیزد. از سخنوری و طنطنه در کلام حذر می‌کند و اگر غرابتی در سخن او باشد. در ایجاد فضاهای تازه و شگفت‌انگیز است.

آرایه‌های لفظی شاعر هم تکراری و کهنه و مزاحم نیستند. از آنها به حدِّ معقول استفاده می‌کند تا آنجا که این زبان‌ورزی به شعرش تشخّص و فرم می‌دهد و شعرش را از شلختگی و بی‌بندوباری و تصنّع می‌رهاند.