کتاب تاریخ مختصر اندیشه راهنمای فلسفی زیستن

کتاب تاریخ مختصر اندیشه راهنمای فلسفی زیستن نوشته پرفسور لوک فری است که با ترجمه افشین خاکباز منتشر شده است. این کتاب سعی دارد راهنمایی عملی باشد برای وارد کردن فلسفه به بطن زندگی روزمره.

درباره کتاب تاریخ مختصر اندیشه راهنمای فلسفی زیستن

فلسفه یکی از رشته‌هایی است که به‌نظر می‌رسد بیشترین فاصله را با زندگی روزمرهٔ انسان‌ها داشته باشد. تاریخ مختصر اندیشه از کتاب‌هایی است که با هدفِ پل زدن بین فلسفه و زندگی روزمره نگاشته شده و به زبانی شیوا، و با پرهیز از آنچه نگارندهٔ کتاب فضل‌فروشی با استفاده از واژگان فلسفی می‌نامد، می‌کوشد تا آموزه‌های ماندگار فلسفه از جمله اهمیت آن در زندگی امروزی و نقش اساسی آن در دستیابی به سعادت و زندگی توأم با معنا را توضیح دهد.

دکتر فری در این کتاب تاریخ فلسفه را به پنج دورهٔ فلسفهٔ یونان باستان، فلسفهٔ مسیحیت، اومانیسم عصر روشنگری، پسامدرنیته، و پساساختارزدایی تقسیم می‌کند و می‌کوشد به زبانی ساده، و البته دقیق، باورهای اصلی هر یک از این دوره‌ها و نقاط قوت و ضعف آن‌ها را بیان کند.

لوک فری با بررسی مسئلهٔ دغدغهٔ مرگْ افراد عادی را با دنیای فلسفه آشنا می‌کند و درهای دنیای عمیق تفکر فلسفی را بر روی ما می‌گشاید و به کسانی که با این حوزه آشنا نیستند کمک می‌کند تا بتوانند راه خود را در میان امواج دریای طوفانی اندیشه‌های فلسفی بیابند. او بیش از آن‌که به دنبال تحمیل فلسفهٔ مشخصی به‌عنوان فلسفهٔ برتر باشد، ضمن آشنا ساختن ما با اندیشه‌های فلسفی اعصار مختلف می کوشد تا ما را با روشِ نقد اندیشه‌های فلسفی آشنا کند.

خواندن این کتاب ما را با اندیشه‌های فلسفی مختلف آشنا می‌کند و زمینهٔ مطالعهٔ مستقل مکاتب مختلف را در علاقه‌مندان ایجاد می‌کند.

خواندن کتاب تاریخ مختصر اندیشه راهنمای فلسفی زیستن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به فلسفه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تاریخ مختصر اندیشه راهنمای فلسفی زیستن

قرار است داستان و تاریخ فلسفه را برای شما بازگو کنم. البته نه همهٔ داستان را، بلکه پنج برههٔ مهم آن را. در هر مورد، نمونه‌ای از یکی دو تصویر دگرگونی‌آفرین دنیا یا همان‌طور که گاهی می‌گوییم، یکی دو «نظام اندیشه» را ارائه می‌کنم. قول می‌دهم اگر زحمت دنبال کردن گفته‌های مرا بر خود هموار کنید، آن‌چه را فلسفه می‌نامند می‌فهمید و ابزار لازم را برای بررسی بیش‌تر، مثلاً از طریق مطالعهٔ مفصل آثار اندیشمندان بزرگی که در این کتاب از آن‌ها سخن می‌گویم، به‌دست می‌آورید.

متأسفانه این پرسش که «فلسفه چیست؟» یکی از بحث‌انگیزترین پرسش‌هاست (هر چند این نکتهٔ مثبتی است چون مجبوریم توانایی استدلال خود را به‌کار ببریم) و اکثر فیلسوفان هنوز هم دربارهٔ آن اختلاف‌نظر دارند و نتوانسته‌اند در این زمینه به نقطهٔ مشترکی برسند.

در آخرین سال مدرسه، معلم به من اطمینان داد که فلسفه «خیلی ساده» به «شکل‌گیری روح منتقد و مستقل»، «شیوهٔ تفکر دقیق»، و «هنر اندیشیدن» اشاره دارد که در گرایش به «حیرت» ( astonishment) و «جست‌وجو» ریشه دارد... این‌ها تعریف‌هایی هستند که هنوز هم در بیش‌تر کتاب‌های مقدماتی می‌بینیم. اما به‌رغم احترامی که برای آموزگارم قائلم، باید از همین ابتدا به شما بگویم که به نظر من، این‌گونه تعریف‌ها هیچ ارتباطی با آن پرسش ندارند.

مسلماً بهتر است که با روحیهٔ ژرف‌اندیشی (reflective) به سراغ فلسفه رویم؛ حتماً چنین است و در این مورد گفت‌وگویی نیست. و چنین اندیشه‌ای حتماً باید با دقت و باریک‌بینی و حتی حالتی منتقدانه و پرسش‌گر همراه باشد. ولی هیچ‌یک از این تعریف‌ها مختص فلسفه نیست. مطمئنم که می‌توانید بسیاری از فعالیت‌های انسان را برشمارید که نیازمند پرسش‌گری و تلاش برای طرح بهترین استدلال‌ها است، ولی به هیچ وجه فلسفی نیست.

زیست‌شناسان و هنرمندان، پزشکان و رمان‌نویسان، ریاضی‌دانان و متألّهان، روزنامه‌نگاران، و حتی سیاستمداران همه می‌اندیشند و از خود سؤال‌هایی می‌پرسند، ولی هیچ‌یک از این کارها آن‌ها را فیلسوف نمی‌کند. یکی از اشتباهات اصلی در دنیای معاصر این است که فلسفه را به مسئلهٔ سادهٔ «تفکر نقادانه» فرو می‌کاهند. تأمل و استدلال‌ورزی فعالیت‌هایی ارزشمندند؛ این کارها برای تبدیل ما به شهروندان خوب ضروری است و به ما اجازه می‌دهد تا با روحی مستقل در زندگی مدنی مشارکت کنیم. ولی این‌ها تنها ابزاری برای تحقق یک هدف است، و فلسفه نه ابزار سیاست است و نه تکیه‌گاه اخلاق.