نظرات کاربران درباره کتاب دوزخ

فکر میکنم یه جاهایی از کتاب سانسور داشت.... در کل کتاب ایده ی جالبی داشت اما شاید انتظار بیشتری داشتم. شاید میشد این ایده ی جذاب رو پرو بال بیشتری بهش داد و بهتر پرورش داد....

جهنم دیگرانند، جهنم شما هستید. نویسنده به بهترین شکل ممکن تونسته بر مبنای این یک جمله یک نمایشنامه بنویسه و به خوبی مفهومشو برسونه به طوری که بدونیم این درعین حالی که فقط یک جمله است چقدر در زندگی حقیقت دارد. نویسنده تونسته بر مبنای یک جمله یک نمایشنامه بنویسه، به طوری که روند خسته کننده‌ای نداره و خواننده دقیقا خودشو در اون فضا می‌بینه. دوزخ اثر ژان پل سارتر، یک نمایشنامه‌ای که ارزش خواندن رو داره

شاهکار واقعا بخوند تا برسید به صفحه اخر... . . . . . . . . . . جهنم دیگرانند...

کتابی عالی

موضوع کتاب جالب بود.ولی همون‌طور که یکی از دوستان اشاره کردند؛ احتمالا بخاطر سانسور شدید کتاب اصلاً متوجه نشدم چی شده! خیلی هم مجبور شدم فکر کنم باز هم نفهمیدم! در واقع سه نفر هستند که توی یک اتاقی زندونی هستند و هر سه نفرشون کارهای بدی کردند و کارهاشون رو برای همدیگه تعریف می‌کنند و باعث میشه بیشتر از همدیگه بدشون بیاد.ولی قصه‌ای که دو نفرشون تعریف می‌کنند خیلی مبهم بود.به خصوص اون مرده...پس نتیجه میگیریم که کتاب رو نخونید

«جهنم دیگرانند.» خلاصه: تصور سارتر از جهنم و عذاب الهی به صورت یک نمایشنامه نوشته شده که بین چهار شخصیت می‌گذره. اینس، گارسن و استل که درون جهنم قرار دارن و مستخدم که در واقع نگهبان جهنمه. سارتر تلاش می‌کنه با دیالوگ‌های بین این چهار شخصیت عذاب الهی و جهنم رو به خواننده و بیننده نشون بده. اگر به نمایشنامه، فلسفه‌ی وجودگرایی و جهان آخرت علاقه دارید، این کتاب رو بهتون پیشنهاد می‌کنم. نقد من از کتاب -حاوی اندکی اسپویل-: ایده‌ی کتاب ناب و خلاقانه بود اگر سارتر روی مفهوم همنشینی با دیگران تمرکز می‌کرد. ولی موضوع کتاب تبدیل به "تصور و توصیف جهنم" شد که تنها موردی که به صورت واضح توی کتاب ازش صحبت نمیشه موقعیت و توصیف جهنمه. البته این عقیده (عذاب جهنم ناشی از نبود نقاب‌های آدم‌ها در برابرهم هست که پیام اصلی داستانه) از بن اشتباهه. چون در این صورت باید بهشت رو براساس یک دروغ بنا کرد، دروغی که موقتاً آرامش ایجاد می‌کنه و در پی خودش عذاب داره که در نهایت نشون میده بهشتی وجود نداره. اما اگر سارتر به جزئیات جهنم و توصیفش بیشتر می‌پرداخت، می‌تونست چهره‌ی واضح‌تری از عذاب الهی به نمایش بذاره. چهره‌ای که فراتر از روابط انسان‌هاست. ما در این دنیا به حد کافی بابت روابط‌‌‌مون سرزنش می‌شیم... پس فکر می‌کنم یک بار مطالعه این کتاب فقط برای آگاهی از تفکرات سارتر کافی باشه.

ترجمه افتضاح و غیرقابل فهم اصلا به شما اجازه نمیده که بفهمید داستان از چه قراره. به نظرم اگه به زبان انگلیسی و البته بدون سانسور بخونید بهتر میفهمید

نمایشنامه زیبایی بود که از زاویه ای جدید به عذاب بعد از مرگ یک گناهکار می پرداخت، موضوع نمایشنامه می تونست خیلی طولانی تر و با جزییات بیشتری باشه، شاید هم نویسنده به همین خاطر پایان اون رو باز گذاشت.

کتاب جالبی بود چون از نگاه و دنیای دیگه ای داشت روایت میکرد. همین قضیه جدید و جالب بود فقط پایانش میتونست بیشتر و با روایت طولانی تر ادامه پیدا کنم. ولی در کل بخونید

خیلی دیالوگ‌ها گنگ و گیج‌کننده بودن دنیای قصه رو از نوشته نمی‌شد فهمید و احتمالاً باید نمایش را می‌دیدم تا بفهمم درکل دردوبلای کامو بخوره تو سر سارتر😅