دانلود و خرید کتاب صوتی نشخوار رویاها

کتاب صوتی نشخوار رویاها نوشتهٔ آریل دورفمن و ترجمهٔ بیتا ابراهیمی است. اشکان عقیلی‌ پور گویندگی این کتاب خاطرات صوتی را انجام داده و رادیو گوشه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی نشخوار رویاها

کتاب صوتی نشخوار رویاها دربردارندهٔ زندگی‌نامه و خاطرات آریل دورفمن است. او مانند بسیاری از نویسندگان شیلیایی - آمریکایی، سیاسی وابسته به جریان چپ است. موضوع مورد توجه همیشگی دورفمن، دیکتاتوری و مبارزه برای حقوق انسان‌ها است که در این کتاب نیز تکرار شده است. آریل دورفمن آثار زیادی درباره‌ی «ژنرال پینوشه»، دیکتاتور شیلی نوشته است؛ ژنرالی که با رویکردی بسیار خشن با گروه‌های چپ در شیلی درگیر شد و موجب قتل انسان‌های بسیاری شد. بخش اصلی کتاب صوتی «نشخوار رویاها» از اوایل دسامبر ۱۹۷۳ آغاز می‌شود که آریل دورفمن از کشور شیلی اخراج شد. او بر این عقیدهٔ است که ماجرا از بمب‌هایی شروع شده که روی کاخ ریاست‌جمهوری افتاد و رئیس‌جمهور قانونی، «سالوادور آلنده» را کشت. همان جایی که به‌طور اتفاقی، سر کار نرفته و تقدیر کاری کرده که زنده بماند.

شنیدن کتاب صوتی نشخوار رویاها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران زندگی‌نامه‌ها و علاقه‌مندان به خاطرات سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آریل دورفمن

آریل دورفمن در سال ۱۹۴۲ در آرژانتین به دنیا آمد و ۱۰ سال از دوران کودکی خود را در نیویورک گذراند؛ تا آنکه به‌دلیل قوانین ضدکمونیستی، همراه با خانواده‌اش از آمریکا اخراج شد. دورفمان‌ها به شیلی رفتند؛ جایی که آریل دورفمن دوران نوجوانی و بلوغش را در آن گذراند. او دوران انقلاب آلنده و مقاومت پس از کودتای پینوشه در ۱۹۷۳ را پشت سر گذاشت؛ سپس همراه با همسرش، «آنجلیکا»، به‌عنوان تبعیدی در دنیا پرسه زد و سرانجام در ایالات متحدهٔ آمریکا اقامت گزید؛ جایی که در دانشگاه دوک به‌عنوان استاد ادبیات تدریس کرده است. «مرگ و دوشیزه» و «ادارهٔ جبران عمر» از آثار مکتوب او است. نمایشنامه‌های او در بیش از ۱۰۰ کشور دنیا اجرا شده است. آریل دورفمان به‌طور منظم برای روزنامه‌ها و مجلات در سراسر دنیا مقاله می‌نویسد و در حوزهٔ دفاع از حقوق بشر فعالیت می‌کند.

بخشی از کتاب صوتی نشخوار رویاها

«داستان پنگوئن‌ها شاید به برخی از شنوندگان هم کمک کند تا سرچشمه‌ی خشمم را درک کنند و بین افکار من و افکار خودشان که شاید به اندازه‌ی من در خفا دهشتناک باشد پیوندی بیابند. پس آیا این نتیجه‌ای است که به دنبالش هستم. اینکه خشمی که هر بار با بازگشت به کشورم حس می‌کنم به حق و سالم و تحسین‌برانگیز است که در جهانی با این حجم عظیم از حرص و خودپسندی و بی‌توجهی به خشم بیشتری از این دست نیاز داریم. مشکل اصلی این است از این خشم به شدت متنفرم. این افکار خصومت‌آمیز چیزی نیستند که دل و ذهنم بخواهند. جایی برای منزل کردن هویتم نیستند. دل‌زدگی از کسانی که می‌بینم حسی نیست که بخواهم در هر بازگشت به شیلی یا هر بازگشت به آمریکا تجربه‌اش کنم. و باز هم داستان این خشم را مانند داستان دوستان گمشده و پیداشده‌ام نمی‌توان از داستان تبعیدم جدا کرد. یکی از مزایای دوری از وطن، یکی از برکاتش این بود که مجبور نبودم همیشه زیر آن آسمان بمانم و در همان خیابان‌هایی قدم بزنم که با حضور پیروان پینوشه لکه‌دار شده بودند. این هدیه‌ای ارزشمند بود. هدیه‌ای که از وجودش خبر نداشتم.»