دانلود و خرید کتاب صوتی جان های بیمار، ذهن های سرحال

کتاب صوتی «جان‌های بیمار، ذهن‌های سرحال» یا چگونه ویلیام جیمز می‌تواند زندگی شما را نجات دهد نوشتهٔ جان کاگ با ترجمهٔ مهدی نصراله زاده و مهران نوروزی در انتشارات شرکت توسعه محتوای لحن دیگر منتشر شده است. آنچه امروز به‌عنوان پراگماتیسم، روان‌شناسی تجربی و فلسفهٔ آمریکایی می‌شناسیم، از همین جملهٔ «ویلیام جیمز» آغاز شده است: «آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟» و جان کاگ با کنکاش در زندگی و فلسفهٔ «ویلیام جیمز»، این فیلسوف بزرگ زندگی، به جان‌های خسته و بیماری نظر دارد که همواره با این سؤال در ذهنشان کلنجار می‌روند.

درباره کتاب جان‌های بیمار، ذهن‌های سرحال

چه طور می شود در برابر قدرت ویرانگر پدیده‌های بیرونی که از کنترل ما خارج هستند ایستاد و از دل زندگی، ارزش زیستن را بیرون کشید و درک کرد؟ «ویلیام جیمز» که خود در روزگار جوانی به یقین رسیده بود این زندگی ارزش زیستن ندارد، به مدد فلسفه، غوطه‌ور شدن در فکر بی‌سرانجامی بودن و پس از آن، اندیشیدن در اهمیت زندگی و زیستن، تمام فلسفه‌اش را بر نجات خویش، بنیان نهاد. جان کاگ در کتاب جان‌های بیمار، ذهن‌های سرحال تحلیل می‌کند که بخش اساسی تفکرات فلسفی جیمز پیرامون نجات یک زندگی و در واقع زندگی خودش گشته است و به همین دلیل آموزه‌های او می‌تواند در زندگی هرکسی نقش نجات دهندگی و روشنگری داشته باشد. در واقع همۀ پراگماتیسم جیمز، به‌عنوان فلسفه‌ای مبتنی بر این ایده که دربارۀ حقیقت باید بر حسب پیامدهای عملی‌ای که برای زندگی ما دارد قضاوت کرد، پاسخی است به، و نوشدارویی است برای بحران‌های معنا که بیم آن می‌رود روزی بر سر بسیاری از ما بریزند و زندگی‌مان را تباه سازند.

کتاب جان‌های بیمار، ذهن‌های سرحال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به فلسفه پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب جان‌های بیمار، ذهن‌های سرحال

درهم‌برهم بودن درونی پراگماتیسم نقصان و ایرادی برای تفکر جیمز نیست، بلکه باید گفت که تابعی است از میل او برای میانجیگری بین این دو موضع شناختی افراطی. پراگماتیسم همچنان گوریده و به‌هم‌پیچیده، گنگ و آلوده، پردرد و گیج‌و‌گم باقی می‌ماند، چون زندگی خود چنین است، گوریده و به‌هم‌پیچیده، گنگ و آلوده، پردرد و گیج‌وگم. اما پراگماتیسم امیدوار نیز هست، چون زندگی غالباً سزاوار این امیدواری است. پراگماتیسم فلسفه‌ای است برای انسان‌هایی مانند ما، مایی که نه سنگ و چوبیم، اشیای مفلوکی عاری از عقل و هوش، و نه خدایانیم، موجوداتی والامرتبه و همه‌چیزدان. فلذا، بیایید تظاهر نکنیم که اوضاعمان از آنچه واقعاً هست بدتر یا بهتر است. ما اصلا با همین وضعیت منحصربه‌فردی که مصداق وضعیت میانه و تعدیل‌شده است، و در آن، به دنیا می‌آییم وضعیتی که خود مصداق جایی بین آمیب‌ها و فرشتگان است اما این بخت را داریم که این وضعیت را بهبود بخشیم. به نظر می‌رسد که جیمز تأکید و اصرار امرسون را در جستار «تجربه» تکرار می‌کند که گفته بود، این «جهان میانه، این میان‌جهان، بهترین است.»