دانلود و خرید کتاب صوتی در باب شجاعت

کتاب صوتی در باب شجاعت نوشتهٔ جفری اسکار با ترجمهٔ رسول سعدونی صدای مهران نوروزی در انتشارات شرکت توسعه محتوای لحن دیگر منتشر شده است.

درباره کتاب صوتی در باب شجاعت

شجاعت همواره یکی از باارزش‌ترین فضیلت‌ها تصور شده است و حتی کسانی که گستاخانه به نداشتن بسیاری از فضایل دیگر اعتراف می‌کنند عموماً از اینکه ترسو قلمداد شوند فرار می‌کنند. یک خلافکار، اوباش یا گردن‌کلفت که احترام چندانی برای اخلاقیات مرسوم قائل نیست، از اینکه شجاعت یا جرئتش زیر سؤال برود به‌شدت عصبانی می‌شود.

تحسین شجاعت در تمام جوامع انسانی رواج داشته است. کتاب صوتی در باب شجاعت از نظرگاه فلسفی، اجتماعی، روانی، تاریخی و اخلاقی به مفهوم شجاعت می‌نگرد و آن را تحلیل و موشکافی می‌کند.

شنیدن کتاب صوتی در باب شجاعت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند مفاهیم اخلاقی از جمله شجاعت را از نظرگاه‌های مختلف بررسی کنند پیشنهاد می‌کنیم.

فهرست کتاب صوتی در باب شجاعت

۱: یافتن شجاعت

فضیلتی برای تمام فصول

شجاعت به‌مثابهٔ فضیلت

شجاعت و منطق

هماوردی میان الگوهای مختلف شجاعت: زیگفرید و جان وِین

شجاعت جسمانی و اخلاقی

۲: واقعیت شجاعت

درست و غلطِ شجاعت

چگونه شجاع باشیم بی‌آنکه بدانیم

شجاعت و توجیه کنش

شجاعت: اراده و جسارت

اسقف اعظم کرنمر

۳: فضیلت اصلی یا رذیلتی مردانه؟

«مریخ برای مردان است، ونوس برای زنان»

شجاعت و بردباری

چرا خطر کنیم؟

شجاعت اصلی و شجاعت ویژه

۴: استقامت

شجاعت و استقامت

استقامت و نفس

ملاقاتی دوباره با بردباری

آیا باید رواقی باشیم؟

ژنرال گرانت

۵: شجاعت و نیکی

آیا می‌توان شجاعانه بدی کرد؟

«شجاعت بد»: موافقان و مخالفان

ارزشمندی ذاتی شجاعت

باهن و فوت دربارهٔ «شجاعت بد»

علیه اتحاد فضایل

مرکوشیو

۶: شجاعت: فضیلتی منسوخ؟

شجاعت به‌مثابهٔ هدف و اهداف شجاعت

شجاعت مدرن

افشاگری

شجاعت و فقدان معنا

شک، قطعیت و مدارا

سخن آخر

بخشی از کتاب در باب شجاعت

«حکایت شجاعت‌هایی مثال‌زدنی مانند آنچه دانشجویان رز سفید از خود نشان دادند شاید الهام‌بخش و درعین‌حال هولناک به نظر بیاید: الهام‌بخش به این دلیل که نشان می‌دهد انسان می‌تواند به چه جایگاه والایی در اخلاقیات برسد و هولناک از این جهت که الگویی از تلاش شرافتمندانه ارائه می‌دهد که ممکن است در نظر بسیاری از ما، شوربختانه، کاملا خارج از حدواندازهٔ توانایی‌هایمان باشد. شجاعت بیش از هر ویژگی اخلاقی دیگری حسی از تحسین و حیرتِ آمیخته با احترام برمی‌انگیزد و موضوع بسیاری از افسانه‌ها و داستان‌هاست (حقیقتاً مطالعات نشان می‌دهد که شجاعت بیشترین فراوانی را در میان مضامین آثار داستانی جهان دارد، حتی بیشتر از پیرنگ آشنای رابطهٔ دختر و پسر). در میان فضیلت‌ها شجاعت به اشراف‌زاده‌ای می‌ماند که گویی آخرین بازماندهٔ نسلی نادر از مردمانی مشخصاً نجیب و اصیل و بلندنظر است که نگه‌داشتن احترامش راحت‌تر از دوست داشتنش است. وقتی از کارهای شجاعانه حرف می‌زنیم شایسته است که به زمزمه‌ای آرام سخن بگوییم و به استعاره هم که شده کلاه از سر برداریم.

با وجود این، اگر تصویری این‌چنین دور و دست‌نیافتنی از شجاعت برای مردم عادی بسازیم، درواقع درحق ذات شجاعت و نقش آن در زندگی اخلاق‌مدارانه اجحاف کرده‌ایم. باوری خردمندانه و محترم شجاعت را میان چهار فضیلت اصلی ‌(درکنار احتیاط، اعتدال و عدالت) قرار می‌دهد که به‌عبارتی فضایل بنیادین و محور تمام فضیلت‌های دیگرند (آن‌چنان که در بر محور پاشنه‌اش می‌گردد). براساس این باور، که ریشه در تاریخ اندیشهٔ یونان دارد و در قرون وسطی رونق فراوان داشت، فضایل اصلی در تمام فضیلت‌های دیگر دخیل‌اند، به‌حدی‌که اگر بهره‌ای از فضایل اصلی نبرده باشیم از تمام فضیلت‌های دیگر نیز بی‌بهره می‌مانیم. توماس آکویناسِ قدیس در قرن سیزدهم می‌نویسد که یکی از «ویژگی‌های کلی» فضیلت نوعی شجاعت‌مندی است که به آن ثبات‌قدم می‌گویند و به‌معنی قدرتی است مانا که ما را قادر می‌سازد عمل فاضل را ادامه بدهیم حتی اگر ادامه‌دادن آن عمل سخت‌وسخت‌تر شود (آکویناس، ۱۹۶۶:۳۵ (۱۱، ۱۲۳.۲ae.۲a)). شخصی که فاقد ثبات‌قدم بود نمی‌توانست صادق، سخاوتمند، وفادار، بردبار، نوع‌دوست و بخشنده باشد و قاعدتاً به‌محض مواجهه با کوچک‌ترین دشواری یا مقاومتی تلاش‌های فاضلانه‌اش به سردی می‌گرایید. چهرهٔ شاخصی چون سِر وینستون چرچیل نیز بر اهمیت شجاعت صحه گذاشته و گفته است که «شجاعت والاترین ویژگی انسانی است چراکه این خصلت تضمینی برای تمام خصایص دیگر است». در ادامه، مفهوم و اهمیت این مدعا را که شجاعت از فضایل اصلی است بیشتر بررسی خواهیم کرد. باید در نظر داشته باشیم که اگر (آن‌گونه که به‌نظر می‌رسد) شجاعت از دیگر فضایل جدایی‌ناپذیر باشد، بردنش به عرش و آن را مختص گروه محدودی از دلاوران دانستن اشتباه خواهد بود مگراینکه بخواهیم نابخردانه تمام فضایل اخلاقی انسانی را مختص و محدود به گروه بسیار اندکی بدانیم. شجاعت، به هر مقداری، باید حداقل به‌اندازهٔ خودݬِ فضیلت عمومیت داشته باشد.

اینکه بخواهیم تمام کارهای شجاعانه را هم‌سنگ کنش‌هایی قهرمانانه بدانیم نیز اشتباهی مشابه خواهد بود. با وجود اینکه بسیاری از الگوها و سرمشق‌های شجاعت برای ما نمونه‌هایی تقریباً غیرقابل‌باور و دست‌نیافتنی از بردباری و شجاعت دربرابر خطر هستند این فضیلت به‌همان‌اندازه در کوخ‌ها بوده که در کاخ‌ها، به‌همان‌اندازه در کارخانه‌ها و دفترهای کار بوده که در میادین پیکار. اگر دو مسئله را درک نکنیم از همین خشت اول تأملاتمان درباب شجاعت کج خواهد رفت: نخست اینکه شجاعت می‌تواند در شرایط بسیار عادی هم نمود پیدا کند و دیگر اینکه شجاعت خصلتی است که درجات متفاوتی دارد. اینکه شهروندی اهل مونیخ بخواهد از مقابل فلدرنهاله بگذرد و به پیشوا سلام نازی نفرستد حدی از شجاعت را می‌طلبد، اما نه به‌اندازهٔ شجاعت هانس، ویلی و الکس در هتک حرمت مقدس‌ترین مقدسات نازی‌ها. حتی بزرگ‌ترین نویسندگان درباب شجاعت هم ممکن است با تمرکزشان بر نمودهای افراطی شجاعت، ناخواسته برداشتی گمراه‌کننده از این فضیلت ارائه داده باشند، مانند ارسطو که گفت دلیرمردان با «امور هولناک» دست‌وپنجه نرم می‌کنند و بزرگ‌ترینِ این امور مرگ است و آکویناس که گفت قلمروی منحصربه‌فرد شجاعت (fortitudo) همانا «خطرهای حقاً مهیب» است»