با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب جمجمه‌ای در کانه‌مارا

نویسنده:مارتین مک‌دونا

مترجم:بهرنگ رجبی

ویراستار:امین عظیمی

انتشارات:نشر بیدگل

دسته‌بندی:

امتیاز

۳.۸از ۴۰ رأیخواندن نظرات

۳٫۸

(۴۰)

خواندن نظرات

معرفی کتاب جمجمه‌ای در کانه‌مارا

«جمجمه‌ای در کانه‌مارا» نمایشنامه‌ای از مارتین مک‌دونا، نمایشنامه‌نویس و کارگردان ایرلندی انگلیسی است. در بخشی از این نمایشنامه که از مجموعه «نمایشنامه‌های اروپایی» نشر بیدگل چاپ شده است می‌خوانیم: «مِری: پس دلت براش تنگ نشده. میک: واقعاً دلم براش تنگ شده. منظورم اینه که قضیه‌ی نیمرو که واقعاً خیلی مهم نبود. فقط این‌که دیگه هوسِ نیمرو خوردن نمی‌کردیم دیگه، می‌دونی؟ (مکث) دلم برا حرف زدنش تنگ شده. اونا می‌تونست خونه رو با حرف‌هاش بذاره رو سرِش. جلوی آدم‌ها هم همیشه پشت‌سرِ من درمی‌اومد. می‌دونی، اگه دعوایی چیزی بود، یا اگه آدم‌ها داشتن پشت سرِ من حرف می‌زدن، اگه می‌شنید دارن تو شهر می‌گن من از قصد کُشته‌مش، اولین کسی بود که درمی‌اومد ازم دفاع کنه. مِری: آدم متأسف می‌شه که اون‌جور مُرد. (مکث) مونده‌م کی جنازه‌شو کف رفته؟ میک: اِهه؟ (تامِس در می‌زند و با کیسه‌ای کوچک در دست، می‌آید تو. ) مِری: عصر به‌خیر تامِس. سرده ها. تامِس: تو این‌جا چی‌کار می‌کنی؟»

نظرات کاربران

Dentist

۱۳۹۵/۱۲/۲۸

جلد دوم از سه گانه ی لی نین. نمایشنامه ای در چهار پرده و با چهار شخصیت. داستان پیرمردی که موظفه استخوان مرده هایی رو که سال ها پیش دفن شدن رو از خاک بیرون بیاره و نابود کنه. مردی که

- بیشتر

pockethead

۱۳۹۵/۰۲/۲۹

به نظرم تو نمایشنامه نویس های مدرن هیچ کس مثل مک دونا موقعیت رو بسط نمیده..تسلط و کنترلش بر موقعیت دراماتیک فوق العاده است..اگر چه به نظرم تمرکز بیش از حدش بر ادبیات خشونت و تصویرسازی های بعضا تا حدی

- بیشتر

علی دائمی

۱۳۹۹/۰۸/۳۰

در اغلب نمایشنامه‌های مارتین مک‌دونا خشونت، جنایت و خون‌ریزی به شکلی مضحک و خنده دار به تصویر کشیده میشه. شخصیت‌های اصلی گذشتهٔ رازآلود و دردناکی دارن که آزارشون میده. این ویژگی‌ها رو در کتاب پیش رو میشه به خوبی دید. خلاقیت

- بیشتر

صاد

۱۳۹۹/۰۶/۰۵

یه طنز خاصی داره که اگه بتونید باهاش ارتباط برقرار کنید لذت می‌برید.

حَنا

۱۴۰۴/۰۱/۱۵

چیزی که بیشتر از همه دوست داشتم در رابطه با این نمایشنامه نگاه جالب و‌طنز آمیزی بود که به مرگ داشت. در واقع انگار سعی داشت حواس خواننده رو با شوخی و طنز از بخش ترسناک مرگ پرت کنه. جذابیت روایی

- بیشتر

۱۳۹۶/۰۱/۰۴

خوب بود کلا سبکشو دوس دارم ولی مردبالشی و ستوان آینشمور را بین همه کاراش از همه بیشتر دوس دارم اینکه با عادی نشون دادن خشونت داره خشونت رو نقد میکنه جالبه و هیجانی که تو داستاناش داره رو

- بیشتر

a_lovely_sister

۱۴۰۱/۰۹/۲۹

خیلی خوب بود واقعا عالی

Πυρια

۱۳۹۹/۰۷/۱۵

مشابه کارهای دیگه از مک‌دونا بود همون ویژگی‌های کاری و مهارتهای درخشان نویسندگی که داره رو توی این نمایشنامه هم میبینیم اما جدا از این‌ها به نظرم مک‌دونا رو بیشتر از چیزی که هست بزرگش کردن. مثلن اینکه اونو شکسپیر

- بیشتر

Aidin Nikoo

۱۳۹۹/۰۵/۲۱

جدا از کمدیه سیاه مکدونا، چیزی که توی این کتاب و کتاب مامورین اعدام واسم جالب بود، پایانشون بود...

mahi

۱۴۰۳/۰۵/۰۳

این نمایش‌نامه دومین جلد از سه گانه مک‌دونا بود. داستان به زیبایی ملکه زیبایی لی‌نین نبود و میتونم بگم از باقی نمایش‌نامه‌های مک‌دونا برای من ضعیف‌تر بود. داستان در مورد مردی هست که سالی یک بار نبش قبر میکنه تا

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

من یکی که ترجیح می‌دم تو شاشِ خودم خفه شم تا تو شاشِ کَسِ دیگه. ولی کلاً که ترجیح می‌دم اصلاً تو شاش خفه نشم!

صاد

من واقعاً حالم وقت‌هایی خوب می‌شه که مغزم تعطیله میک.

Mohajerino

میک: گذشته‌ها گذشته. مِری: گذشته، آره؟ نه، من نمی‌ذارم گذشته‌ها بگذره. بهت می‌گم کِی می‌ذارم گذشته‌ها بگذره. وقتی ببینم دارن تو آتیشِ جهنم می‌سوزن، دیگه می‌ذارم گذشته‌ها بگذره، قبلش نه!

آرمان

مِرتین: (مکث) اگه خانومِ خودت بود، باز هم با همین شور و شوق استخون‌هاشو چکش‌کاری می‌کردی میک؟ میک: نمی‌کردم. یه حرمت‌هاییو نگه می‌دارم.

HaMiT

صبحونه ویسکی و شام ویسکی تنها چیزیه که من دیده‌م تو این خونه مصرف می‌شه!

Mohajerino

مِری، تو دیگه زیادی اُمّلی، بیش از حد. این روزها کی فحش نمی‌ده.

bilijacks

گذشته، آره؟ نه، من نمی‌ذارم گذشته‌ها بگذره. بهت می‌گم کِی می‌ذارم گذشته‌ها بگذره. وقتی ببینم دارن تو آتیشِ جهنم می‌سوزن، دیگه می‌ذارم گذشته‌ها بگذره، قبلش نه!

bilijacks

منظورمه. اصلاً هیچ‌کدوم چیزشونو ندارن. نگاه کرده‌م که می‌گم. میک: خودم خوب می‌دونم نگاه کرده‌ی. مالِ زن‌ها رو هم! فکر کنم اصلاً برا همین اومده‌ی تو این شغل، که خوب نگاه کنی. زنده‌شو که خیلی نمی‌بینی. مِرتین: به‌اندازه‌ی خودم می‌بینم. میک: مردونه‌شو مِرتین؟ مِرتین: اون‌یکی‌شو، که خودت خوب می‌دونی! میک: واقعاً نمی‌دونی چی می‌شه؟ هیچ‌وقت بهت نگفته‌ن؟

mary

saharist

مِرتین: (عصبانی) پس اون‌همه سالی که من دوچرخه‌مو ازلای بوته‌های خار می‌روندم و تو دست‌اندازهای لبِ رودخونه، بالا و پایین می‌رفتم، فقط هم به‌خاطرِ این‌که دوقلوهای لِه‌شده‌ی بینوا تو ذهنم بودن؛ همه‌ش الکی بود؟!

saharist

یک ماجرای خیلی خیلی خیلی سیاه