دانلود و خرید کتاب فلسفه در سرزمین نبوت سید حسین نصر ترجمه بیت الله ندرلو
با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.
کتاب فلسفه در سرزمین نبوت اثر سید حسین نصر

کتاب فلسفه در سرزمین نبوت

معرفی کتاب فلسفه در سرزمین نبوت

فلسفه در سرزمین نبوت اثر سید حسین نصر به بررسی فلسفهٔ اسلامی از آغاز تا امروز می‌پردازد.

درباره کتاب فلسفه در سرزمین نبوت

این کتاب حاصل حدوداً پنجاه سال مطالعه و تأمل سید حسین نصر دربارهٔ فلسفه و مسائل فلسفی در پرتو حقایق آشکارشده از طریق وحی، هم به‌صورت عینی و هم به‌صورت اشراق درونی، است.

نصر در کتاب فلسفه در سرزمین نبوت، گزارشی جامع از تمام یافته‌های علمی و الهامی‌اش دربارهٔ تاریخ تفکر فلسفی در جهان اسلام و وحی محمدی ارائه داده است. 

 در این اثر بیش از هزار سال فلسفهٔ اسلامی، آموزه‌ها، تاریخ و رویکردهای آن از منظر نسبت موجود میان این سنت فلسفی دیرین و حقایق نبوی، که همیشه بر افق جهان اسلام و محیط و فضای فکری مسلمانان غلبه داشته، مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد.

یکی از جالب‌ترین نکات دربارهٔ کتاب حاضر گفتمان‌سازی دربارهٔ برخی از جریان‌های فکری است که به آن‌ها آن‌طور که باید و شاید پرداخته نشده است. از جملهٔ این جریان‌ها مکاتب فلسفی آذربایجان و شیراز است. این دو مکتب فلسفی دو حلقهٔ مهم در تاریخ تفکر فلسفی در جهان اسلام محسوب می‌شوند که متفکرانِ آن‌ها زمینه را برای ظهور مکاتب فلسفی اصفهان و تهران فراهم ساخته‌اند. استاد نصر، با استفاده از منابع موجود، تصویری بسیار جذاب از جریانات فکری جاری در این مکاتب ارائه می‌دهد و ما را دعوت به تأمل بیشتر در این خصوص می‌کند. تلاش نصر بر آن است تا پویایی و سرزندگی تفکر فلسفی در جهان اسلام به رهبری فیلسوفان ایرانی را به نمایش بگذارد.

 خواندن کتاب فلسفه در سرزمین نبوت راب ه چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 پژوهشگران تاریخ فلسفه به ویزه فلسفه اسلامی.

بخشی از کتاب فلسفه در سرزمین نبوت

مطالعهٔ فلسفهٔ اسلامی نه‌تنها در جهان اسلام بلکه در غرب نیز دارای تاریخی طولانی بوده است. سنت مطالعهٔ این فلسفه در غرب تقریباً هزارساله است و می‌تواند به سه دوره تقسیم شود: ۱. دورهٔ قرون‌وسطاییِ ترجمه و تحلیل و مطالعهٔ متون عربی؛ ۲. موج دوم ترجمه و مطالعه در رنسانس، پیرو تلاش‌های انجام‌گرفته در قرون وسطا؛ ۳. سرانجام کوششی جدید برای مطالعهٔ فلسفهٔ اسلامی که با جدیت تمام در قرن نوزدهم آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد. پیوستگی و بستگی خاصی در این تاریخ طولانی میان این سه دوره وجود دارد، لکن ناپیوستگی‌هایی نیز در کار است. بااین‌حال، ما در اینجا، در اساس، خودمان را وقف مطالعهٔ دورهٔ پایانی خواهیم کرد. علاوه‌براین، منظور ما از «فلسفه» در اینجا الفلسفه یا الحکمة الالهیه به معنای مطمح‌نظر در منابع اسلامی سنتی است -و ما در فصولی که در پی می‌آید۱۸ به تعریف آن خواهیم پرداخت- و نه معنای کلی «فلسفه» به‌سانی که در زبان‌های اروپاییِ مدرن به کار رفته است، فلسفه‌ای که می‌تواند به بسیاری از رشته‌های اسلامی سنتی دیگر نیز بسط داده شود، رشته‌هایی همچون تفسیر و تأویل، اصول دین، اصول فقه، تصوف، علوم طبیعی، و علوم زبانی.

«فلسفه» در عرف زبان‌های اروپاییْ تداعیگر معنای چیزی است که سروکار دارد با اصول کلی حاکم بر قوانین استدلال، تعاریف مفهومی، آغاز و انجام امور، و نیز تاحدی با حکمت؛ و نه‌تنها می‌توان از فلسفهٔ محض بلکه از فلسفهٔ هنر، فلسفهٔ دین یا فلسفهٔ علم نیز سخن به میان آورد. بااین‌حال، در زبان‌های اسلامی کلاسیک، الفلسفه بر مجموعه‌ای خاص از رشته‌ها و تعدادی از مکاتب فلسفی، همچون مشایی و اشراقی، دلالت می‌کند و نه صرفاً بر هر مکتب فلسفی‌ای که دربرگیرندهٔ ایده‌های «فلسفی» است. علاوه‌براین، در دوران اخیر تاریخ اسلام، در سرزمین‌های شرقیِ اسلام اصطلاح الحکمة الالهیه رایج شد و درعمل مترادفِ الفلسفه فرض شد، حال‌آنکه در سرزمین‌های غربیِ اسلام اصطلاحِ کهن‌تر الفلسفه همچنان برای اشاره به فعالیت «فیلسوفان» به کار گرفته می‌شد. به‌هرحال، در هر دو مورد، این اصطلاحات همیشه به‌عنوان عناوینی برای انواع خاصی از فعالیت عقلانی به کار می‌رفته است که مسلمانان به‌تدریج آن را با فلسفه یا «حکمت الهی»۱۹ در مورد دوم یکی دانستند، درحالی‌که سایر رشته‌هایی که در درون تمدن اسلامی نضج یافتند و دارای ابعاد فلسفی قابل‌توجهی به معنای غربیِ «فلسفه» بودند در دوران کلاسیکِ تاریخ فلسفهٔ اسلامی به‌عنوان الفلسفه یا الحکمة الالهیه دسته‌بندی نشده‌اند. بااین‌حال، باید افزود که هرچند ما در اینجا خودمان را به بحث از فلسفه در معنای سنتی آن محدود کرده‌ایم، لازم است نسبت آن را با زمینه‌های مختلفی همچون عرفان، کلام، حقوق، علوم ریاضی و طبیعی، و علوم مربوط به زبان [مانند اصول] متذکر شویم. اما ما در اینجا به بحث از این رشته‌مطالعات به‌نحو مستقل نخواهیم پرداخت، یا به فلسفه‌ای نخواهیم پرداخت که به‌معنای کلیِ اصطلاحِ غربیْ شامل آن رشته‌مطالعات می‌شوند.

منطق فهم دین
علی اکبر رشاد
درآمدی بر متافلسفه
سورن اورگارد
فوکو در ایران
بهروز قمری تبریزی
فلسفه در دادگاه ایدئولوژی
رضا داوری اردکانی
راهنمای خواندن لویاتان هابز
لوری ام جانسون بگبی
استبداد علم
پل فایرابند
فلسفه شناخت
عبدالحسین خسروپناه
راهنمای خواندن روسو؛ قرارداد اجتماعی
محمدمهدی ذوالقدری
علوم اجتماعی نیندیشیدنی
امانوئل والرشتاین
فلسفه های پست مدرن غربی و گریز و گذر از مدرنیته
محمد مددپور
راهنمای خواندن هگل؛ عناصر فلسفه‌ی حق
دیوید رز
فضیلت؛ بررسی‌های اخلاقی و معرفت‌شناختی
هتر باتلی
حکمت متعالیه در اسفار عقلی اربعه؛ جلد چهارم
محمدبن ابراهیم صدرالدین شیرازی (ملاصدرا)
حکمت متعالیه در اسفار عقلی اربعه؛ جلد دوم
محمدبن ابراهیم صدرالدین شیرازی (ملاصدرا)
فلسفه و آینده‌نگری
رضا داوری اردکانی
راهنمای خواندن بنیادگذاری مابعدالطبیعه اخلاق کانت
پل گایر
سودای تفکیک
سیدحسن اسلامی‌اردکانی
ابن سینا
گروه نویسندگان
فرد و کیهان در فلسفه رنسانس
ارنست کاسیرر
شکوه نهج البلاغه
جورج جرداق
نظری برای کتاب ثبت نشده است
بریده‌هایی از کتاب
مشاهده همه (۴۱)
وی در تهافت‌الفلاسفه کوشید تا با متهم ساختن فلاسفه به انحراف از اسلام، در سه مسئلهٔ نفی حدوث عالم، علم خداوند به جزئیات و معاد جسمانی، دیدگاه‌های ایشان را ویران سازد. حملهٔ غزالی تنها قدرت عقل‌گرایی را در فلسفهٔ اسلامی کاهش داد، ولی به حیات فلسفهٔ عقلی، آن‌چنان‌که برخی پنداشته‌اند، خاتمه نداد. تأثیر فخر رازی بر مباحث فنی فلسفهٔ متأخر حتی به‌مراتب بیشتر از تأثیر غزالی بود. مهم‌ترین حملهٔ رازی برعلیه فلسفهٔ مشایی در قالب شرح او بر اشارات ابن‌سینا انجام پذیرفت که بعدها خواجه نصیرالدین طوسی (متوفای ۶۲۷/ ۱۲۷۴) به‌نحو تحسین‌برانگیزی به آن پاسخ داد و همین امر باعث احیای فلسفهٔ سینوی گردید. قطب‌الدین رازی در قرن چهاردهم این بحث محوری را در کتاب المحاکمات، با داوری میان شروح فخر رازی و خواجه نصیر، بیشتر بسط داد
محمد طاهر پسران افشاریان
اگرچه فلسفهٔ اسلامی عمدتاً با مکاتبی همراه بوده که در ظرف فرد و فردیت نمی‌گنجند، قرون اولیه شاهد ظهور چند فیلسوف مستقل بود که تا اندازه‌ای تأثیرگذار بودند. یکی از ایشان محمدبن زکریای رازی (متوفای حدود ۳۲۰/ ۹۳۲) است که در زبان لاتین به Rhazes مشهور بوده است. وی بزرگ‌ترین طبیب بعد از ابن‌سیناست و فیلسوفی بوده که شهرتش را بیشتر وام‌دار نفی ضرورت نبوت است. او به‌خاطر این عقیده‌اش و باور به «قدمای خمسه»، یعنی دمیورژ، نفس کلی، مادهٔ اولی، مکان و زمان، به‌شدت مورد حملهٔ اسماعیلیون قرار می‌گرفت. بااین‌حال رازی همچنان فیلسوف مهمی است که ارزش بررسی بیشتر را دارد. (۵) دیگر فیلسوف مستقل و یکی از دانشمندان بزرگ جهان اسلام، ابوریحان بیرونی (متوفای ۴۲۱/ ۱۰۳۰)، عقیدهٔ فلسفی متفاوتی با رازی داشت اما کارهای علمی رازی را به‌شدت می‌ستود. مهم‌ترین مساهمت فلسفی بیرونی نقد او بر فلسفهٔ طبیعی سینوی (۶) و معرفی فلسفهٔ هندو به عالم اسلام بود
محمد طاهر پسران افشاریان
ریشهٔ اشتغال فیلسوفان مسلمان با وجود و ماهیت غالباً تنها در فلسفهٔ یونانی و خصوصاً در ارسطو جسته شده است. البته هیچ شکی دربارهٔ دِین فارابی، اولین فیلسوف مسلمانی که عمیقاً به بحث دربارهٔ تمایز وجود و ماهیت پرداخته است، به حکیم استاگیرایی [ارسطو] وجود ندارد.
a.d
معتزله نخستین گروه از متفکران مسلمان بودند که براهین عقلی را، به‌نحوی نظام‌مند، در رابطه با مسائل مختلف دینی و نیز فلسفهٔ طبیعی به کار بردند. علاوه‌براین، ایشان برخی از اصول تفکر یونانی را می‌دانستند که در زمان اوج فعالیت فکری آن‌ها در بغداد در قرن سوم/ نهم به عربی ترجمه می‌شد و ازاین‌رو در معرفی اندیشهٔ هلنی و یونانی‌مآبانه به جهان اسلام سهمی داشتند. بیشتر معتزله خودشان را وقف پرسش‌های صرفاً کلامی و سیاسی-کلامی کردند و همه دل‌مشغول علم اخلاق بودند
محمد طاهر پسران افشاریان
در تاریخ تفکر اسلامی، معتزله به‌خاطر اصول خمسه‌شان مشهور گشتند، که در واقع خلاصه‌ای است از آموزه‌های اساسی ایشان. این اصول خمسه عبارت‌اند از: توحید، عدل، وعد و وعید، منزلة بین المنزلتین، و امر به معروف و نهی از منکر. معتزله برداشتی عقلانی از توحید داشتند و درنتیجه به‌نحوی بر تعالی الهی تأکید کردند که تقریباً خداوند را به تصوری انتزاعی فروکاستند. در جوّی که منازعات زیادی دربارهٔ معنای صفات خداوند آن‌طور که در قرآن ذکر شده در حال وقوع بود، ایشان کوشیدند تا از هر نوع انسان‌گونه‌انگاری (تشبیه در برابر تعطیل) اجتناب ورزند. در نتیجه، آن‌ها مدعی شدند که انسان نمی‌تواند معنای حقیقی صفات الهی‌ای همچون شنیدن یا دیدن را درک کند و اینکه چنان صفاتی فاقد هر نوع حقیقت منحازی هستند، بلکه این صفات با ذات الهی این‌همان هستند. همچنین معتزله منکر امکان شناخت ذات خداوند شدند.
محمد طاهر پسران افشاریان
فیلسوفان اسماعیلی نقش مهمی را در ارتقای زبان فارسی، به‌عنوان دومین زبان فلسفی مهم، در جهان اسلام ایفا کردند، و ناصرخسرو، مؤلف اثر عظیم جامع‌الحکمتین، همهٔ آثار اصلی خودش را به زبان فارسی نوشت. بااین‌حال، ابن‌سینا با نگارش دانشنامهٔ علایی، نخستین اثر فلسفهٔ مشایی به زبان فارسی، در کاربرد زبان فارسی به‌عنوان یک زبان فلسفی پیش‌گام بود. رسائل اخوان‌الصفا مجموعه‌ای از پنجاه‌ویک رساله است که پیوند نزدیکی با حلقه‌های اسماعیلی دارد. این رسائل، که در قرن چهارم/ دهم در بصره منتشر شدند، صبغهٔ نوفیثاغوری شدیدی دارند. فیلسوفان متأخر و حتی متکلمانی همچون غزالی، که برعلیه فلسفهٔ مشایی و مذهب اسماعیلی قلم‌فرسایی می‌کرد،
محمد طاهر پسران افشاریان
تقسیم کلاسیک «علوم عقلی» و نیز فلسفه -توسط بسیاری از فیلسوفان اسلامیِ متقدم (تا حد زیادی به پیروی از ارسطو)- به نظری و عملی -که اولی متشکل از مابعدالطبیعه، طبیعیات، تعلیمیات، و منطق و دومی دربرگیرندهٔ اخلاق، سیاست مُدن و تدبیر منزل (اقتصاد در معنای سنتی آن) است- نسبت آن را با رشته‌ها و علوم گوناگون هویدا می‌سازد که در برخی طبقه‌بندی‌ها حتی شامل علوم دینی همچون الهیات، تفسیر قرآن و اصول فقه نیز می‌شود.
a.d
مذهب اشعری متأخر که در قرون بعدی فلسفی‌تر از پیش شد، با فخرالدین رازی (متوفای ۶۰۶/ ۱۲۰۹)، که احتمالاً فاضل‌ترین تمام متکلمان اشعری است (۸)، و شرح المواقف، که شرحش به‌قلم میر سیدشریف جرجانی (متوفای ۸۱۶/ ۱۴۱۳) و متنش از آن عضدالدین ایجی (متوفای ۷۵۶/ ۱۳۵۵) است، به اوج شکوفایی خود رسید. این اثر، که قلهٔ کلام فلسفی است، همراه با آثار سعدالدین تفتازانی (متوفای ۷۹۱/ ۱۳۸۹) تا امروز در مراکز علوم اسلامی همچون الازهر تدریس می‌شوند، وی نمایندهٔ مکتبی کلامی است که خصومت شدیدتری با فلسفهٔ اسلامی داشت، درحالی‌که مسائل فلسفی یکی از عمده‌ترین دغدغه‌های خود این مکتب بود.
محمد طاهر پسران افشاریان
رازی خودش را متفکری مستقل می‌دانست، هرچند احترام فراوانی برای سقراط و افلاطون قائل بود. او هیچ علاقه‌ای به نبوت نشان نمی‌داد و بر این باور بود که خداوند خود هادی همهٔ انسان‌هاست. (۳۳) رازی، برخلاف دیدگاه فیلسوفان و متکلمان اسلامی، پنج اصل قدیم فرض کرد: خدا (یا به بیان دقیق‌تر دمیورژ)، نفس، ماده، مکان و زمان. همچنین او به اتمیسمی معتقد بود که در آن اتم‌ها دارای ابعاد بودند، ولی به لحاظ فیزیکی تقسیم‌ناپذیر بودند، درست برخلاف نظریه‌های اشعری و معتزلی دربارهٔ اتمیسم. همچنین برخلاف دموکریتوس، رازی یک اتمیست کامل نبود، زیرا خدا و نفس، که نزد او جزو قدمای خمسه محسوب می‌شدند، اتم نیستند. هرچند نظرگاه اخلاقی او متأثر از تیمائوس افلاطون بود، که وی اتفاقاً تفسیری هم بر آن نگاشت، موضع رازی برخلاف تقریباً همهٔ فیلسوفان اسلامیِ دیگر به برخی از نظریات اپیکوریان نزدیک بود.
محمد طاهر پسران افشاریان
طبیعت خاص عالم مخلوق و هر آن چیزی که در آن واقع است را از آن‌ها سلب می‌کند. همه‌چیز از اجزای لایتجزا ساخته شده است که خودشان فاقد بُعد هستند. به همین سان، فضا از نقاط ناپیوسته و زمان از لحظات ناپیوسته ساخته شده‌اند
محمد طاهر پسران افشاریان

حجم

۵۱۳٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۴۱۶ صفحه

حجم

۵۱۳٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۶

تعداد صفحه‌ها

۴۱۶ صفحه

قیمت:
۷۹,۰۰۰
تومان