کتاب رستوران آخر جهان

رستوران آخر جهان جلد دوم مجموعه پنج جلدی «راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها» است که مشهورترین اثر داگلاس آدامز، نویسنده نام‌دار انگلیسی است. آدامز مطرح‌ترین و پرخواننده‌ترین نویسنده ژانر کمدی و پست‌مدرن ادبیات معاصر بریتانیا است و کارهایش با استقبال خوانندگان و منتقدان ادبی روبه‌رو بوده است. داگلاس آدامز این رمان را سال ۱۹۷۸، در قالب فصل‌های به‌نسبت مستقل اما پیوسته، به عنوان داستان‌های دنباله‌دار کوتاه برای رادیو بی‌بی‌سی نوشت و سال ۱۹۷۹ در قالب رمان منتشر کرد. سال ۱۹۸۱ سریالی ۶ قسمتی و جذاب به کارگردانی «آلن بل» از روی این رمان ساخته شد.

مجموعه رمان «راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها» از پرفروش‌ترین رمان‌های دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی بوده و تاکنون به ده‌ها زبان ترجمه شده است. «رستوران آخر جهان» مانند جلد اول این مجموعه، رمانی علمی - تخیلی و طنزآمیز است.

درباره مجموعه راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها

داستان «راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها» درباره سفر کهکشانی پُرماجرای مردی میان‌مایه از طبقهٔ متوسط انگلیس به نام آرتور دنت و نقش ناخواستهٔ او را در یافتن معنای زندگی است آدامز در این اثر با نقل داستانیِ ماجراهایی که در فضای بین‌کهکشانی و سیاره‌هایی دور از کرهٔ زمین رخ می‌دهند، زمین، زمان، قدرت، مراجع و اتوریته‌های جهان معاصر، آدم‌ها و مفاهیم، افکار و کردار انسان‌ها را با زبانی کنایی و طنزی متعالی به نقد می‌کشد.

راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها پس از انتشار با استقبالی کم‌سابقه روبه‌رو شد و آدامز چهار جلد دیگر این رمان را با عنوان‌های رستوران آخر دنیا، زندگی، دنیا و همه‌چیز، خداحافظ و ممنون از اون‌همه ماهی و بیشترش چیز خاصی نیست در سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۲ خلق و منتشر کرد.

«راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها» هم عنوان جلد اول و هم نام مجموعهٔ پنج‌جلدی این رمان است. داگلاس آدامز سال ۲۰۰۱ درگذشت و پس از مرگ او ایون کالفر، نویسندهٔ ایرلندی با بهره‌گیری از آرشیو، یادداشت‌ها و نوشته‌های چاپ‌نشدهٔ داگلاس، جلد ششم و آخرین جلد این رمان را هم با نام راستی تا یادم نرفته،در سال ۲۰۰۹ منتشر کرد.

این رمان پنج‌جلدی که برخی منتقدان آن را از درخشان‌ترین طنزها و زیباترین آثار پست‌مدرن معاصر ارزیابی می‌کنند، از پُرفروش‌ترین کتاب‌های دههٔ ۸۰ و ۹۰ میلادی بود و تاکنون به ده‌ها زبان ترجمه و براساس آن یک سریال تلویزیونی، یک تئاتر، یک موزیکال و یک فیلم سینمایی خلق شده است.

آدامز در رمان راهنمای کهکشان برای اتواستاپ‌زن‌ها، ژانر علمی ـ تخیلی را در ساختاری مستحکم و پیرنگی پُرکشش و جذاب، با طنزی عمیق، چندپهلو، پُرمعنا و هنرمندانه و زبانی روان تلفیق و اثری بدیع و بی‌همتا خلق کرده است.

درباره کتاب رستوران آخر جهان

این رمان سفر کهکشانی پرماجرای آرتور دنت، مردی از طبقه متوسط جامعه انگلستان و نقش ناخواسته او را در یافتن معنای زندگی روایت کرده است و با نقل داستانی ماجراهایی که در فضای بین کهکشانی و سیاره‌ای رخ می‌دهند، زمین و زمان، قدرت و اتوریته‌های جهان معاصر، آدم‌ها و مفاهیم، افکار و کردار انسان‌ها را با زبانی کنایی و طنز توصیف کرده است. تفسیرهای طنز‌آمیز آدامز از تاریخ کره زمین، از شیرین‌ترین و پرمعناترین ویژگی‌های داستانی جلد دوم است.

متأسفانه کامپیوتری که اسمش زمین بود چند ثانیه پیش از این‌که برنامه‌ش به پایان برسه و سؤال اصلی رو فرموله و تعریف کنه به‌ناگهان به دست وگون‌ها نابود شد. وگون‌ها می‌گفتند که دستور دارند زمین رو، که سر راه یه بزرگراه کمربندیِ ماوراءمکانی بود، نابود کنند. با نابودیِ زمین همهٔ امیدها واسه کشف معنایِ زندگی برای همیشه از دست رفتند یا به‌نظر می‌رسید که از دست رفته‌اند. اما دو تن از موجوداتِ عجیب‌وغریب زمین از فاجعهٔ نابودی کرهٔ خودشون جون سالم به دربردند.

کتاب رستوران آخر جهان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به داستان‌های علمی - تخیلی پیشنهاد می‌شود.

درباره داگلاس آدامز

نویسنده‌ای است انگلیسی که شهرتش بیشتر، به خاطر «کتاب راهنمای مسافران کهکشان» است. این اثر، نخستین بار، در سال ۱۹۷۸ به عنوان یک کمدی رادیویی، توسط بی‌بی‌سی، پخش گردید. بعدها این اثر، به صورت یک تریلوژی، شامل پنج کتاب، یک سریال تلویزیونی، چندین اثر نمایشی، یک بازی کامپیوتری و در سال ۲۰۰۵ به صورت یک فیلم سینمایی، در دسترس عموم قرار گرفت. کتاب راهنمای مسافران کهکشان، تنها در زمان حیات آدمز، بیش از پانزده میلیون نسخه، فروش داشته‌است. برخی از طرفداران داگلاس آدمز، به خاطر امضای ناخوانایش او را با نام باپ اد Bop Ad می‌شناسند.

آدامز همچنین، به عنوان یکی از حامیان جانوران و محیط زیست، شناخته شده‌است. او بی‌خدا بود و خود را یک بی‌خدای بنیادگرا می‌نامید. او کلمه بنیادگرا را از این رو بکار می‌برد تا این شبهه برای کسی پیش نیاید که او آگنوستیک است. زیست‌شناس نام‌آور ریچارد داوکینز کتاب خود به نام " توهمی بنام خدا "(بازگردانی شده به فارسی به نام پندار خدا) را به او تقدیم کرده‌است. او در مورد مرگ آدمز نوشته‌است: "علم و دانش یک دوست و ادبیات یک روشنگر را از دست داده‌است. گوریلهای کوهی و کرگدنهای سیاه یک حامی دلاور را از دست داده‌اند.

بخشی از کتاب رستوران آخر جهان

چیزی که وگون‌ها اصلاً دوست ندارند اینه که یه کاری رو نیمه‌تمام بگذارند. مخصوصاً این وگونِ خاص و مخصوصاً و به دلایل فراوان، این کارِ بخصوص.

این وگونِ خاصْ فرمانده پروستتنیک وگون یلتس، عضوِ شورای برنامه‌ریزیِ راه‌سازیِ ماوراءمکانیِ کهکشان بود و کاری که باید انجام می‌داد نابود کردن «سیارهٔ زمین بود.

پروستتنیک وگون یلتس بدن عظیم‌الجثه‌ش رو روی صندلیِ لزج فرماندهی این‌ور و اون‌ور کرد و به مونیتورِ سفینهٔ وگونیش خیره شد. مونیتورْ سفینهٔ قلب طلا رو نشون می‌داد و کامپیوترهای سفینهٔ وگونی، قلب طلا رو اسکن و بررسی می‌کردند.

این واقعیت که سفینهٔ قلب طلا با موتورِ نامحتملیِ بی‌نهایتِ خود زیباترین و مدرن‌ترین سفینه‌ای بود که تاکنون ساخته شده بود، برای پروستتنیک وگون یلتس اصلاًوابداً مهم نبود. از زیبایی‌شناسی و تکنولوژی سر درنمی‌آورد و این چیزها براش به کتاب‌هایی می‌موندن که به خط و زبان‌هایی ناشناخته نوشته شده‌اند؛ کتاب‌هایی که پروستتنیک وگون یلتس دوست داشت سوزونده و دفن بشن.

این‌که زاپود بیبلبروکس در سفینهٔ قلب طلا نشسته بود هم برای او اهمیتی نداشت. زاپود حالا دیگه رییس‌جمهور «سابق» کهکشان بود و همهٔ پلیس‌های کهکشان دنبال اون و سفینه‌ای بودند که دزدیده بود. اما این ماجرا هم برای پروستتنیک وگون یلتس هیچ اهمیتی نداشت.

پروستتنیک وگون یلتس کارهای مهم‌تری داشت.