کتاب اطلس ابر

« اطلس ابر» رمانی از دیوید میچل، نویسنده انگلیسی است. میچل متولد ۱۹۶۹ در انگلستان است و چند سالی را بعد از ازدواجش در ژاپن زندگی کرده‌است. او به جز «اطلس ابر»، چهار رمان دیگر هم نوشته: «سایه‌نوشت»، «رویای شماره ۹»، «قوی سیاهِ سبز»، «هزار خزان جیکوب دزوت». در مجموع دوبار به خاطر «رویای شماره ۹» و «اطلس ابر» نامزد دریافت جایزه‌ی بوکر شده. در سال ۲۰۰۷ مجله‌ی تایم میچل را به عنوان یکی از صد چهره‌ی تاثیرگذار جهان معرفی کرد. در حال حاضر او در حال نوشتن رمان ششم خود است و همراه همسر و دو فرزندش در ایرلند زندگی می‌کند. او در مورد ایده‌ی ساختار این رمان گفته که اولین بار وقتی «شبی از شب‌های زمستان مسافری» ایتالو کالوینو و روایت‌های نیمه‌تمام آن را خوانده با خود گفته اگر آینه‌ای در انتهای این رمان قرار می‌گرفت و نیمه‌ی دوم آن از روایت انتهایی به ابتدایی بر می‌گشت، چه شکلی پیدا می‌کرد و به این ترتیب به شکل کنونی اطلس ابر رسیده است. بخشی از کتاب: شب اهدای جایزه‌ی لمون در جیکس استارلایت بار بود، بالای عمارتی در بیزواتر با یک باغچه‌ی سقفی که برای چنین رویدادهایی تدارک دیده شده بود. تمام زنجیره‌ی غذاییِ عالم نشر، فضای جِیکس را پر کرده بود. نویسندگان پریشان‌حال، کله‌گنده‌های پرآوازه، خریداران ریش‌بزی دار و کت شلوار پوش، کتابفروشان دچار سوء تغذیه، دسته‌دسته نویسنده‌های بازاری و عکاسانی که «بروگمشو» را به منزله‌ی «وای عاشقشم» تلقی می‌کنند. بگذارید همین جا این شایعه‌ی پر از توطئه را تکذیب کنم که می‌گوید دعوت دِرموت کار من بوده، این که می‌گویند بله تیموتی کاوندیش می‌دانسته نویسنده‌اش در پی انتقامی آتشین بوده و کل قضیه یک شیرین‌کاری تبلیغاتی بوده، همه‌اش مهملات رقبای نظرتنگ و حسود من است! هیچ کس تا به حال زیر بار نرفته که دعوت درموت هاگینز کار او بوده و خودش هم که دیگر بعید است پا پیش بگذارد. به هر حال، برنده اعلام شد و همگی‌مان می‌دانستیم جایزه نصیب کی می‌شود...