تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب دست‌نیافتنی

نویسنده:علی‌رضا حیدری

گردآورنده:طاها صفری

انتشارات:نشر گلگشت

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۶از ۵۷ رأیخواندن نظرات

۴٫۶

(۵۷)

خواندن نظرات

معرفی کتاب دست‌نیافتنی

«همیشه یک تصویر از خودم دارم، خودِ بهتر و برتر از امروز. خودی که باید به آن برسم و مدام در مسیر رسیدن هستم. خودی که کامل است. کمال دارد و دست‌نیافتنی است.»

«دست نیافتنی» زندگی‌نامه قهرمان کشتی ایران علیرضا حیدری به همت طاها صفری است. این کتاب اولین زندگی‌نامه خودنوشت در ادبیات ورزشی ایران است. این اثر حاصل ۶۰ ساعت مصاحبه با علیرضا حیدری است. کتاب روایتی قصه‌گونه از زندگی پرفراز و نشیب این ورزشکار ملی و تجربیات وقایع زندگی یک قهرمان المپیک را در دهه هفتاد و هشتاد شمسی بیان می‌کند. او که سال ۱۳۵۴ در ملایر به دنیا آمده، بارها مدال‌های رنگین جهانی را در کشتی آزاد کسب کرده‌است. حیدری پیش از خداحافظی از ورزش حرفه‌ای مدتی عهده‌دار سمت سرمربیگری تیم ملی کشتی جمهوری اسلامی ایران هم شد.

او علاوه بر ورزش در صنعت و هنر نیز فعالیت دارد؛ هم در کار معدن آهن است و هم اخیرا تجربه بازی در فیلم «من یک ایرانی‌ام» را از سر گذرانده‌است؛ فیلمی که در کشور اکراین ساخته و سال گذشته در سینماها اکران شد.

«علی‌رضا علیرضا حیدری در ذهن‌ها بود، روی تشک، توی تلویزیون. حالا دوست داریم با این کتاب او را در تاریخ ورزش کشور نگه داریم، در قلب‌ها. باور کنید پهلوان داستان‌هایش بیش از یک کتاب دویست و چند صفحه‌ای بود. شاید باز هم بنویسد، کسی چه می‌داند. این همه قصه ارزش روایت را دارند.»

سیاست‌گذاری سرمایه‌ی انسانی در ایران

نظرات کاربران

مشاهده همه (۳۳)

ehsan27

۱۳۹۷/۱۲/۱۸

کتاب عالی نبود ولی خوب بود... سختی های زیادی کشیدن ایشون و باعث افتخار کشور ما هستند، اگر یه بزرگتر بالا سرشون بود که میتونست کنترلش کنه فکر کنم به قول خودش حقش ۲ تا طلای المپیک بود. آقای حیدری خوندن سرنوشت

- بیشتر

shirvan

۱۳۹۸/۰۷/۲۸

از اون کتابها بود که یک نفس خوندمش و باهاش خیلی خاطرات رو مرور کردم و هم بغض کردم و هم لذت بردم، ممکنه دوباره هم بخونمش

ثریا

۱۳۹۹/۰۸/۰۳

این کتاب واقعا حاوی تجربیات فوق‌العاده ارزشمندی هست. زندگی قبل از قهرمانی این قهرمان و همه سختی های طاقت فرسایی که داشته و بعد هم زندگی درطول قهرمانی و جنگیدن برای حفظش تا آخرین نفس. اشتباهات، تجربیات، جنگیدن و پیروز شدن..

- بیشتر

مسعود حیدری

۱۳۹۹/۰۱/۲۷

اینکه واقعیت های زندگی کسی رو از دریچه نگاه خودش آدم بتونه درک کنه خیلی ارزشمنده و این کتاب به بهترین شکل ممکن تمام فراز و نشیب های زندگی یک ورزشکار حرفه ای رو به تصویر کشیده ، در یک

- بیشتر

أبوٰمُخلــــِـــٰـــصْ

۱۳۹۸/۰۹/۱۸

عالی بود فقط ریتم داستان و زمان ها و مکانها و افراد سر جاش نبود. برخی شخصیت ها خوب پرداخته نشده بود. رک بود و برخی سؤرفتارهای قهرمان ربطی به فقر یا نداشتن بالاسر نداشت و توجیه پذیر نبودن مثل

- بیشتر

مانا

۱۳۹۸/۰۱/۱۱

روایت تلاشی سخت و جانانه برای رسیدن به غیرممکن ترین هدف ذهن یک پسرک یتیم . عالی بود . قطعا پیشنهادش میکنم . مخصوصا به کسایی که رویایی تو سرشون دارن .

قربان شیران

۱۳۹۹/۰۵/۱۷

بهترین زندگینامه توصیه میکنم به کشتی گیرا خیلی جذاب و تاثیر گذار

بهنام

۱۳۹۸/۰۶/۲۹

این کتاب واقعا زیبا بود و عالی تشکر از آقای حیدری

مسعود

۱۳۹۷/۰۹/۱۹

یکی از بهترین کتابایی که خوندم

محمدحسین

۱۴۰۰/۰۲/۰۵

راستش داستان خ جذاب تر از تصورم بود... من از کودکی تا اوجش رو حس کردم و برخی از نظرات دوستان دور از انصافه.. این خاطرات اگه دقیق نباشه ارزش استناد در آینده نداره و ما عادت داریم فقط قهرمان‌ها

- بیشتر

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۹۲)

حس می‌کردم در همهٔ جهات زندگی می‌جنگم، در تیم ملی، در خانه، درس و حتی با دوستانم در اردو. این‌ها نبردهایی بود که باید پیروز می‌شدم، یکی پس از دیگری در جبهه‌های مختلف.

Sajjad Nikmoradi

بیشتر از این‌که بدانم چه کارهایی باید انجام دهم، بیشتر فهمیدم که چه کارهایی نباید انجام دهم.

أبوٰمُخلــــِـــٰـــصْ

بعضی از آدم‌ها، پس از یک عمر زندگی، وقتی که از دنیا می‌روند انگار روی هوا قدم برداشته‌اند؛ هیچ جای پایی ازشان نمانده!

Abes315

ترجیح می‌دهم شکست بخورم تا اصلا در نبردی نباشم.

Milad Abbaszadeh

هم زمان با کشتی و درس، باید کار هم می‌کردم. هر کاری که می‌شد. و خب در محل ما، همیشه کارها شرافتمندانه نبود. یک مدت افتادم به پیچاندن آنتن‌های مردم. از پشت‌بام آن‌ها را جمع می‌کردم، کل آنتن‌های محل را، تصویر وسط تماشای اوشین و جنگجویان کوهستان قطع می‌شد و ملت باید برفک تماشا می‌کردند! آنتن‌ها را خرد می‌کردم و می‌فروختم. گاهی زمستان‌ها برف پارو می‌کردم. سه پشت‌بام را می‌گرفتم و توی سرمای استخوان خرد کن برف‌ها را پایین می‌ریختم. مساحت زیادی بود و نمی‌توانستم، پس نصف هرکدام را پارو می‌کردم و از شدت خستگی و درد می‌افتادم.

Sajjad Nikmoradi

من همیشه بیرون از تشک توی خودم بودم. کز کرده و سر به تو. کسی نبود روحیه‌ای بدهد. آن روزها زیاد به شخصیتم بر می‌خورد. رفتارهای دیگران اذیتم می‌کرد. می‌شنیدم پشت سرم پچ‌پچ می‌کنند. می‌گفتند که این بچه گشنه است و برای همین چسبیده به این اردو. یا این خانواده نداره همش این جاست؟ حالم بد می‌شد. نگاه‌ها سنگین و رفتارها بد بود. عرف‌های عجیب و غریبی هم داشتند.

Sajjad Nikmoradi

آمده بودم المپیک اول شوم و خداحافظی کنم. حالا اولین مسابقه خورده بودم به تنها کسی که در تمام دوران کشتی‌ام، سه بار به او باخته بودم. کسی که سه مدال را از من گرفته بود. یک سال بود با فرنگی کارها تمرین می‌کردم و برای کمرگیری آماده بودم. می‌توانستم در همان موقعیت طرف را از کمر گرفته و به زمین بکوبم. به هیچ کس امتیازی نمی‌دادم و خیالم راحت بود اگر داور نخواهد اذیت کند، این بار دیگر از کورتانیدزه امتیاز می‌گیرم.

Sajjad Nikmoradi

ارزش آدم‌ها به مسیر و تجربیاتی است که از سر می‌گذرانند، نه صرفا نتایجی که برای دیگران قابل روئیت است. انسان‌ها را باید از زحمتی که برای رسیدن به یک جایگاه می‌کشند اندازه گرفت، نه خودِ جایگاه.

ehsan27

ترجیح می‌دهم شکست بخورم تا اصلا در نبردی نباشم.

ehsan27

بعد از شروع دوران کشتی، برای مدت‌ها کسی نمی‌دانست هم محل‌شان هستم. صبح زود بیرون می‌زدم، کوه، باشگاه، ورزش، کشتی، و آخر شب به خانه برمی‌گشتم. وقتی برای دوست شدن و رفیق بازی نداشتم. توی باشگاه هم همین بود. یا ورزش می‌کردم یا درس می‌خواندم یا کار می‌کردم. اما کشتی تبدیل به تنها راه من شد. چیز دیگری برایم نمانده بود، همهٔ پل‌های پشت سرم را خراب کرده بودم و تنها مسیر باقی مانده کشتی بود. مسیر یک طرفهٔ رو به جلو. همیشه کسی بودم که از شرایط رضایت کامل نداشت و رو به جلو نگاه می‌کرد، هدفی بزرگتر، موفقیتی بهتر.

Sajjad Nikmoradi

هر روزت را باید خوب تمام کنی، بقیه‌اش دست خداست.

مرتضی

کسانی که می‌خواهند جای پایشان در دنیا بماند، باید زندگی کنند. زندگی یعنی همهٔ سختی‌ها و ناهمواری‌ها، یعنی آسیب‌دیدن و ترمیم یافتن، باختن و بردن. باور دارم که برنده‌های دنیا بیشتر از همه شکست می‌خورند. کسانی که بارها و بارها و بارها به جنگ زندگی می‌روند تا در پس تمام شکست‌ها، بالاخره پیروز شوند. کسانی که ریسک می‌کنند، مرزها را می‌شکافند و از چارچوب جامعه بیرون می‌زنند

ehsan27

همیشه چنین آدمی بوده‌ام، در شرایط سخت، نبرد، بحران و... بهتر کار می‌کنم. تلاشم چند برابر می‌شود و تا به نتیجه نرسم آرام نمی‌گیرم.

Sajjad Nikmoradi

در ۴۱ کیلو کشتی گرفتم. چهارده سالگی با شانزده ساله‌ها روی تشک می‌رفتم. آن روزها هرکسی در تهران اول می‌شد مثل این بود که در کشور مقامی آورده است. همهٔ کشتی کشور را تهران تغذیه می‌کرد. این مسابقات سه روز طول کشید که در سالن هفتم‌تیر برگذار می‌شد، بالای پارک‌شهر. گاهی با یکی از بچه‌ها به ساندویچی آن طرف پارک که نبش خیابان بهشت بود می‌رفتیم و یک ساندویچ می‌گرفتیم با دو نان اضافه! آن را نصف می‌کردیم تا سیر شویم. بعد از یکی، دوبار ساندویچی شاکی شد و فقط یک نان اضافه داد. بین مسابقهٔ ظهر و عصر روی چمن‌های پارک شهر دراز می‌کشیدم استراحت کنم.

Sajjad Nikmoradi

فقط یک حرف همیشه در گوشم زنگ می‌زد،‌ میوهٔ صبر شیرینی است. به خودم می‌گفتم: هر روزت را باید خوب تمام کنی، بقیه‌اش دست خداست.

Fereshteh

همین تلاش و جان‌کندن تبدیل به اعتماد به نفس می‌شد.

atefe

هنوز هم بیشترین چیزی که آزارم می‌دهد، مشکلات کسانی است که حق بیشتری از زندگی دارند. کسانی که دستشان خالی و طبعشان بلند است.

atefe

بدترین اتفاق موقعی می‌افتد که به جایی یا چیزی می‌رسید، بدون این‌که بهای واقعی آن را پرداخت کرده باشید. این باد آوردگی، همیشه بادی برای بردن هم دارد.

Milad Abbaszadeh

معمولا آدم می‌داند مسیر صحیح چیست، فقط جرات رفتنش را ندارد

مانا

علی‌رضا حیدری در ذهن‌ها بود، روی تشک، توی تلویزیون. حالا دوست داریم با این کتاب او را در تاریخ ورزش کشور نگه داریم، در قلب‌ها. باور کنید پهلوان داستان‌هایش بیش از یک کتاب دویست و چند صفحه‌ای بود. شاید باز هم بنویسد، کسی چه می‌داند. این همه قصه ارزش روایت را دارند.

Sajjad Nikmoradi

حجم

۷۶۹٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۲۷۲ صفحه

حجم

۷۶۹٫۱ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۲۷۲ صفحه

قیمت:

۶۰,۰۰۰

۴۸,۰۰۰

۲۰%

تومان