کتاب دیگو آرماندو مارادونا

کتاب دیگو آرماندو مارادونا نوشتهٔ هری هریس و ترجمهٔ ساناز علیپور و ثنا ولی نژاد است. نشر گلگشت این ناداستان را در قالب زندگی‌نامهٔ ورزشی روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب دیگو آرماندو مارادونا

کتاب دیگو آرماندو مارادونا حاوی یک ناداستان در قالب زندگی‌نامهٔ ورزشی است. این کتاب که ۱۴ فصل دارد، شما را با یکی از مهم‌ترین ورزشکارارن جهان به نام «دیگو آرماندو مارادونا» آشنا می‌کند. عنوان برخی از فصل‌های این اثر عبارت است از «شور و حال جام جهانی ۱۹۹۴»، «قهرمان یا ضد قهرمان؟»، «اسطوره، افسانه‌ها، مشاجرات»، «سه روز عزای ملی»، «پلیس در مورد قتل عمد تحقیق میکند»، «داستانهای مارادونا»‌ و «چگونه دیهگو به امضای قرارداد با اسپرزو شفیلد یونایتد نزدیک بود». این ناداستان را بخوانید.

در یک تقسیم‌بندی می‌توان ادبیات را به دو گونهٔ داستانی و غیرداستانی تقسیم کرد. ناداستان (nonfiction) معمولاً به مجموعه نوشته‌هایی که باید جزو ادبیات غیرداستانی قرار بگیرد، اطلاق می‌شود. در این گونه، نویسنده با نیت خیر، برای توسعهٔ حقیقت، تشریح وقایع، معرفی اشخاص یا ارائهٔ اطلاعات و به‌دلایلی دیگر شروع به نوشتن می‌کند. در مقابل، در نوشته‌های غیرواقعیت‌محور (داستان)، خالق اثر صریحاً یا تلویحاً از واقعیت سر باز می‌زند و این گونه به‌عنوان ادبیات داستانی (غیرواقعیت‌محور) طبقه‌بندی می‌شود. هدف ادبیات غیرداستانی تعلیم هم‌نوعان است (البته نه به‌معنای آموزش کلاسیک و کاملاً علمی و تخصصی که عاری از ملاحظات زیباشناختی است)؛ همچنین تغییر و اصلاح نگرش، رشد افکار، ترغیب یا بیان تجارب و واقعیات از طریق مکاشفهٔ مبتنی بر واقعیت، از هدف‌های دیگر ناداستان‌نویسی است. ژانر ادبیات غیرداستانی به مضمون‌های بی‌شماری می‌پردازد و فرم‌های گوناگونی دارد. انواع ادبی غیرداستانی می‌تواند شامل این‌ها باشند: جستارها، زندگی‌نامه‌ها، کتاب‌های تاریخی، کتاب‌های علمی - آموزشی، گزارش‌های ویژه، یادداشت‌ها، گفت‌وگوها، یادداشت‌های روزانه، سفرنامه‌ها، نامه‌ها، سندها، خاطره‌ها و نقدهای ادبی.

خواندن کتاب دیگو آرماندو مارادونا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ناداستان و قالب زندگی‌نامهٔ ورزشکاران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دیگو آرماندو مارادونا

«شاید زمانیکه گری لینه‌کر بلافاصله بعد از شنیدن خبر درگذشت دیه‌گو مارادونا یکی از توییت‌های بدنام خود را منتشر کرد، حین بازی هوشمندانه با کلمات، ستایش خود[نسبت به مارادونا] را مخفی کرده باشد. اما در حقیقت لینه‌کر چیزی جز احترام برای مارادونا قائل نبود و حتی تصمیم داشت مستندی پرمعنا دربارهٔ این[اسطورهٔ] آرژانتینی بسازد. از آنجایی‌که این کتاب تصمیم دارد قهرمان یا ضدقهرمان بودن[مارادونا] را مشخص کند، کسانیکه شناخت بهتری از او دارند، وی را بیشتر قهرمان می‌دانند تا ضدقهرمان.

لینه‌کر در سال ۲۰۱۶ فرصتی برای مصاحبه با مارادونا پیدا کرد تا او در مستندی برای بی سی سی، دربارهٔ دوران حرفه‌ای خود درون و بیرون از زمین به تفصیل صحبت کند. لینه‌کر نتوانست هنگام اولین ملاقات با مارادونا، در مقابل تمایل خود برای پرسیدن اینکه با کدام دست[گل دست خدا را به ثمر رسانده]، مقاومت کند و طی یک شوخی این را از او پرسید. در این کلیپ مشاهده می‌شود که لینه‌کر با مارادونا دست می‌دهد و از او می‌پرسد: "این کدام دست بود؟"

مارادونا با خنده پاسخ می‌دهد و با گستاخی بازوی چپش را در برابر لینه‌کر بلند می‌کند و در حالیکه مچ دستش را تکان می‌دهد می‌گوید: "نه، این یکی بود!" اغلب در مورد گل دست خدا از مارادونا سؤال می‌شد و او هیچگاه از پذیرش مسئولیت آن شانه خالی نکرد، نشان نداد که شرمنده است و برای آن عذرخواهی نکرد.

در واقع او از مناقشه لذت می‌برد. مارادونا در سال ۲۰۱۹ گفت: "می‌دانستم که دستم خودم بود. برای انجام آن نقشه‌ای نداشتم اما در عمل آنقدر سریع رخ داد که داور خط نگهدار ندید از دستم استفاده کردم. داور به من نگاه کرد و گفت: گل. احساس خوبی بود، شبیه نوعی انتقام نمادین از انگلیسی‌ها بود."

این مستند مربوط به سی‌امین سالگرد بازی آرژانتین در مرحلهٔ یک چهارم نهایی[جام جهانی ۱۹۸۶] برابر انگلیس بود که مسلماً نمادین‌ترین عملکرد مارادونا در تیم ملی محسوب می‌شود. این برنامه، بازتاب دهندهٔ بازی، عملکرد انگلیس در ابتدای کار و بُعد سیاسی مسابقه، چهار سال بعد از جنگ فالکلند بود. بزرگان[فوتبال] انگلیس، از جمله لینه‌کر، گلن هادل، کِنی سانسوم، تری بوچر، استیو هاج و پیتر شیلتون که[در آن مسابقه] بازی کرده بودند، در آن مشارکت داشتند. این مستند که توسط شرکت شخصی لینه‌کر، گل‌هنگر فیلم، تولید شده است، دیدگاه‌های بازیکنان باسابقه را با مطالب آرشیوی و موسیقی آن دوره را ترکیب کرده تا به یکی از مشهورترین لحظات تاریخ بازی[فوتبال] بپردازد.»