با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب جنگ بود

نویسنده:احسان محمدی

انتشارات:انتشارات کتاب آمه

دسته‌بندی:

امتیاز:

۴.۵از ۳۴ رأیخواندن نظرات

۴٫۵

(۳۴)

خواندن نظرات

معرفی کتاب جنگ بود

«جنگ بود» روایتی است داستانی از زندگی واقعی نویسنده کتاب «احسان محمدی». جنگ بود، در زمان رونمایی تحسین بسیاری منتقدان ادبی را به دنبال داشت. قلم جذاب نویسنده، توصیف دقیق جزییات و شخصیت پردازی قوی، مخاطب را در عمق داستان فرو می‌برد. به‌طوری که گویی خواننده خود در متن داستان، زندگی در یک شهر مرزی جنگ‌زده را تجربه کرده‌است. در قسمتی از رمان می‌خوانیم:«سرش را انداخت پایین و انگار با نوک انگشتش روی پیراهن سرمه‌ای بلندی که می‌پوشید، خط‌های درهم‌برهم کشید. شنیدن صدای مادرم همیشه آرامم میکرد. مثل آخر شب‌ها که برایمان لالایی می‌خواند و یادمان می‌رفت کی خوابمان برده. توی تاریکی و روشنی صبح صورتش را می‌دیدم که مثل ماه می‌درخشید. ستاره‌های آبی خالکوبی‌شده روی چانه‌اش بیش از هر وقت دیگری به نظرم زیبا آمد و دلم می‌خواست انگشتهایم را دراز می‌کردم و دست می‌زدم به ستاره‌های چانه‌اش.»

سنگ صبور

عتیق رحیمی

سنگ‌ریزه‌هایی که شمارش نشدند (خاطرات سرتیپ قیس صبیح الزیدی)

فاطیما فاطری

روزگاران: کتاب زنان خرمشهر

بتول کازرونیان

۱۳۳ نفر آخر: خاطرات اسیر آزاد‌شده ایرانی شریف صابری

محسن سنچولی پردل

بلدچی؛ جلد اول

اسماعیل سپه‌وند

اسارت به روایت رستم خرم‌دین

چه کسی لباس مرا پوشید؛ خاطرات آزاده محسن فلاح

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲۲)

۱۳۹۷/۰۷/۲۸

برهه ای از دوران کودکی نویسنده است،که در دوران جنگ تحمیلی در یکی از روستاهای مرزنشین دهلران اتفاق افتاده. روایتی ساده و دلنشین از دوران کودکی او به همراه خواهران و برادران کوچکترش که شیرین ترینشان ابوذر خوش زبان و بانمک

- بیشتر

حسینی

۱۳۹۷/۰۷/۱۰

بسیار زیبا بود اوایل خنده بر لبم آورد ولی در آخر خیلی دردناک بود

مها

۱۳۹۸/۰۸/۱۷

جنگ برنده ندارد ... جنگ هنوز زنده است... یک داستان واقعی با روایتی خوشخوان و زنده والبته حقیقت تلخ جنگ

3741

۱۳۹۷/۰۶/۱۳

قصه ی پرغصه والبته پرافتخار دفاع مردمی مظلوم بادستی خالی ازمهمات وقلبی پرازعشق درجنگی نابرابر

مریم

۱۳۹۷/۰۴/۲۴

به نظرم کتاب عالی بود.همچنین‌کتاب دیگه ی این نویسنده به اسم‌مارکز درتاکسی..من که دوست نداشتم کتاب تموم بشه

Saman

۱۳۹۸/۰۷/۱۱

جنگی که همه دنیا بود با ما... چه مادرانی که هنوز چشم انتظار دسته گل های جوان خود هستند.و چه انتظاری... کتاب خوب ، بدون هیچ اضافه گویی.جنگ را از دیدیک کودک دیدن هم خواندنی است

mostafa

۱۳۹۷/۰۵/۲۴

کتابی عالی برای اشنای با عشایر و روستایی های زمان جنگ ومشکلات ان ها اما قلمش چندان باب دل نبود

sweet fall

۱۳۹۷/۰۴/۳۱

همیشه بزرگترها نسبت به وقوع یک جنگ از دید خودشون تصمیم میگیرن فارغ از پیامدهایی که به نوبه خودش ممکنه برای هر قشری داشته باشه مخصوصا بچه ها که نادیده گرفته میشن و شاید اثراتی مضاعف روی روح و جسم

- بیشتر

مرتضی ش.

۱۳۹۹/۰۹/۰۲

🌷یکی از بهترین کتابهایی که در حوزه دفاع مقدس خوانده ام. روایتی واقعی از زبان یک کودک ۹ ساله که در روستایی نزدیک مرز زندگی میکند و واقعیت‌های جنگ را به زیبایی تمام بیان میکند. چه قلم زیبایی! دست مریزاد! 🌷

- بیشتر

িមተєကє .నមժមተ

۱۳۹۸/۰۲/۱۲

جنگ بود ... و جنگ هنوز زنده است... ممنون از نویسندگانی که از دفاع مقدس به زیبایی مینویسند . (از معدود کتاب های دفاع مقدسی بود که خواندم و احساس کردم علاوه بر محتوا از نظر ارزش ادبی هم قابل قبول بود)

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۷۲)

همیشه فکر می‌کردم چرا روی پیت‌های حلبی روغن می‌نویسند: هیدروژنه! در زبان کُردی به زن می‌گویند «ژن»! از طرف دیگر می‌دانستم حیدر را با این «ه» نمی‌نویسند. ولی نمی‌فهمیدم چرا باید در مورد حیدر و زنش روی پیت حلبی چیزی بنویسند؟

مادربزرگ علی💝

منتظر بودم که سرباز عراقی شلیک کند و تیرش از شلوار کُردی گشادی که مادرم از شلوار کهنه بابا برایم درست کرده بود، رد شود و پوستم را بشکافد.

min

مرتضی ش.

شب که می‌خواستیم بخوابیم، دوست داشتم نزدیک بابا می‌خوابیدم، سرم را روی بازویش می‌گذاشتم و مثل وقت‌هایی که دلش می‌گرفت و توی حیاط جا می‌انداختیم و دراز می‌کشیدیم و برایمان «آساره» می‌خواند، باز هم بخواند. صدایش همیشه غم داشت. به ستاره‌هایی که توی آسمان چشمک می‌زدند، نگاه می‌کردیم و بابا با صدایی آرام که دل آدم را می‌لرزاند، می‌خواند: - آساره تو بلونی و مال وات دیاره راس بگو درو نگو احسان د چه کاره؟

اختر هم شروع کرد به مشق نوشتن. بعضی حرف‌ها را باید با مداد قرمز می‌نوشت. برای این‌که خوش‌رنگ‌تر دربیاید، نوک مداد را می‌زد روی زبانش و می‌نوشت. دفتر کمی خیس می‌شد، ولی آن حرف پررنگ و پهن درمی‌آمد.

- بابا! یعنی ما پیروز شدیم یا عراق؟ - روله! جنگ پیروز ندارد!

مرتضی ش.

اسم صدام که می‌آمد، به نظرم یک حیوان بزرگی بود شبیه سگ‌های علی حسین که لباس نظامی داشت با تفنگ‌های بزرگ. هیچ‌وقت عکسش را ندیده بودم، فقط تعریفش را با نفرتی که بزرگ‌ترها از او داشتند، شنیده بودم.

3741

مادر جلوتر می‌رفت و ما دنبالش روی آسفالت راه افتادیم. خیلی از بچه‌ها کفش نداشتند و همین که پا روی جاده آسفالتی که توی گرمای تابستان داغ‌تر از هر وقت دیگری شده بود، می‌گذاشتند، جیغشان گوش فلک را کر می‌کرد

3741

ابوذر ۱۰ اردیبهشت ۱۳۸۹ هنگام عملیات نقشه‌برداری برای یک پروژه شرکت نفت در منطقه بیات موسیان، با برخورد به مین‌های باقی‌مانده از جنگ به شهادت رسید... جنگ هنوز زنده است!

3741

یاد مادر افتادم که شب‌ها با مویه‌هایش می‌خوابیدیم و صبح‌ها با صدای گریه‌اش از خواب بیدار می‌شدیم. وقتی برای خاله نورکه مویه می‌خواند، بند از بند دلم باز می‌کرد، دستم می‌لرزید، اشک همه صورتش را می‌شست. بغض کردم. نمی‌توانستم چیزی به بیژن بگویم. حرفی برای گفتن نداشتم. حالا می‌فهمیدم وقتی بابا می‌گفت جنگ پیروز ندارد، یعنی چه

3741

- بابا! یعنی ما پیروز شدیم یا عراق؟ - روله! جنگ پیروز ندارد!

3741

نان‌ها را قسمت کرد. دو قرص نان تنوری را بین سی بچه تقسیم کرد. به هر کسی یک لقمه بیشتر نرسید.

3741

اعتراضی در کار نبود، فایده‌ای هم نداشت. جنگ بود و عادت کرده بودیم که نخواهیم، قناعت کنیم و خوشحال باشیم که هنوز زنده‌ایم و هواپیماهای عراقی که از بالای سرمان رد می‌شدند، روستا را بمباران نکرده‌اند و گوش‌بُرها که می‌گفتند شب‌ها می‌آیند و جاده‌ها را می‌بندند و گوش مسافرها را می‌برند، سراغ ما نیامده‌اند. عدسی در آن حال‌وهوا می‌توانست خوش‌مزه‌ترین غذای دنیا باشد.

maria

وقتی یاد آن روز می‌افتم که دستش را به کمرش گرفته بود و از این کوه بالا می‌رفت، زمین و آسمانم یکی می‌شود... می‌دانی خداداد، اگر زنده بود، الان پسرش به دنیا آمده بود! بچه نُه ماهه توی شکمش بود! نُه ماه این بچه را تو این بدبختی بزرگ کرد، گرسنگی کشید، پای برهنه فرار کرد که آخرش برگردد توی خانه خودش این‌جوری خمپاره تکه‌تکه‌اش بکند؟!

3741

از لابه‌لای جملاتی که عمو می‌گفت، این‌ها را شنیدم: - عملیات والفجر هشت... فاو... خمپاره زدند، همان شب اول، من زخمی شدم... زانویم، رانم، بازویم... آوردنم عقب خط!

shariaty

به جز یکی دو نفر، بقیه با همان لباس‌هایی که توی خانه می‌پوشیدند، به مدرسه می‌آمدند؛ لباس‌هایی که چروک، کهنه و پاره بود.

shariaty

هر چه کلاس‌ها بالاتر می‌رفت، تعداد بچه‌ها کمتر می‌شد. بعضی‌ها ترک تحصیل می‌کردند، یا به خاطر این‌که عشایر بودند، حتی نصف سال درس را ول می‌کردند و همراه گله می‌رفتند به ییلاق و قشلاق و دیگر هیچ‌وقت به مدرسه برنمی‌گشتند، حتی برای امتحان‌های نهایی.

shariaty

فاصله بیدها تا خانه را ندویدیم، پرواز کردیم. مادر جیغ می‌زد. اسما توی بغلش بود و چند نان هم توی آن یکی دستش. ولوله‌ای توی روستا شده بود. مردم فریاد می‌زدند و به طرف کوه فرار می‌کردند. طهماسب، شوهر عمه فاطمه و عموی بهروز، را دیدم که مادرش را کول کرده بود و می‌دوید. زن و مرد و بزرگ و کوچک پای برهنه فرار می‌کردند. قلبم داشت کنده می‌شد. مادر دست ابوذر را می‌کشید و می‌خواستیم مثل باقی مردم به طرف کوه فرار کنیم

3741

ابوذر یواش و جوری که انگار عراقی‌ها ممکن است صدایمان را بشنوند، گفت: - تو می‌گویی باید فرار کنیم؟ گفتم: - همه دارند فرار می‌کنند. بهروز این‌ها هم رفته‌اند پهله! ما که تفنگ نداریم با عراقی‌ها بجنگیم!

3741

جنگ هنوز زنده است!

z.gh

حجم

۱۰۷٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۴

تعداد صفحه‌ها

۱۵۹ صفحه

حجم

۱۰۷٫۳ کیلوبایت

سال انتشار

۱۳۹۴

تعداد صفحه‌ها

۱۵۹ صفحه

قیمت:

۷,۵۰۰

تومان