کتاب سیاست‌گذاری سرمایه‌ی انسانی در ایران

«سیاست‌گذاری سرمایه‌ی انسانی در ایران» به پژوهش علی‌رضا حیدری( -۱۳۴۹)، به رویکردهای گوناگون حاکم بر سیاست‌های مدیریت سرمایه‌های انسانی در ایران می‌پردازد. در این کتاب در فصل اول به بیان مسئله و طرح موضوع، اهمیت و ضرورت پژوهش، اهداف تحقیق پرداخته شده است. فصل دوم، با عنوان «نظریه‌ها و مدل‌های دولت» نگاهی به تعریف، شاخص‌ها و ویژگی‌های دولت مدرن دارد و شئون نهادی و سیاست‌گذاری دولت و دیدگاه‌های نظری را درباره‌ی آن بررسی می‌کند. فصل سوم به مروری بر ادبیات توسعه اختصاص دارد. در این قسمت مکاتب و نظریه‌های توسعه و دیدگاه‌های جدیدتر آن بحث و تحلیل می‌شود. «سرمایه‌ی انسانی، مبانی و ارکان» عنوان فصل چهارم این نوشتار است. در این چارچوب پیشینه‌ی نظری سرمایه‌ی انسانی، نمایه‌ی سرمایه‌ی انسانی، ارکان و پایه‌های اساسی سرمایه‌ی انسانی و نحوه‌ی محاسبه‌ی آن ارائه می‌شود. در فصل پنجم الگوی نظری آمده است. در این باره، ضمن ارائه‌ی تعاریفی از دولت‌های توسعه‌گرا و غیرتوسعه‌گرا، ویژگی‌ها و تفاوت‌های اساسی هرکدام بیان شده است. «ساخت و ماهیت دولت در ایران» عنوان فصل ششم این کتاب است. مقولاتی نظیر چیستی دولت مدرن در ایران، نظریه‌های دولت در ایران و دولت در نظام جمهوری اسلامی ازجمله مهم‌ترین موضوع‌های بررسی شده در این فصل است. فصل هفتم، که مشتمل بر تحلیل و واکاوی مؤلفه‌های اساسی ساخت و ماهیت دولت نهم و دهم است، با برشمردن مهم‌ترین ویژگی‌های این دولت، به مقایسه‌ی تطبیقی شرایط ایران با دولت‌های توسعه‌گرا می‌پردازد. شاخص‌های سرمایه‌ی انسانی در دولت نهم و دهم، که فصل هشتم این نوشتار به آن اختصاص دارد، به امتیازهایی که ایران در ارکان چهارگانه‌ی سرمایه‌ی انسانی کسب کرده است و رتبه‌ی ایران در میان سایر کشورها می‌پردازد. در فصل پایانی کتاب در قالب یافته‌ها و پیشنهادها، نتیجه و توصیه‌های سیاسی ارائه شده است.