کتاب قلب، شکارچی تنها

کتاب قلب، شکارچی تنها (The Heart Is a Lonely Hunter) نوشته کارسون مکالرز و ترجمه آرش افراسیابی در سال ۱۴۰۳ توسط نشر بیدگل منتشر شده است. این رمان از آثار مهم ادبیات قرن بیستم آمریکا به شمار می‌رود؛ اثری که با نگاه عمیق به تنهایی، جست‌وجوی معنا و ارتباط انسانی در شهری کوچک در جنوب آمریکا پرداخته است. داستان حول محور چند شخصیت متفاوت می‌چرخد که هرکدام با دغدغه‌ها و آرزوهای خود درگیر و در تلاش هستند تا در دنیایی پر از بی‌عدالتی و بیگانگی، معنایی برای زندگی‌شان بیابند. نویسنده فضای شهر، روابط انسانی و احساسات پیچیده‌ی شخصیت‌ها را به تصویر کشیده است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب قلب، شکارچی تنها اثر کارسون مکالرز

کتاب قلب، شکارچی تنها رمانی از آمریکا است که کارسون مکالرز در آن با نگاهی موشکافانه به زندگی ساکنان شهری کوچک در جنوب آمریکا پرداخته است. مکان داستان، شهری صنعتی با تابستان‌های طولانی و زمستان‌های کوتاه است که فقر، تنهایی و ناامیدی در چهره‌ی مردم آن موج می‌زند. شخصیت‌های اصلی این رمان با احساس بیگانگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و در جست‌وجوی ارتباط با دیگران هستند. جان سینگر (John Singer) مردی گنگ (کر و لال) در مرکز داستان است که دیگران او را به‌عنوان محرم اسرار و نقطه‌ی اتکای خود می‌بینند. رمان از زاویه‌ی دید چند شخصیت مختلف پیش می‌رود که هرکدام از آن‌ها با امیدها، ترس‌ها و رؤیاهای خود درگیر هستند. کارسون مکالرز در این اثر با پرداختن به موضوعاتی همچون تنهایی، تفاوت، تبعیض و آرزوی فهمیده‌شدن، تصویری چندلایه از جامعه و انسان معاصر ارائه داده است.

یک فیلم سینمایی با اقتباس از کتاب قلب، شکارچی تنها در سال ۱۹۶۸ میلادی ساخته شد. اقتباس از این رمان برای تئاتر در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۰۵ در تئاتر Alliance Theatre در آتلانتا (جورجیا) روی صحنه رفت. این نمایش تا ۲۴ آوریل همان سال اجرا شد و سپس به تور رفت. این اثر نمایشی با همکاری The Acting Company نیویورک ارائه و اقتباس آن توسط ربکا گیلمن انجام شد. کارگردانی این تئاتر بر عهده‌ی داگ هیوز بود. همچنین هنرمندی بریتانیایی به نام جو سیمپسون، کتاب حاضر را محور نقاشی خود در سال ۲۰۱۴ با عنوان The Heart Is A Lonely Hunter قرار داد. این نقاشی دو شخصیت را نشان می‌دهد که هر یک در متروی لندن در حال خواندن کتاب هستند؛ یک نقاشی که بخشی از مجموعه نقاشی‌های این هنرمند با عنوان London بوده است. یک dramatization رادیویی از این رمان در دو بخش توسط BBC Radio 4 در تاریخ‌های ۱۵ و ۲۲ مارس ۲۰۲۰ میلادی نیز پخش شده است.

خلاصه داستان قلب، شکارچی تنها

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

رمان با معرفی دو مرد لال، جان سینگر (John Singer) و اسپیروس آنتوناپولوس (Spiros Antonapoulos) آغاز می‌شود که سال‌ها است با هم زندگی می‌کنند و تنها همدم یکدیگرند. پس از آنکه آنتوناپولوس به آسایشگاه روانی منتقل می‌شود، سینگر با تنهایی عمیقی روبه‌رو می‌شود. او به پانسیونی در شهر نقل‌مکان می‌کند. در این پانسیون، شخصیت‌هایی چون میک کلی (دختر نوجوانی با آرزوهای بزرگ)، بیف برانون (کافه‌داری که درگیر زندگی زناشوییِ سرد و روزمرگی است) و جیک بلانت (مردی سرگردان و پرشور با دغدغه‌های اجتماعی) به سینگر نزدیک می‌شوند. هرکدام از این افراد، سینگر را به‌عنوان کسی می‌بینند که می‌تواند حرف‌های ناگفته‌شان را بفهمد و به آن‌ها آرامش بدهد؛ درحالی‌که خودِ سینگر در سکوت و تنهایی عمیق‌تری فرو رفته است. رمان با رفت‌وآمد میان زندگی این شخصیت‌ها، دغدغه‌ها و تلاش‌هایشان برای یافتن معنا و ارتباط پیش می‌رود و تصویری از جامعه‌ای ارائه می‌دهد که افراد آن در جست‌وجوی شنیده‌شدن و درک‌شدن هستند.

چرا باید کتاب قلب، شکارچی تنها را بخوانیم؟

این کتاب با پرداختن به موضوعاتی مانند تنهایی، جست‌وجوی معنا و تلاش برای برقراری ارتباط انسانی، تصویری ملموس و چندلایه از زندگی در جامعه‌ای کوچک و پرتنش ارائه داده است. نوع شخصیت‌پردازی و روایت چندصدایی، امکان همذات‌پنداری با دغدغه‌ها و آرزوهای متفاوت شخصیت‌ها را فراهم می‌کند. رمان قلب، شکارچی تنها نه‌تنها داستانی درباره‌ی افراد حاشیه‌نشین و متفاوت است، بلکه به‌نوعی آینه‌ای از احساسات و نیازهای مشترک انسانی را پیش روی مخاطب می‌گذارد. خواندن این اثر از آمریکا فرصتی برای تأمل درباره‌ی معنای ارتباط، تفاوت و امید در دل ناامیدی است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان رمان با درون‌مایه‌های اجتماعی، دوستداران ادبیات داستانی آمریکا و کسانی که درباره‌ی موضوعاتی مانند تنهایی، تفاوت و جست‌وجوی معنا می‌اندیشند، پیشنهاد می‌شود. همچنین این رمان برای کسانی که به شخصیت‌پردازی عمیق و روایت‌های چندلایه علاقه‌مند هستند، انتخاب مناسبی است.

درباره کارسون مکالرز

کارسون مک کالرز یا کارسون مکالرز (Carson McCullers) با نام کاملِ لولا کارسون اسمیت مک‌کالرز نویسنده‌ای آمریکایی است که در سال ۱۹۱۷ در شهر کلمبوسِ جورجیا متولد شد و در سال ۱۹۶۷ در نیویورک درگذشت. او خالق آثاری ماندگار چون رمان «قلب، شکارچی تنها»، «آواز کافه‌ی غم‌بار»، «بازتاب در چشم طلایی» و «ساعت بی‌عقربه» است. پدرش که صاحب مغازه‌ی ساعت‌سازی و مردی فرهنگ‌دوست بود، تأثیر عمیقی بر این نویسنده گذاشت؛ ردپای این تأثیر را می‌توان در برخی از آثار او مشاهده کرد. کارسون مکالرز از نوجوانی استعداد موسیقی داشت؛ پس در ۱۷سالگی برای تحصیل در مدرسه‌ی موسیقی جولیارد به نیویورک رفت، اما به‌دلیل مشکلات مالی از ادامه‌ی مسیر بازماند و در عوض در دانشگاه کلمبیا به تحصیل در رشته‌ی نویسندگی پرداخت. نخستین رمان او، «قلب، شکارچی تنها» (The Heart Is a Lonely Hunter) که در جوانی نویسنده نوشته شد، شهرتی یک‌شبه برای او به ارمغان آورد و نامش را در میان نویسندگان بزرگ قرن بیستم میلادی ثبت کرد.

بسیاری از منتقدان، دومین کتاب کارسون مکالرز با عنوان «آواز کافه‌ی غم‌بار» را شاهکار این نویسنده‌ی آمریکایی دانسته‌اند. او کمتر از یک سال بعد، اثر دیگری با نام «مهمان عروسی» را منتشر کرد که با استقبال فراوان روبه‌رو شد. کارسون مکالرز خود براساس این رمانْ نمایش‌نامه‌ای نوشت که در سال ۱۹۵۰ در برادوی اجرا شد و تحسین گسترده‌ی منتقدان و تماشاگران را برانگیخت. آخرین اثر او با عنوان «ساعت بی‌عقربه» در سال ۱۹۶۱ میلادی، ۲۰ سال پس از نخستین رمانش منتشر شد. کارسون مکالرز در طول زندگی خود با بیماری‌های جسمی و روانی متعددی دست‌وپنجه نرم کرد؛ با وجود این توانست جهان درونی انسان‌های تنها و حساس را با زبانی شاعرانه و نگاهی عمیق به تصویر بکشد. او تا واپسین روزهای زندگی مشغول نگارش زندگی‌نامه‌ی خود بود. کارسون مکالرز در ۵۰سالگی و بر اثر چندین سکته‌ی مغزی درگذشت.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

کتابخانه‌ی مدرن کتاب قلب، شکارچی تنها را هفدهمین رمان برتر انگلیسی‌زبان قرن بیستم دانست و Time آن را در فهرست ۱۰۰ رمان برتر انگلیسی‌زبان از ۱۹۲۳ تا ۲۰۰۵ قرار داد. همچنین این رمان در سال ۲۰۰۴ به انتخاب باشگاه کتاب اوپرا درآمد.

کارسون مکالرز در رمان «مهمان عروسی»، احساسات دختری جوان را در مراسم عروسی برادرش توصیف کرده است. اقتباس صحنه‌ای برادوی از این رمان در سال‌های ۱۹۵۰ - ۱۹۵۱ با موفقیت اجرا و در سپتامبر ۲۰۰۷ توسط Young Vic در لندن تولید شد. تولید اصلی این نمایش، جایزه‌ی New York Drama Critics' Circle را برای بهترین نمایش فصل دریافت کرد.

نظر افراد یا مجله‌های مشهور درباره این کتاب چیست؟

رمان قلب، شکارچی تنها هنگامی که در سال ۱۹۴۰ میلادی منتشر شد، باعث هیجان ادبی گسترده‌ای شد و به‌سرعت به صدر فهرست پرفروش‌ترین‌ کتاب‌ها راه یافت. این رمان اولین نمونه از مجموعه‌ی آثار کارسون مکالرز بود که به صدای کسانی می‌پرداخت که طرد، فراموش یا سرکوب شده‌اند. در ابتدا برخی رمان را نه به‌عنوان یک اثر ادبی مستقل، بلکه به‌عنوان پدیده‌ای ادبی و محصول زودرس نویسنده‌ای جوان می‌دیدند که احتمال دارد در آینده آثار باکیفیت‌تری خلق کند. ای. اس. نولز جونیور معتقد بود این رمان حساسیت کلی نویسنده‌اش را به تصویر می‌کشد. آلیس همیلتون در مجله‌ی Dalhousie Review نوشت که حضور تعداد زیادی شخصیتِ گنگ در این رمان، اگر به‌صورت لفظی گرفته شود، مرز باورپذیری را تحت فشار قرار می‌دهد. فردریک آی. کارپنتر در The English Journal اظهار داشت که پایان رمان ناامیدی را نشان می‌دهد.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

کتاب ق‍ل‍ب‌، ش‍ک‍ارچ‍ی‌ ت‍ن‍ه‍ا با ت‍رج‍م‍ه‌‌ی ش‍ه‍رزاد ل‍ولاچ‍ی‌ و ویراستاری ارغوان غوث در سال ۱۳۸۵ توسط نشر اف‍ق‌ روانه‌ی بازار کتاب ایران شد.

بخشی از کتاب قلب، شکارچی تنها

«دکتر کاپلند بارها با آقای سینگر هم‌کلام شده بود. سینگر هیچ شباهتی با دیگر سفیدپوست‌ها نداشت. مردی باهوش که برخلاف سایر سفیدپوست‌ها وقتی با او صحبت می‌کردی، جان کلام را می‌فهمید. گوشی شنوا داشت و نگاهی آرام و صمیمی، در نگاهش بصیرتی بود که فقط در چشم‌های یهودی‌ها و هر نژاد و اقلیت تحت ظلم‌و‌ستم پیدا می‌شد. یک‌بار سینگر را به یکی از گردش‌های روزانه‌اش برد. از گذرگاه‌های تنگ و باریکی گذشتند که بوی مرض و کثافت و پیه خوک می‌دادند. پیوند پوست موفقیت‌آمیز به صورت زنی که دچار سوختگی عمیق شده بود را نشانش داد. کودکی مبتلا به سفلیس را معاینه کرد و زخم‌ها و عفونت‌های عمیق کف دست‌ها، چشم‌های مات و بی‌روح و جای خالی دندان‌های جلوی فک بالای بیمار را به او نشان داد. از کلبه‌های دواتاقه‌ای بازدید کردند که در هرکدامشان دوازده تا چهارده نفر زندگی می‌کردند. در اتاقی که آتش کم‌رمق و نارنجی اجاقش دردی از کسی دوا نمی‌کرد، پیرمردی مبتلا به ذات‌الریه، درازبه‌دراز گوشه‌ای افتاده»