مرسه رودوردا

مرسه رودوردا (۱۹۸۳ - ۱۹۰۸) را برجسته‌ترین نویسندهٔ زبان کاتالان می‌دانند؛ زبانی که بیشتر ساکنان محدودهٔ کاتالونیا در شمال شرقی اسپانیا به آن صحبت می‌کردند، اما تازه در دههٔ ۱۹۵۰ به رسمیت شناخته شد. مرسه رودوردا تمام آثار خود را به زبان کاتالان نوشت؛ زبانی که ممنوع بود؛ همین کافی بود تا او زیر نظر باشد. او با دیکتاتوری «فرانکو» سر سازش نداشت و می‌خواست جان تازه‌ای به این زبان بدمد. اگر این داستان‌ها در جهان‌هایی واقع‌گرا روایت می‌شد، ممکن بود عواقب وحشتناکی برای نویسنده به ارمغان آورد؛ ازاین‌رو او مثل بسیاری از نویسندگان مدرنی که گرفتار حکومت‌های فاشیستی بودند، به جهان خیالی پناه برد. این نویسنده در اوایل دههٔ ۱۹۳۰، در کنار داستان کوتاه، مقاله‌هایی سیاسی هم می‌نوشت. حاصل آن دوران چهار رمان است. او پس از جنگ داخلی اسپانیا و در زمان تبعیدش به فرانسه و سوئیس، چند رمان و داستان کوتاه از خود به جا گذاشت؛ بیست‌ودو داستان کوتاه (۱)، روزگار کبوتران (۲)، خیابان کاملیا (۳)، باغی در جوار دریا (۴) و همین کتاب‌ها بود که نامش را در محافل جهانی سر زبان‌ها انداخت؛ درحالی‌که در همان زمان با خیاطی امرارمعاش می‌کرد. او از دههٔ ۱۹۵۰ مشغول نوشتن رمان «مرگ به وقت بهار» شد و بیش از ۳۰ سال، تا واپسین روزهای عمرش مشغول بازنویسی و اصلاح این رمان خیال‌انگیز بود. «مرگ به وقت بهار» پس از مرگ مرسه رودوردا منتشر شد.