کتاب قرائن مسیحیت

کتاب الکترونیکی قرائن مسیحیت نوشتۀ سیمون وی با ترجمۀ بهزاد حسین‌زاده در نشر نی چاپ شده است. این کتاب دربارۀ قرابت‌های میان اندیشه‌های یونان باستان و مفاهیم مسیحی از منظر سیمون وی است؛ نویسنده کوشیده است با رجوع به متون یونانی، ردهایی از حقیقتی فراتر از تاریخ را در آن‌ها دنبال کند.

درباره کتاب قرائن مسیحیت

قرائن مسیحیت مجموعه‌ای از نوشته‌های سیمون وی است که دیدگاه‌های او را درباره سنت فلسفی یونان باستان و پیوند آن با مفاهیم مسیحی بازتاب می‌دهد. محتوای کتاب برگرفته از دو اثر پس از مرگ نویسنده یعنی سرچشمه‌های یونانی (The Greek Sources) و شهودات پیشامسیحی (Intuitions pré-chrétiennes) است که در آن‌ها وی تلاش می‌کند نشان دهد چگونه برخی مفاهیم یونانی با حقیقتی که در مسیحیت جلوه‌گر شده، هم‌پوشانی دارند. در نگاه وی، مسیح نه صرفاً یک پدیده تاریخی، بلکه حقیقتی جاری در تمام زمان‌هاست. به همین دلیل، او از امکان کشف قرائن و نشانه‌هایی از این حقیقت در متون یونانی پیش از مسیح سخن می‌گوید. این رویکرد، که با استناد به متون مقدس اسلامی و مسیحی در مقدمه مترجم هم تشریح شده، بر دیدگاهی استوار است که حقیقت را از قید زمان و مکان مستقل می‌داند.

وی، برخلاف فیلسوفانی که به دنبال فهم حقیقت از راه عقل و استدلال هستند، بر این باور است که ایمان و میل درونی نقش اساسی‌تری دارند. از این منظر، عقل نه‌تنها قادر به دریافت حقیقت نیست، بلکه ممکن است راه را بر آن ببندد. او در مقابل دیدگاهی قرار می‌گیرد که علم یا فلسفه را ابزار اصلی رسیدن به حقیقت می‌دانند و هشدار می‌دهد که چنین جست‌وجویی ممکن است به نوعی گریز از خدا تبدیل شود. این کتاب برای درک بهتر اندیشه‌های وی، ترجمه‌هایی از متون یونانی نیز ارائه می‌دهد که نه‌تنها در خدمت تحلیل‌های او هستند، بلکه خود بخشی از نگاه وی به سنت فکری یونان باستان به‌شمار می‌روند.

سیمون وی (۱۹۰۹–۱۹۴۳) نویسنده و متفکری فرانسوی بود. وی در خانواده‌ای یهودی زاده شد اما در مسیر زندگی‌اش با مسیحیت، عرفان و تفکر شرقی نیز پیوندهایی برقرار کرد. آثار او طیف گسترده‌ای از موضوعات را دربرمی‌گیرد، از مسائل اجتماعی تا فلسفه و دین. او تجربه زیستن در میان کارگران، فعالیت سیاسی و نیز مراقبه‌های دینی را در زندگی خود گنجانده بود. نوشته‌هایش بعد از مرگش منتشر شدند و همچنان در فضای فلسفی و دینی جهان معاصر مورد توجه‌اند. سیمون وی، فیلسوف، عارف و فعال اجتماعی فرانسوی، در دهه‌های سی و چهل میلادی می‌زیست و به‌ویژه به دلیل نگاه عمیق، تلفیقی و شخصی‌اش به مفاهیم دینی، اخلاقی و فلسفی شناخته می‌شود. آثار او پس از مرگش توجه بسیاری را جلب کرد و تاکنون موضوع پژوهش‌های متعدد بوده‌اند. بسیاری از نوشته‌های او در قالب مقالات، یادداشت‌ها و تفسیرهایی منتشر شده‌اند که پس از مرگ توسط دوستان و پژوهشگرانش گردآوری شده‌اند.

کتاب قرائن مسیحیت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مطالعه این کتاب به علاقه‌مندان به فلسفۀ دین، تاریخ اندیشه، عرفان و نیز کسانی که به ارتباط میان سنت‌های فکری غربی و دینی توجه دارند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب قرائن مسیحیت

«یک بیت از نمایشنامه به‌وضوح این درونمایه را توصیف می‌کند: حیلتی سبب مرگش شد و اکنون حیلتی نجاتش داده است.

اما حیلت واژهٔ مناسبی نیست. شاعران تراژدی‌سُرا، افلاطون، پیندار و هرودوت در بسیاری از متون که در آن‌ها به صورت پیدا و پنهان، مستقیم و غیرمستقیم، قطعاً و حدساً، اشارتی به ایدهٔ نجات و رستگاری هست واژهٔ مِخانه را به کار می‌برند، برجسته‌ترین نمونهٔ آن در پرومتئوس است. مؤیّدِ این فرض این واقعیت است که در متون رمزی نیز برای اشاره به این موضوع از همین واژه استفاده شده است. این واژه معنای اسباب می‌دهد و مترادفِ کلمهٔ پوروس است (برای این واژه نگاه کنید به تفسیر اسطورهٔ تولد عشق در رسالهٔ میهمانی افلاطون). این واژه در متنی از هرودوت به کار رفته است که به وضوح هر چه تمام‌تر به مصائب اشاره دارد. واژهٔ متناظر با آن در زبان لاتین ماکینا است. خدایی که در پایان برخی نمایشنامه‌ها بر صحنه فرود می‌آید دِئوس اِکس ماکینا نامیده می‌شود.

در میان شاعران یونانی، سوفوکلس صاحب ناب‌ترین الهام شاعرانه است که کیفیتی کاملاً مسیحی دارد (تا آن‌جا که می‌دانم او در این بیست قرن اخیر از هر شاعر تراژدی‌نویس دیگری مسیحی‌تر است). این کیفیت مسیحی عموماً در تراژدی آنتیگونه دیده می‌شود که مثالی است از این ضرب‌المثل که می‌گوید: «باید از خدا فرمان بُرد نه از انسان‌ها.» خدای حاضر در این نمایشنامه نه در آسمان‌ها که زیر زمین جای دارد. اما تفاوتی نمی‌کند، زیرا در این نمایشنامه همواره به خدای راستین که ساکن جهان دیگر است اشاره می‌شود. انسان باید در شفقت از بی‌طرفی خداوند تقلید کند که همه را به یک چشم می‌نگرد. این است آنچه مسیح ما را به تقلید از آن فرمان داد: کمال آن پدر آسمانی که باران را بر همهٔ آفرینش می‌باراند و آفتاب را بر همهٔ مردمان می‌تاباند.»