کتاب آبی - نارنجی

کتاب آبی - نارنجی نوشتهٔ جو پنهال و ترجمهٔ رضا عابدین زاده است. نشر قطره این نمایشنامهٔ معاصر بریتانیایی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب آبی - نارنجی

کتاب آبی - نارنجی (Blue/orange) حاوی یک نمایشنامهٔ معاصر بریتانیایی است که سه شخصیت دارد؛ «کریستوفر» و «بروس» و «رابرت». این اثر نمایشی طی ۲۴ ساعت در یک بیمارستان بیماران روانی در لندن اتفاق می‌افتد. جو پنهال صحنه‌ها را به‌صورت «بازی یک» و «بازی دو» و «بازی سه» تنظیم کرده است. بازی یک در اتاق مشاوره می‌گذرد؛ اتاقی که یک آب‌سردکن شیشه‌ای و یک میز گرد و روی آن یک کاسهٔ شیشه‌ای بزرگ قرار دارد. درون کاسه سه پرتقال وجود دارد.

می‌دانیم که نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان»، «علیرضا نادری» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب آبی - نارنجی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی معاصر انگلستان و قالب نمایشنامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جو پنهال

جو پنهال (Joe Penhall‎) در سال ۱۹۶۷ به دنیا آمد و تبدیل به یک نمایشنامه‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس اهل بریتانیا شد. از فیلم‌ها یا مجموعه‌های تلویزیونی که در آن‌ها نقش داشته می‌توان به «جاده»، «عشق پاینده» و «شکارجوی ذهن» اشاره کرد. اولین نمایش مهم او در سال ۱۹۹۴ در لندن در سلطنتی رویال تئاتر حضور پیدا کرد. با دومین نمایشنامهٔ کامل خود به نام «اسب اسب»، به تئاتر رویال رویال بازگشت. «آبی - نارنجی» یکی دیگر از نمایشنامه‌های اوست.

بخشی از کتاب آبی - نارنجی

«رابرت: می‌دونم، دارم شوخی می‌کنم، اما تو، تو می‌فهمی منظورم چیه. زندگی یک هدیه است. غذایی که می‌خوریم، رایحه‌ای که بو می‌کشیم، درخت‌ها، آسمون، ثمرهٔ خلقت... واقعاً هدیهٔ دوست‌داشتنی‌ایه، و اگه تو الان به هر دلیلی نمی‌تونی این هدیه رو ببینی من این‌جام که بیناییت رو درمان کنم. که کمکت کنم. بهت قول می‌دم. ازت خواهش می‌کنم، استدعا می‌کنم، چند تا نفس عمیق بکش. آروم باش. بهش فکر کن. تو میلی به خودکشی نداری. اصلاً احمقانه است.

سکوت.

کریستوفر: من نمی‌خوام برم خونه.

مکث.

کریستوفر نظرم رو تغییر دادم. نمی‌رم.

رابرت: کریستوفر...

کریستوفر: من... من... من خونه‌ای ندارم. من... آمادگیش رو ندارم.

رابرت: اگه بری خونه چه اتفاقی می‌افته؟

کریستوفر: من که راجع به پلیسا بهت گفتم.

رابرت: اوکی. خوبه. اما غیر از ...پلیسا. دیگه چی؟

مکث.

رابرت: کریس؟

مکث.

کریستوفر: مردم بهم زل می‌زنن. انگار می‌دونن. انگار دربارهٔ من چیزی می‌دونن. انگار دربارهٔ من چیزی می‌دونن که خودم نمی‌دونم.

رابرت: مثلاً چی؟

کریستوفر: ها؟

رابرت: چه چیزی ممکنه بدونن که خودت نمی‌دونی؟

کریستوفر: نمی‌دونم. از من متنفرن. فکر می‌کنن من بدم.

رابرت: کیا؟

کریستوفر: ها؟

رابرت: کیا؟ کیا فکر می‌کنن تو بدی؟»