کتاب دوستان کمدی

کتاب دوستان کمدی نوشتهٔ گابور راسوو و ترجمهٔ ساناز فلاح فرد است. انتشارات علمی و فرهنگی این درام معاصر فرانسوی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب دوستان کمدی

کتاب دوستان کمدی [بخوانید: کُمُدی] حاوی یک درام معاصر فرانسوی است. شخصیت‌های این نمایشنامه عبارتند از «ژک»، «اودیل»، «گی»، «ژولیت» و «صدای یک مرد»؛ در واقع در این متن نمایشی دو زوج بر صحنه حاضر می‌شوند. این اثر سه بخش دارد و از سالن خانهٔ اودیل و ژک آغاز می‌شود. 

می‌دانیم که نمایشنامه متنی است که برای اجرا بر روی صحنه و یا هر مکان دیگری نوشته می‌شود. هر چند این قالب ادبی شباهت‌هایی به فیلم‌نامه، رمان و داستان دارد، شکل و فرم و رسانه‌ای جداگانه و مستقل محسوب می‌شود. نخستین نمایشنامه‌های موجود از دوران باستان و یونان باقی مانده‌اند. نمایشنامه‌ها در ساختارها و شکل‌های گوناگون نوشته می‌شوند، اما وجه اشتراک همهٔ آن‌ها ارائهٔ نقشهٔ راهی به کارگردان و بازیگران برای اجرا است. بعضی از نمایشنامه‌ها تنها برای خواندن نوشته می‌شوند؛ این دسته از متن‌های نمایشی را کلوزِت (Closet) نامیده‌اند. از مشهورترین نمایشنامه‌نویس‌های غیرایرانی می‌توان به «آیسخولوس»، «سوفوکل»، «اوریپید» (یونان باستان)، «شکسپیر»، «هارولد پینتر» (انگلستان)، «مولیر» (فرانسه)، «هنریک ایبسن» (نروژ)، «آگوست استریندبرگ» (سوئد)، «برتولت برشت» (آلمان)، «ساموئل بکت» (ایرلند) و «یوجین اونیل» (آمریکا) اشاره کرد. نام برخی از نمایشنامه‌نویس‌های ایرانی نیز «بهرام بیضائی»، «عباس نعلبندیان»، «اکبر رادی»، «غلامحسین ساعدی»، «بهمن فُرسی»، «محسن یلفانی»، «نغمه ثمینی»، «محمد رضایی راد»، «محمد یعقوبی»، «محمد رحمانیان»، «علیرضا نادری» و «محمد چرمشیر» بوده است.

خواندن کتاب دوستان کمدی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات نمایشی معاصر فرانسه و قالب نمایشنامه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره گابور راسوو

گابور راسوو نمایشنامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس و بازیگری فرانسوی است.

بخشی از کتاب دوستان کمدی

«ژک در کمد را باز می‌کند.

ژک: دوستان، دوستان، حوصله من سر رفته!

اودیل: منم خیلی حوصله‌م سر رفته!

ژک: لطفا ما رو سرگرم کنید!

اودیل: آره، سرگرم کنید، شما خیلی سرگرم کننده‌اید!

گی و ژولیت از کمد خارج می‌شوند.

گی: البته، البته، چی دوست دارین؟ مکالمه؟ جُک؟ یه دعوای دیگه؟

ژک: نه، نمی‌خوام تکراری باشه! نوآوری کنید. اگه نه حوصله منو سر می‌برید.

گی: شما جادو دوست دارید؟

اودیل: من خیلی دوست دارم...

ژک: معلومه که ما جادو دوست داریم. همه دنیا عاشق جادو هستن! ولی مشکل اینه که ما جادوگر نخریدیم، دوست خریدیم!

ژولیت: شاید آتیش شومینه براتون خوب باشه؟ این فصل از سال حرف زدن کنار آتیش شومینه می‌چسبه.

ژک: ما رو سر کار گذاشتین یا چی؟ دارید می‌بینید که اینجا شومینه نداریم!

ژولیت: گی یه دونه می‌سازه. دست‌های ماهری داره و همه کاری بلده. لوله کشی، الکتریکی، زدن چاه فاضلاب، نصب ماهواره، دیگه چی؟ کلبه واسه بچه‌ها، پناهگاه ضد اتمی...

ژک: باشه باشه، پس واسه شروع یه شومینه بسازه تا بعد ببینیم چی میشه. حموم تُرکی چی؟ بلدی درست کنی؟

گی: البته. مشکلی نیست. تخصص من حموم ترکیه!

ژک: خوبه که بلدی. شروع نمی‌کنی؟

گی: چی رو؟

ژک: شومینه دیگه! خودت پیشنهاد دادی!

گی: چرا حتما! مشغول می‌شم، مشغول می‌شم! خب، برم سر کار!

اودیل: جایی رو کثیف نکن! کلفت آخر هفته نمی‌آد.

ژولیت: نگران نباش، اودیل، گی خیلی تمیزه! پرورش دهنده اون اینطوری بوده.

اودیل: اونو پرورش دادن؟

ژولیت: بله، بهترین پرورش دهنده دوسته. اونا تو هوای آزاد رشد می‌کنن. دوستای خوبی پرورش می‌دن. می‌خواید تبلیغش رو ببینید؟

گی مشغول ساخت شومینه می‌شود. ژولیت تبلیغ را پخش می‌کند. روی یکی از دیوارهای سالن، تصاویر پرورش دوست در فضای آزاد پخش می‌شود.

صدا: دوستان صنعتی که در شرایط غیرانسانی رشد می‌کنند معمولا بیمار هستند در حالیکه دوستانی که ما پرورش می‌دهیم از کودکی هوای آزاد استنشاق می‌کنند. (دسته آدم‌ها تحت نظر یک چوپان و سگش در مناظری زیبا دیده می‌شوند. آن‌ها این طرف و آن طرف شلنگ تخته می‌اندازند. سپس آن‌ها را در محوطه مزرعه و خوشحال از نوشیدن آب تازه می‌بینیم.) این دوستان که مدام با غذاهای ارگانیک تغذیه می‌کنند، بخاطر رنگ روشن پوست، بدن قوی و اخلاق همیشه خوش معروف هستند.»