کتاب زمان و حکایت (کتاب دوم)

کتاب زمان و حکایت (کتاب دوم) نوشتهٔ پل ریکور و ترجمهٔ مهشید نونهالی است. نشر نی این کتاب را منتشر کرده است. این اثر در باب پیکربندی زمان در حکایت داستانی است.

درباره کتاب زمان و حکایت (کتاب دوم)

کتاب زمان و حکایت (کتاب دوم) درمورد پیکربندی زمان در حکایت داستانی سخن گفته است. این مجموعه که به قلم یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان هرمنوتیک دوران معاصر نوشته شده، مشتمل بر سه کتاب مستقل و اثر محوری این نویسنده است. گفته شده است که دل‌مشغولی اساسی در تمامی آثار این اندیشمند برجسته، فهم هستی از دریچه‌ای تازه یعنی از دریچهٔ تأویل متن است؛ بدین‌روی در مجموعهٔ «زمان و حکایت»، نگاه فلسفی به نقاط تلاقی ادبیات و فلسفه، تحلیل امکانات و ظرفیت‌های حکایت از رهگذر تأمل در مقوله‌های زمان و کاوش در باب نوآوری معناشناختی به‌مدد استعاره، شاکله‌های اساسی این اثر است. در طول این مباحثه رشته‌های بسیاری مطرح شده است؛ از جمله پدیده‌شناسی زمان، تاریخ‌نگاری و نظریهٔ حکایت داستانی. در جلد او از مجموعهٔ «زمان و حکایت»، پل ریکور با ارائهٔ دو مقدمهٔ مستقل، یکی نظریهٔ زمان قدیس آوگوستینوس و دیگری نظریهٔ پیرنگ ارسطو، مدافع این نظریه است که حکایتْ شامل سه بُعد تقلیدی در ارتباط با زمان زیسته است؛ زمان خاص پیرنگ و زمان خوانش. زمان‌مندی تجربهٔ بشری و حکایت‌شدن این زمان منجر به تلاقی شیوهٔ تاریخی و شیوهٔ داستانیِ حکایت می‌شود. این چهارچوب کلی در این کتاب بر مبنای حکایت تاریخی مطرح شده است.

خواندن کتاب زمان و حکایت (کتاب دوم) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب پیکربندی زمان در حکایت داستانی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره پل ریکور

پل ریکور (Paul Ricœur) در ۲۷ فوریهٔ ۱۹۱۳ به دنیا آمد و در ۲۰ مهٔ ۲۰۰۵ درگذشت. او فیلسوف و ادیب برجستهٔ فرانسوی بود که با ترکیب شرح‌های پدیدارشناختی با تفاسیر هرمنوتیک شناخته شده است. او یکی از مهم‌ترین نظریه‌پردازان هرمنوتیک ادبی محسوب می‌شود. پس از درگذشت «امانوئل لویناس» و «ولادیمیر یانکلوویچ» از برجسته‌ترین فیلسوفان فرانسه محسوب می‌شد. در دانشگاه سوربن درس خواند و دارای یک مدرک دکترا در رشتهٔ فلسفه و یک مدرک دکترا در ادبیات بود. ماهیت زبان و معنا، کنش، عنصر ذهنی، متن، گزارش، تأثیر حضور دیگری مسائل مرکزی در مباحث فلسفی، زبان‌شناسی، نظریهٔ ادبی و علوم انسانی بوده‌اند و پل ریکور در آن‌ها صاحب‌نظر. نخستین کارش را با عنوان «گابریل مارسل و کارل یاسپرس» در سال ۱۹۴۸ منتشر کرد. همواره زیر نفوذ عقاید استادش «مارسل» دربارهٔ هستی‌شناسی انضمامی و مفاهیم هدف، آزادی و امید باقی ماند. در زندان بود که کتاب «ایده‌های راهگشا برای گونه‌ای از پدیدارشناسی ادموند هوسرل» را به زبان فرانسوی ترجمه کرد. انتشار کتاب «فلسفهٔ اراده» در حکم آغاز فلسفهٔ ریکور و از جمله مهم‌ترین آثارش است. مجلد نخست آن را در سال ۱۹۴۹ با عنوان «ارادی و غیرارادی» منتشر کرد و مجلد بعدی با عنوان «هدفمندی و توان» شامل دو بخش «انسان خطاکار» و «سویهٔ شر» منتشر شد. «تاریخ و حقیقت» که مجموعه‌ای از رساله‌های او دربارهٔ مفهوم تاریخ در هرمنوتیک است در سال ۱۹۵۵ میلادی منتشر شد. «دربارهٔ تأویل»، «بحثی دربارهٔ فروید»، «اختلاف تأویل‌ها»، «استعارهٔ زنده» و «از متن تا کنش» مهم‌ترین آثار پل ریکور در زمینهٔ هرمنوتیک هستند. مجموعهٔ «زمان و حکایت» اثر دیگری از او و در باب در باب روایتگری، زمان و محاکات در ادبیات است.