کتاب کت چرمی

کتاب کت چرمی نوشتهٔ چزاره پاوزه و ترجمهٔ صنم غیایی است. گروه انتشاراتی ققنوس این پنج داستان کوتاه ایتالیایی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب کت چرمی

کتاب کت چرمی حاوی پنج داستان کوتاه است. عنوان این داستان‌ها عبارت است از «احضار»، «داستان رازآلود»، «نظرکرده»، «گفت‌وگو در کنار رودخانه» و «کت چرمی». می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.

خواندن کتاب کت چرمی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر ایتالیا و قالب داستان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره چزاره پاوزه

چزاره پاوزه، نویسنده و شاعری ایتالیایی است که در سال ۱۹۰۸ در پیه‌مونته متولد شد. او در دوران اوج‌گیری فاشیسم قادر به انتشار آثارش نبود و در سال ۱۹۳۵ به زندان افتاد. دو سال را نیز با پارتیزان‌ها روزگار گذراند. اغلب آثارش را در حد فاصل ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۰ (زمان خودکشی‌اش) نوشت. چزاره پاوزه رمان‌نویس، شاعر، مترجم و منتقد ادبی اهل ایتالیا بود. «ماه و آتش» و «در جمع زنان» از بهترین داستان‌های او است. چزاره پاوزه از چهره‌های مهم ادبی قرن بیستم ایتالیا است. او از آن دسته نویسندگان ایتالیا است که ادبیات این کشور را متحول کردند. پاوزه سهم به‌سزایی در شناساندن نویسندگان آمریکایی در ایتالیا داشته است. او در ۱۷ اوت ۱۹۵۰ درگذشت.

بخشی از کتاب کت چرمی

«بعد از آخرین دیدار در کنار رودخانه، مثل زمان کودکی در چمنزار پرسه می‌زدم. روز نمی‌خواست به پایان برسد. می‌دانستم روزی از آن ساعات به عنوان بعدازظهرهای پشت‌سرگذاشته شده در سال‌های دور، یاد خواهم کرد. مثل بچه‌ها شده بودم و بجز بدنم چیز دیگری را حس نمی‌کردم. و اضطراب, مثل بلد راه، جلوتر از من قدم برمی‌داشت. سرگشته و حیران دنبالش می‌کردم. نمای کارخانه‌ها و گنبد خانه در دوردست از پرچین بالاتر نمی‌آمدند. روستا خالی بودنش را به نمایش گذاشته بود. بدون تردید چندی بود که وارد حالت هشیاری شده بودم، حالتی که هر اتفاقی می‌توانست بیفتد، چون هیچ‌چیز مهم نبود. حواس‌پرتی, که من را منحرف کرده بود، داشت آنچه را حقیقی بود مشخص می‌کرد. مثل یک‌جور جدا شدن بود. من خود را جداشده از بدنم می‌دیدم. طوری که وقتی به اطراف نگاه می‌کردم، هر چیزی به نظرم غیرقابل تصور می‌آمد. بدون هیچ تلاشی، بی‌آن‌که بخواهم, از یک جوی پریدم و به سمت افق راه افتادم؛ گویی در کوره‌راهی قدم می‌زدم. خاطراتِ زمان‌های دور از برابر چشمانم می‌گذشت، تقریباً احساس سرخوشی می‌کردم. با این حال متوجه همه‌چیز بودم، به گیاهان واژگون در رودخانه فکر می‌کردم و قادر بودم بین دنیای بالای سرم و دنیای زیر آب فرق بگذارم ولی نمی‌توانستم تشخیص بدهم که کدام‌یک سبزتر است. با خودم می‌گفتم: «این بازتاب آسمان در آب است.» و ابرهای سفید را با دقت نگاه می‌کردم، گویی که آن‌ها هم بازتاب چیز دیگری بودند.»