کتاب سه دختر حوا

کتاب سه دختر حوا نوشتهٔ الیف شافاک و ترجمهٔ علیرضا غلامی و محمدرضا غلامی است. انتشارات آتیسا این رمان معاصر آمریکایی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب سه دختر حوا

کتاب سه دختر حوا (Three Daughters of Eve) حاوی یک رمان معاصر آمریکایی به قلم الیف شافاک است که در سال ۲۰۱۶ انتشار یافت. این رمان، داستان سه زن با نام‌های «پِری»، «مونا» و «شیرین» را روایت کرده است که هر یک در شرایط ویژۀ خودش زندگی می‌کند. شیرین ایرانی، پری ترک و مونا آمریکایی است. سه شخصیت زن از سه کشور مختلف به‌صورت اتفاقی در دانشگاه آکسفورد کنار هم قرار می‌گیرند و با یکدیگر آشنا می‌شوند. داستان از زبان پری روایت شده است. وقتی او 35 ساله است و در یک مهمانی در استانبول است، به‌یاد خاطره‌ای میفتد و به عقب و زمان دانشجویی‌اش برمی‌گردد و خاطراتش را بازگو می‌کند. پری در دانشگاه با استادی به نام پروفسور«آزور» آشنا می‌شود. «آزور» استاد فلسفۀ پری است که رابطۀ مرید و مرادی بین‌ آن‌ها شکل می‌گیرد و مسیر فکری پری در این داستان تحت‌تأثیر شخصیت «آزور» قرار می‌گیرد. هر یک از این سه زن در این کتاب بازتابی از جامعۀ خود هستند و از شک‌ها و تردید‌های خود در اعتقاداتشان می‌گویند.

خواندن کتاب سه دختر حوا را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر آمریکا و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره الیف شافاک

الیف شافاک در اکتبر ۱۹۷۱ در شهر استراسبورگ فرانسه به دنیا آمد. او نویسنده و رمان‌نویس است. این نکته را نمی‌توان کتمان کرد که زندگی شخصی الیف شافاک و جداشدن پدر و مادرش خودآگاه یا ناخودآگاه روی رمان‌هایش و تفاوت‌های جنسیتی شخصیت‌های داستان‌هایش تأثیر گذاشته است. او تحصیلات دورهٔ راهنمایی را در شهر مادرید و تحصیلات دبیرستانش را در دبیرستان آتاترک آنکارا به پایان برد. در دانشگاه خاورمیانهٔ آنکارا، مدرک کارشناسی‌اش را در رشتهٔ روابط بین‌الملل گرفت و پس از آن در همان دانشگاه در رشتهٔ حقوق زنان کارشناسی‌ارشدش و در رشتهٔ علوم سیاسی دکترایش را گرفت. الیف شافاک در سال ۲۰۱۰ نشان شوالیهٔ ادبیات و هنر کشور فرانسه را از آنِ خود کرد. آثار این نویسنده به ۳۰ زبان ترجمه شده و از طرف ناشران معروفی مثل ویکینگ، پنگوئن، ریزولی و... به چاپ رسیده است.

با نوشتن اولین رمانش به نام «پنهان» (۱۹۹۸) توانست جایزه‌ٔ بزرگ مولانا را دریافت کند. در سال ۱۹۹۹ «آینه‌های شهر» و در سال ۲۰۰۰ رمان «مَحرم» را نوشت که موفق به دریافت جایزهٔ کانون نویسندگان ترکیه شد. به‌دنبال آن، ۲ کتاب «شپش‌پالاس» (۲۰۰۲) و «برزخ» (۲۰۰۴) را نوشت که جزو پرفروش‌ترین کتاب‌های آن سال‌ها محسوب می‌شدند. او در کتاب «جزر و مد» (۲۰۰۵) به جمع‌آوری گفتارهای خود دربارهٔ زن، موضوع هویت، تفاوت‌های فرهنگی و زبان و ادبیات پرداخت. کتاب «پدر و حرام‌زاده» در سال ۲۰۰۶ منتشر شد و به‌عنوان پرفروش‌ترین کتاب سال شناخته شد. در سال ۲۰۰۹ به نوشتن رمان «عشق» پرداخت که آن را نشر دوغان‌کتاب به چاپ رساند. کتاب عشق رکورد پرفروش‌ترین کتاب چاپ‌شده را در ترکیه به خود اختصاص داد. این کتاب توانست در مدتی کوتاه پرفروش‌ترین کتاب کشور شود. در ادامهٔ آن سال‌ها چند کتاب دیگر از این نویسنده به چاپ رسیده است. رمان «من و استادم» (۲۰۱۳) نمونه‌ای از زندگی چندفرهنگی این نویسنده‌ٔ چیره‌دست است. نویسنده با بهره‌گرفتن از زبانی که ترکیبی از روایت و گفت‌وگوست، شخصیت‌های تاریخی را در کنار ۲ شخصیت خیالی این رمان، «جهان» (پسری از دیار هند) و فیل او قرار می‌دهد. کتاب «شیر سیاه» (روایتی طنزآلود از بحران هویت که این روزها ممکن است برای هر زنی در آستانهٔ مادرشدن رخ دهد) نیز اثر همین نویسنده است.

بخشی از کتاب سه دختر حوا

«نگرانی و ترس زندانی‌شدن اوموت در پشت دیوارهای بلند، نه‌تنها افراد خانواده به‌ویژه پدر و مادر را به هم نزدیک نکرد، بلکه فاصله و دیواری را که بین آن‌ها بود، بیشتر کرد. تا جایی که دشمنی دوجانبه بین آن‌ها شدت گرفت. منصور سلما را مسئول تمام این بدبختی‌ها می‌دانست. او می‌گفت که هر روز تا دیروقت مشغول کار بوده؛ به همین دلیل مسئولیت نظارت بر کار بچه‌ها به‌خصوص پسرها بر عهدۀ او بوده است و او هم نتوانسته درست از عهدۀ این کار برآید. منصور مرتب می‌گفت اگر به‌جای ارشاد دیگران و انجام حرف‌های پوچ سخنران موردعلاقه‌اش، کمی به فرزندانش توجه داشت و وقت می‌گذاشت و کمتر به‌دنبال بهشت خیالی گفته‌های او می‌رفت و دقت بیشتری به پسرشان می‌کرد که درست جلوی چشمانش در حال عوض‌شدن بود، خانواده به‌خصوص اوموت در این شرایط سخت و خفقان‌آور نمی‌افتاد. از سوی دیگر، سلما در سکوت، افکار خود را درونش نگه می‌داشت و بداخلاقی و خشم شوهرش را مقصر می‌دانست. او می‌گفت این منصور بود که دانه‌های کفر را در این خانه و ذهن پسرش نهاد. سلما بر این باور بود که منصور از ابتدا دانۀ کفر را در خانه و ذهن پسرش کاشته است و حرف‌ها و شب‌زنده‌داری‌های شوهرش در  زمینۀ ماتریالیسم و تفکر آزاد سبب شد که تمام این اتفاقات ناگوار و سخت به وجود بیاید.»