کتاب سیری در ادیان جهان

کتاب سیری در ادیان جهان اثر کریستوفر پارتریج و ترجمهٔ عبدالعلی براتی است. گروه انتشاراتی ققنوس این کتاب را منتشر کرده است. این کتاب مناسب افرادی است که خواهان کسب دانش مقدماتی در حوزهٔ سنن دینی جهان هستند.

درباره کتاب سیری در ادیان جهان

کتاب سیری در ادیان جهان مجموعه‌ای است از مدخل‌های ژرف، برانگیزاننده و قابل فهم که از تاریخ و تحولات قرن حاضر و رویدادهای مهم آن تشکیل شده است. افزون بر این، کتاب «سیری در ادیان جهان» مزین به تصویرها، عکس‌ها و نقشه‌ها و نمودارهای بسیاری است که ادیان را در معرض دید قرار می‌دهد.

پروفسور کریستوفر پارتریج سرویراستار این کتاب، استاد مطالعهٔ ادیان معاصر در کالج چستر انگلستان است. او دربارهٔ ادیان و گرایش‌های معنوی نو در غرب آثار پژوهشی بسیاری به رشته تحریر درآورده و ویراستار کتاب‌های دیگری از جمله دایر‌‌‌ةالمعارف ادیان جدید، عرفان در شرق و غرب، مذاهب یوفو و بنیادگرایی بوده است.

کتاب سیری در ادیان جهان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به دوستداران مطالعه در موضوع ادیان و عرفان پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب سیری در ادیان جهان

«کنجکاوی در بارۀ ادیان دیگرْ مردمان و بررسی آن‌ها تاریخی بلند دارد. با این همه، زمان زیادی نیست که مطالعۀ ادیان به محافل و مراکز دانشگاهی راه یافته است. تا حد زیادی به لطف کار چشمگیر و تأثیر پژوهشگر آلمانی فریدریش ماکس مولر۸ (۱۸۲۳ ــ ۱۹۰۰)، نخستین کرسی دانشگاهی مطالعات دین در ربع آخر قرن نوزدهم بنیاد نهاده شد. تا نیمۀ دوم قرن بیستم، مطالعۀ دین حوزۀ برجسته و مهمی از تحقیق دانشگاهی شد. در دوره‌ای از تاریخ که اصالت عقل یا عقل‌گرایی نیمۀ نخست قرن بیستم رو به افول نهاد و علاقه به معنویتِ مخصوصاً غیرمسیحی سر برآورد، از سال ۱۹۴۵ شاهد رشد مؤسسات دانشگاهی‌ای بوده‌ایم که دوره‌ها و واحدهای درسی‌ای به مطالعۀ دین اختصاص می‌دهند. علاوه بر این، کارهایی که در رشته‌هایی دیگر انجام گرفته بود روز به روز بیش‌تر با کار پژوهندگان رشتۀ مطالعۀ دین درآمیخت (بنگرید به بخش‌های «انسان‌شناسی دین»، «روان‌شناسی دین»، «جامعه‌شناسی دین» و «نظریه انتقادی و دین»). این عوامل در کنار عواملی دیگر، موجب شده که مطالعۀ دین در دانشگاه‌های غرب از جایگاه سنتی‌اش در کنار مطالعۀ الهیات مسیحی فاصله بگیرد و به حوزۀ تحقیقاتی مستقلی تبدیل شود. به دیگر سخن، در حالی که در اوایل قرن مطالعۀ اعتقادات غیرمسیحی معمولاً در دانشکده‌های الهیات مسیحی صورت می‌گرفت و زیرشاخۀ رشتۀ الهیات بود، مخصوصاً در اواخر دهۀ ۱۹۶۰ و دهۀ ۱۹۷۰، رشته «مطالعات دین» به شاخه‌ای مستقل مبدل شد و گروه‌های آموزشی جداگانه‌ای برای خود بنا نهاد.

پدیده‌شناسی دین

پدیده‌شناسی از دیگر رویکردهای مطالعۀ دین متمایز است از این حیث که ضرورتاً خواهان درک ماهیت اجتماعی دین نیست، دغدغۀ کشف عوامل روانی اعتقاد دینی را ندارد و به تطور تاریخی ادیان نیز علاقۀ ویژه‌ای نشان نمی‌دهد، بلکه دغدغۀ اصلی آن توصیفی است و عبارت است از طبقه‌بندی پدیده‌های دینی: اشیا، مناسک، تعالیم، رفتارها و موارد مشابه.

اصطلاح پدیده‌شناسی دین را نخستین بار پژوهشگر هلندی پیر دانیل شانتپی دولا سوسه۱۰ (۱۸۴۸ ــ ۱۹۲۰) در کتاب خود به نام درسنامۀ تاریخ ادیان۱۱ (۱۸۸۷) به کار برد که آشکارا پدیده‌های دینی را ثبت و گزارش می‌کرد. این روش را می‌توان پدیده‌شناسی «توصیفی» خواند که هدف آن صرفاً جمع‌آوری اطلاعات در بارۀ ادیان مختلف است و به شیوه‌ای که گیاه‌شناس به طبقه‌بندی گیاهان می‌پردازد، انواع گوناگون پدیده‌های دینی خاص را شناسایی می‌کند.»