دانلود و خرید کتاب صوتی حدیث خوش سعدی

کتاب صوتی حدیث خوش سعدی نوشتهٔ عبدالحسین زرین کوب است. مهدی صفری گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را درمورد زندگی و اندیشهٔ سعدی منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی حدیث خوش سعدی

«ابو محمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف» معروف به «شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی» و متخلص به «سعدی» در سال ۶۰۶ هجری قمری به دنیا آمد. او نویسنده و شاعر مشهور ایرانی است که در همهٔ دنیا اهل ادب و هنر او را می‌شناسند. «استاد سخن»، «پادشاه سخن» و «شیخ اجل» از لقب‌هایی است که به این شاعر شهیر داده‌اند. سعدی در نظامیهٔ بغداد تحصیل و پس از آن به‌عنوان خطیب به مناطق مختلفی از جمله شام و حجاز سفر کرد؛ سپس به زادگاه خود شیراز، بازگشت و تا پایان عمر آنجا اقامت کرد. مهم‌ترین کتاب‌های سعدی شیرازیْ گستان، بوستان، غزلیات و هزلیات او هستند. او شعرهایی نیز به زبان عربی سروده است. سهل‌ممتنع‌بودن، طنز، ایجاز، استفاده از آیات قرآن کریم و برخی احادیث از ویژگی‌های آثار سعدی شیرازی به شمار می‌رود. سعدی که کتاب‌های بسیاری دربارهٔ او و آثارش نوشته شده است، در سال ۶۹۰ هجری قمری درگذشت. آرامگاه او در شیراز واقع شده و به «سعدیه» معروف است.

عبدالحسین زرین کوب همواره به سعدی شیرازی، شعر و نثر او علاقه‌مند بود و مدتی هم بود که قصد داشت کتابی کامل همچون آنچه برای حافظ، عطار، نظامی و حلاج نوشت، دربارهٔ نبوغ سعدی شیرازی و بررسی یک‌به‌یک آثار او بنویسد؛ اجل دست به گریبانش شد و رخصت نداد. کتاب صوتی حدیث خوش سعدی از یادداشت‌های پراکنده‌‌ای که دکتر زرین‌کوب طی سال‌ها دربارهٔ زندگی و اندیشهٔ سعدی نوشته بود، گرد آمده است؛ یادداشت‌هایی که همان‌طور که از نویسندهٔ آن‌ها سراغ داریم، پر هستند از مطالب بدیع، مستند و درخور توجه. این نویسندهٔ معاصر ایرانی در این کتاب صوتی از شرایط ایران در زمان حیات سعدی سخن گفته، از گذران زندگی مردم شیراز در روزگار شاعر، از تحصیل در بغداد و سپس بازگشت به وطن و نیز روحیات و حال و کار سعدی در بازگشت به شیراز. عبدالحسین زرین‌کوب از سفرهای سعدی نوشته و دربارهٔ تخلصش سخن گفته، به بوستان و گلستان پرداخته و آثاری که شعرش بر مردم جای‌جای جهان گذاشته و نیز منش و اخلاق این شاعر ایرانی که مقام او را فراتر از شعرسراییِ صرف می‌برد.

شنیدن کتاب صوتی حدیث خوش سعدی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات کهن ایران پیشنهاد می‌کنیم.

درباره عبدالحسین زرین کوب

عبدالحسین زرین کوب در اسفند ۱۳۰۱ در بروجرد در ایران به دنیا آمد. او ادیب، تاریخ‌نگار، منتقد ادبی، نویسنده، و مترجم برجستهٔ ایران معاصر است. زرین‌کوب در رشته‌ٔ ادبیات فارسی در دانشگاه تهران تحصیل کرد. آثار او به‌عنوان مرجع عمده در مطالعات تصوف و مولوی‌شناسی شناخته می‌شود. او از تاریخ‌نگاران برجستهٔ ایران است و آثار معروفی در تاریخ ایران و تاریخ اسلام دارد. این آثار به‌دلیل بیان ادبی و حماسی تاریخ از آثار پرفروش در میان ایرانیان هستند. زرین‌کوب بیش از ۴ دهه در دانشگاه تهران، ادبیات فارسی، تاریخ اسلام و تاریخ ایران تدریس کرد و پس از انقلاب ۱۳۵۷، با مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی همکاری کرد؛ از جمله اینکه ۶۵۰۰ کتاب و مجله را به دایرةالمعارف بزرگ اسلامی اهدا کرد. افزون بر دانشگاه‌های ایران، زرین‌کوب در دانشگاه‌های کالیفرنیا، آکسفورد و سوربن به‌عنوان استاد مهمان تدریس کرد.

«دو قرن سکوت» و «تاریخ ایران بعد از اسلام» از آثار مهم عبدالحسین زرین‌کوب است که بسیار موردتوجه علاقه‌مندان به تاریخ ایران قرار گرفته است. «پیر گنجه در جست‌وجوی ناکجاآباد» درباره‌ٔ زندگی و آثار نظامی و «دیدار با کعبهٔ جان» دربارهٔ زندگی و آثار خاقانی نیز از کتاب‌های تاریخی ادبی دیگر او هستند. «بامداد اسلام»، «تصوف ایرانی در منظر تاریخی آن»، «از کوچهٔ رندان»، «آشنایی با تاریخ ایران»، «صدای بال سیمرغ»، «شعلهٔ طور: دربارهٔ زندگی و اندیشهٔ حلاج» و «روزگاران: تاریخ ایران از آغاز تا سقوط پهلوی» از دیگر آثار عبدالحسین زرین کوب هستند. او پیش از مرگش در سال ۱۳۷۸ آثار متنوع و مهمی منتشر کرد.

بخشی از کتاب صوتی حدیث خوش سعدی

«بوستان منظومه‌ای تعلیمی است در باب اخلاق و تربیت که شکل ساختاری آن به‌صورت بحر متقارب است و در انتخاب این قالب و این وزن شیخ برای هماهنگی با توقع و عادات اهل عصر سنت‌های بازمانده از قدما را پیروی کرده است. تقریر نکات اخلاقی و تربیتی در سنت شعر فارسی بیشتر در قالب مثنوی متداول بوده است. قصایدی که امثال سنایی، خاقانی، ظهیر و کمال در این زمینه پرداخته‌اند انسجام لازم را برای تعلیم لطایف اخلاق ندارد و درج تمثیل که نزد شیخ و بعضی دیگر از قدما صوفیه بهترین وسیله برای تصرف در نفوس مستعد و نزدیک کردن مدعا با اذهان آن‌هاست، در قالب قصاید تحقیقی و موعظه‌آمیز جایی ندارد و قبل از سعدی، سنایی و نظامی هم به همین مناسبت قالب مثنوی را برای تقریر و تعلیم نکات اخلاقی، عرفانی و تربیتی ترجیح داده‌اند.

اما بحر متقارب هم که همان بحر شاهنامه‌ی فردوسی و اسکندرنامه‌های نظامی است،‌از مدت‌ها قبل از شیخ وزن مناسبی برای تقریر نکات اخلاقی تلقی شده است. نه‌فقط نظامی و فردوسی لطایف اخلاقی و فلسفی و تربیتی بسیاری را در همین بحر مطرح کرده‌اند و بحر متقارب را در بیان این‌گونه مطالب متناسب یافته‌اند،‌ بلکه این بحر در نزد قدما به‌وسیله‌ی ابوشکور بلخی در آفرین‌نامه و به‌وسیله‌ی شاعری به نام بدیع یا بدایعی در منظومه‌ای به نام راحه‌الانسان که شامل پندنامه منسوب به انوشیروان است، در عهد سامانیان نیز موردتوجه بوده است.»