کتاب الزامات سیاست در عصر ملت - دولت

کتاب الزامات سیاست در عصر ملت - دولت نوشتهٔ احمد زیدآبادی است. نشر نی این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. نویسنده در این اثر حقوق بنیادی ناشی از ملت‌ - دولتی به‌نام ایران، به‌مثابهٔ تعیین‌کننده‌ٔ جهت‌گیری‌های سیاست داخلی و خارجی را اصلی ضروری برای تحقق دموکراسی می‌داند.

درباره کتاب الزامات سیاست در عصر ملت - دولت

احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار ایرانی در کتاب الزامات سیاست در عصر ملت - دولت به بررسی چالش‌های پیش روی ایران در عصر حاضر می‌پردازد. زیدآبادی در این کتاب با تمرکز بر مفهوم ملت - دولت به‌عنوان چارچوبی برای نظم سیاسی، به ریشه‌های بحران‌های موجود در ایران و راهکارهای برون‌رفت از آن‌ها می‌پردازد. او از مفاهیمی کلیدی مثل هویت و دموکراسی سخن به میان می‌آورد. از جمله مباحث دیگری که او در این اثر به آن‌ها می‌پردازد می‌توان به نقد ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه، ضرورت گذار به دموکراسی و چالش‌های پیش روی دموکراسی در ایران اشاره کرد. احمد زیدآبادی به چالش‌های پیش روی دموکراسی در ایران مانند فقدان فرهنگ دموکراتیک، تسلط نهادهای امنیتی و ایدئولوژی‌های تمامیت‌خواه اشاره می‌کند؛ هم‌چنین گذار به دموکراسی را تنها راه‌حل بحران‌های موجود در ایران می‌داند و معتقد است که دموکراسی می‌تواند به تضمین حقوق و آزادی‌های شهروندان، حل مسالمت‌آمیز تنش‌های اجتماعی و توسعهٔ پایدار کشور کمک کند.

خواندن کتاب الزامات سیاست در عصر ملت - دولت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان به مسائل سیاسی و دانشجویان علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره احمد زیدآبادی

احمد زیدآبادی در سال ۱۳۴۴ در زیدآباد به دنیا آمد. او روزنامه‌نگار و فعال سیاسی اصلاح‌طلب است و گرایش به جریان ملی مذهبی دارد. او در پی حوادث انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۱۳۸۸ بازداشت شد و در پی این بازداشت حکم شش سال حبس تعزیری به او داده شد. زیدآبادی پس از گذراندن دوران حبس در مرداد سال ۱۳۹۴ مورد عفو عید فطر قرار گرفت و آزاد شد. وی دبیرکل سازمان دانش‌آموختگان ایران اسلامی ادوار تحکیم و عضو هیئت‌مدیرهٔ انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران نیز بوده‌ است. از جمله آثار او می‌توان به «دین و دولت در اسرائیل»، «از سرد و گرم روزگار»، «بهار زندگی در زمستان تهران»، «الزامات سیاست در عصر ملت - دولت»، «گرگ و میش هوای خردادماه» و «بندی‌خانهٔ رنج و رهایی» اشاره کرد.

بخشی از کتاب الزامات سیاست در عصر ملت - دولت

«در فقدان مشارکت سیاسی و تأمین حق شهروندی، «علقهٔ ملی» و مفهوم هموطنی نیز به معنای معقول آن در این کشورها شکل نگرفت و به جای آن،‌ به‌خصوص در واکنش به انحصار مفاهیم وطن‌خواهی از سوی دولت‌های سرکوبگر که رفتار خود را تحت عنوان «ناسیونالیسم عربی» توجیه می‌کردند، نوعی از گرایش بنیادگرایانهٔ مذهبی با جهت‌گیری احیای میراث تاریخی، ازجمله نظریهٔ سیاسی خلافت، در زیر پوست این جوامع آغاز به رشد و گسترش کرد؛ گرایشی که به هیچ‌کدام از مؤلفه‌های ملی پایبند نیست.

اکنون به نظر می‌رسد این مدل از دولت‌ها در شرایط امروز جهانی امکان ادامهٔ حیات خود را از دست داده‌اند و به‌خصوص در نقاطی که توان تطبیق با هنجارهای بین‌المللی یا همسویی با منافع قدرت‌های بزرگ جهانی را هم ندارند، تحت فشارهای بیرونی و درونی از هم می‌پاشند. ازهم‌پاشیدگی ساختار این دولت‌ها، در فقدان حضور شهروندانی مسئول و آگاه که با تشکیل اجتماعی توانمند قادر به پرکردن خلأ قدرت از راه تأسیس نهادهای مدنی و ایجاد نظمی عادلانه باشند، به عرض اندام هواداران احیای خلافت با رویکردی خشونت‌آمیز در حد «توحش» منجر شده و این خود، به چنان آشفته‌بازاری از جنگ داخلی و خونریزی و ویرانی و تباهی انجامیده است که قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای عرصه را برای دخالت پنهان و آشکار خود در این کشورها و دامن‌زدن به جنگ‌های نیابتی مساعد دیده‌اند.

اینک با چشم‌انداز شکست نیروهای جهادگرای فراملیتی در سوریه و عراق، زمزمه‌هایی برای تغییر مرزهای جغرافیایی این کشورها و شکل‌گیری واحدهای سیاسی تازه‌ای در منطقه به‌عنوان راهی برای دستیابی به ثبات و پیشرفت بلند شده است. اما چنین اتفاقی نه فقط به شرایط باثبات منجر نمی‌شود، بلکه به‌مثابهٔ زلزله‌ای پرشدت برای سال‌های سال تمام خاورمیانه را در آشوب و هرج‌ومرج فرو می‌برد و امکانات محدود ملت‌ها را در جنگ و ستیزی بی‌معنا و نافرجام هدر می‌دهد. به نظر می‌رسد بهترین و شاید تنها راه برای ثبات بلندمدت و پیشرفت منطقهٔ خاورمیانه، تلاش تمام کشورهای منطقه برای دستیابی به پیمانی شبیه وستفالی با کمک مؤثر جامعهٔ بین‌المللی و سازمان ملل متحد است.»