تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب دوران همدلی

نویسنده:فرانس د وال

مترجم:حسن افشار

انتشارات:نشر مرکز

دسته‌بندی:

امتیاز:

۵.۰از ۵ رأیخواندن نظرات

۵٫۰

(۵)

خواندن نظرات

معرفی کتاب دوران همدلی

کتاب دوران همدلی نوشتهٔ فرانس د وال با ترجمهٔ حسن افشار در نشر مرکز چاپ شده است. در این کتاب درس‌هایی از طبیعت برای تبدیل‌شدن به جامعه‌ای مهربان‌تر می‌آموزیم. آزمندی چو بیرون رود، همدلی درآید.

درباره کتاب دوران همدلی

د وال که نخستی‌شناس است، با کشف آشتی‌پذیری نخستی‌ها حوزهٔ مطالعات حل اختلاف در حیوانات را پدید آورد و سال ۱۹۸۹ برای کتاب صلح نخستی‌ها برندهٔ جایزهٔ کتاب لس‌آنجلس تایمز شد. مقالات علمی او در نشریاتی مانند ساینس، نیچر، ساینتیفیک امریکن، و مجلات تخصصی رفتارشناسی حیوانات به چاپ رسیده‌اند. سال ۲۰۰۷ مجلهٔ تایم او را یکی از ۱۰۰ چهرهٔ تأثیرگذار جهان نامید. اولین کتاب د وال سیاست شامپانزه‌ها مقایسه‌ای بین این حیوان و سیاست‌مداران از نظر جنگ قدرت است.

د وال در دوران همدلی قصد دارد این پیام را برساند که طبیعت انسان دست یاریگر غول‌آسایی در این کارستان است. البته از زیست‌شناسی معمولاً برای توجیه جامعه‌ای مبتنی بر خودخواهی کمک می‌گیرند، ولی باید بدانیم که چسب همبستگی اجتماعات را نیز زیست‌شناسی فراهم آورده است. این چسب در میان ما و بسیاری از حیوانات یکسان است. همراهی با دیگران، هماهنگ‌کردن فعالیت‌ها، و رسیدگی به نیازمندان در انحصار بشر نیست. همدلی انسانی از پشتوانه‌ٔ تاریخ تکامل درازی برخوردار است که معنی دوم «دوران» در اسم کتاب حاضر است.

کتاب دوران همدلی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به جامعه‌شناسی و زیست‌شناسی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب دوران همدلی

«کسانی‌که بیشترین اهمیت را به آزادی فردی می‌دهند غالباً منافع جمعی را مفهومی رمانتیک می‌شمارند، چیزی که سوسول‌ها و کمونیست‌ها از آن دم می‌زنند. منطق آنها «هرکسی کار خودش، بار خودش» است. مثلاً به جای این که پول بی‌زبان را خرج ساختن آب‌بند برای کل منطقه‌ای بکنیم، چرا نگذاریم هرکس برای خودش فکری بکند؟ از قضا شرکت تازه‌تأسیسی در فلوریدا دقیقاً دارد همین کار را می‌کند: در هواپیماهایی که به محض پیش‌بینی توفان از منطقه خارج می‌شوند جا کرایه می‌دهد. به این ترتیب، کسانی که پولش را دارند دیگر با بقیه در راه‌بندان جاده‌ها گیر نمی‌کنند.

هر جامعه‌ای ناچار است فکری برای این گرایش «اول، من» بکند. من هرروزه شاهد چاره‌جویی برای آن هستم، ولی نه بین آدم‌ها؛ بین شامپانزه‌های مرکز تحقیقات ملی نخستیان یِرکیز، که محل کار من است. در پایگاه میدانی‌مان در شمال شرق آتلانتا، شامپانزه‌ها را در محوطه‌های بزرگی رها می‌کنیم و گاهی به آنها یک خوراکی تنهای قابل تقسیم می‌دهیم، مثل هندوانه. بیشتر کپی‌ها می‌خواهند نفر اولی باشند که آن را می‌گیرند، چون موقعی که آن را گرفتند کم پیش می‌آید که کپی دیگری بخواهد آن را از دست‌شان دربیاورد. احترام به مالکیت وجود دارد و حتی مسلط‌ترین نر اجازه می‌دهد دون‌پایه‌ترین ماده خوراکی‌اش را برای خودش نگه دارد. دیگران اغلب برای درخواست سهمی از خوراکی دست‌شان را به طرف دارندهٔ آن دراز می‌کنند (همان کاری که ما آدم‌ها در همه جای دنیا می‌کنیم). کپی‌ها التماس و آه و ناله هم می‌کنند؛ حتی برای طرف ضجه هم می‌زنند. اگر دارنده محل نگذارد، گدا ممکن است برایش غش و ضعف کند، جیغ بکشد و غلت و واغلت بزند، انگار که دنیا به آخر رسیده است.»

یونگ، خدایان و انسان مدرن

راهنمای عملی رواقی زیستن

با تردید و تغییر زیبا زندگی کنید

آیا ما برای درک هوش حیوانات به اندازه کافی باهوش هستیم؟

فرانس د. وال

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲)

Yaser Aramesh

۱۴۰۱/۰۹/۲۹

این کتاب محشره. یکی از مهم ترین کتاب های زندگیم که به خاطرش مسیر مطالعاتی جدیدی برام استارت خورد. کتاب آخرین آغوش ماما هم عالیه.

بی نام

۱۴۰۳/۰۷/۰۶

کتاب عالیه اما ترجمه بی نظیرهههههه👌👌

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۶۸)

پستانداران چیزی به ما می‌دهند که هیچ خزنده‌ای نمی‌دهد: واکنش عاطفی. سگ و گربه زود به حال ما پی می‌برند و ما هم حال آنها را می‌فهمیم. این برای ما خیلی مهم است. ما با حیواناتی که این استعداد را دارند بیشتر احساس راحتی می‌کنیم و بیشتر به آنها دل می‌بندیم.

محسن

انگار طبیعت در جانداران یک قاعدهٔ رفتاری ساده به ودیعه گذاشته است: «اگر دیگری را در رنج دیدی، برو با او تماس بگیر.»

محسن

پژوهش‌های بین‌فرهنگی نشان می‌دهد زنان را همه جا همدل‌تر از مردان می‌شناسند، چنان‌که پژوهشگران مدعی شده‌اند مغز آنها اساساً مخصوص همدلی مداربندی شده. [۲۳] من شک دارم تفاوت این‌قدر مطلق باشد، اما واقعیت این است که نوزادان دختر از پسرها بیشتر به چهره‌ها خیره می‌شوند درحالی‌که نوزادان پسر به اشیای معلق متحرک بیشتر نگاه می‌کنند. بزرگ‌تر که می‌شوند، دخترها از پسرها جامعه‌گرایی بیشتری پیدا می‌کنند، حالات عاطفی را بهتر می‌خوانند، با صدای اشخاص هماهنگی بیشتری بروز می‌دهند، بعد از آزار کسی بیشتر پشیمان می‌شوند، و اتخاذ دیدگاه دیگران را بهتر انجام می‌دهند.

محسن

فقط وقتی‌که شما هدفی بزرگ‌تر از خودتان را دنبال می‌کنید به استعداد واقعی‌تان پی می‌برید.

محسن

یک حقیقت قابل توجه این است که بیشتر سربازان، با این که تجهیزاتش را دارند، کسی را نمی‌کشند. در جنگ جهانی دوم فقط یک نفر از هر پنج نفر عملاً به دشمن شلیک کرده است. چهار نفر دیگر به اندازهٔ کافی شجاعت داشته‌اند، خودشان را به خطر انداخته‌اند، در خاک دشمن فرود آمده‌اند، هم‌قطارانشان را نجات داده‌اند، مهمات برای دیگران برده‌اند، و غیره و غیره، ولی خودشان تیر نینداخته‌اند.

محسن

پیوندیابی برای انسان ضروری است و چیزی بیشتر از آن حال ما را خوش نمی‌کند.

محسن

مطالعات نشان می‌دهند پس از آن که درآمد اولیه‌ای به دست آمد، ثروت مادی اهمیت‌اش کمتر می‌شود. شاخص‌های زندگی در طول دهه‌ها کم‌کم بالا رفته‌اند، ولی آیا سهم ما از خوش‌بختی هم بیشتر شده؟ نه. وقتی‌که ما با خانواده و دوستانمان می‌گذرانیم بیشتر حالمان را خوش می‌کند تا پول و شهرت و موفقیت.

محسن

ویلیام شرمن، ژنرال شمالی، که در جنگ داخلی آمریکا از سیاست «زمین سوخته» حمایت می‌کرد، رغبتی به جنگ نداشت و می‌گفت: از جنگ خسته و بیزارم. تمام افتخارش پوچ است. فقط کسانی که در عمرشان نه گلوله‌ای شلیک کرده‌اند و نه فریاد و شیون زخمی‌ها را شنیده‌اند تشنهٔ خون و خون‌ریزی و خون‌خواهی‌اند. جنگ یعنی جهنم.

محسن

سلسله مراتب اجتماعی احتمالاً زمانی‌که نیاکان ما در جوامع کوچک می‌زیسته‌اند وجود نداشته، اما یقیناً بعد که یک‌جانشینی زراعی و انباشت ثروت پیش آمده است سلسله مراتب بازگشته. ولی گرایش به براندازی این ترتیب عمودی را ما همیشه داشته‌ایم.

محسن

ما موجودات دوپا یک پای جامعه‌گرا داریم و یک پای خودخواه. اختلاف درآمد و موقعیت را فقط تا حدی تحمل می‌کنیم، و تا از این حد گذشت، رگ مظلوم‌نوازی ما می‌جنبد. حس انصافی در وجود ما ریشه دوانده که محصول تاریخ دراز برابری‌خواهی ماست.

محسن

در بحران‌ها اختلافات طبقاتی محو می‌شوند. دور از عدالت نیست هنگامی‌که همه رنج می‌برند، قشر بالای جامعه هم رنج بکشد.

محسن

اگر درکی از خودمان نداشته باشیم، بی‌لنگریم، مثل قایق‌هایی که ول‌اند و با هم غرق می‌شوند. هر موج احساسی که می‌رسد با آن بالا و پایین می‌رویم. برای این که واقعاً به دیگران توجه پیدا کنیم، و در صورت لزوم به دادشان برسیم، باید اول قایق خودمان را ایستا نگه داریم. حسِ خود مثل لنگر برای برای قایق است.

محسن

در دههٔ ۱۹۶۰ روان‌پزشکان آمریکایی گزارش دادند میمون‌های رِسوس از کشیدن زنجیری که غذا به آنها می‌داد، وقتی‌که به رفیقشان شوک وارد می‌کرد، خودداری می‌کردند. به این ترتیب میمون‌ها از موش‌ها که فقط مدت کوتاهی رفتارشان را متوقف می‌کردند سبقت می‌گرفتند. بعد از دیدن تأثیر رفتارشان روی رفیقشان، میمونی پنج روز دست به زنجیر نزد و میمون دیگری دوازده روز. این میمون‌ها واقعاً به خودشان گرسنگی می‌دادند تا رفیقشان درد نکشد.

محسن

تنها چیزی که دنیا بیشتر از نفت لازم دارد همدلی با «دیگران» است. کاش می‌شد لااقل یک جو از آن تولید کرد. این که همین یک جو چقدر می‌تواند تغییر ایجاد کند از این گفتهٔ وزیر دادگستری اسرائیل در سال ۲۰۰۴ یوسف لاپید معلوم می‌شود، که بعد از دیدن تصویرهایی از یک زن فلسطینی در اخبار شب گفت «موقعی که تصویر پیرزنی را از تلویزیون دیدم که چهار دست و پا در ویرانه‌های خانه‌اش زیر کاشی‌ها را دنبال داروهایش می‌گشت، با خودم فکر کردم اگر مادربزرگ من بود چه می‌گفتم.»[۸] اگرچه این احساس لاپید تندروهای کشورش را عصبانی کرد، این اتفاق نشان می‌دهد که اگر همدلی گسترش پیدا کند چه می‌شود. در یک لحظهٔ جنبیدن رگ انسانیت، وزیر اجازه داده بود فلسطینی‌ها هم به دایرهٔ علائقش وارد شوند. اگر من خدا بودم، دامنهٔ همدلی را بیشتر می‌کردم.

fariba.

شباهت‌های زن و شوهر به یکدیگر به این علت نیست که از ابتدا فرد شبیه خود را برای ازدواج پیدا کرده‌اند؛ به این علت است که خصوصیات آنها با گذشت سال‌ها به یکدیگر شبیه شده‌اند. شباهت‌ها در زوج‌هایی چشمگیرتر بوده که خوش‌بخت‌تر گزارش شده‌اند. تشریک روزانهٔ احساسات ظاهراً باعث درونی شدن آنها در طرفین می‌شود، به حدی که هرکسی می‌تواند بفهمد آن دو متعلق به یکدیگرند.

محسن

محرومیت از تماس جسمانی قوارهٔ تن پستانداران نیست.

محسن

رقص را در نظر بگیرید. طرف‌ها حرکات همدیگر را تکمیل می‌کنند، پیش‌بینی می‌کنند، با حرکاتشان یکدیگر را راهنمایی می‌کنند. رقص فریاد می‌زند «ما هماهنگیم!» و حیوانات میلیون‌ها سال است از این راه با هم پیوند پیدا کرده‌اند.

محسن

اما با همهٔ اهمیتی که حالات و حرکات بدن دارد، شاهراه عاطفه چهره است. [۵۲] چهره است که سریع‌ترین ارتباط را با دیگران برقرار می‌کند. وابستگی ما به این شاهراه شاید نشان بدهد چرا کسانی که چهرهٔ بی‌حالت یا بی‌حرکت دارند عمیقاً احساس تنهایی می‌کنند و معمولاً افسرده می‌شوند و گاهی دست به خودکشی می‌زنند.

محسن

فقط همدلی ممکن است بیشترین شایستگی را برای پل زدن بین خودپرستی و دگردوستی داشته باشد، زیرا این خاصیت را دارد که می‌تواند شوربختی دیگران را مبدل به پریشان‌حالی ما کند.

محسن

حجم

۲٫۴ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۳۳۶ صفحه

حجم

۲٫۴ مگابایت

سال انتشار

۱۳۹۷

تعداد صفحه‌ها

۳۳۶ صفحه

قیمت:

۷۰,۰۰۰

۳۵,۰۰۰

۵۰%

تومان