کتاب فلسفه و مسئله اجتماعی

کتاب الکترونیکی «فلسفه و مسئله اجتماعی» نوشتهٔ ویل دورانت با ترجمهٔ تورج قانونی و پیام قانونی در بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه چاپ شده است.

درباره کتاب فلسفه و مسئله اجتماعی

کتاب فلسفه و مسئله اجتماعی سه موضوع مهم را بررسی می‌کند: اول دغدغه‌های اجتماعی فلاسفهٔ بزرگ، دوم، رویکرد فلسفی به مسائل اجتماعی و سوم رویکرد به فلسفه از طریق مسائل اجتماعی.

عناوینی نظیر فمینیسم، سوسیالیسم، بهسازی نژادی، آنارشیسم و نقش بازی و هنر و جنسیت برخی از مباحثی است که این کتاب به آن‌ها پرداخته است. همچنین سقراط، افلاطون، اسپینوزا و نیچه از جمله فلاسفه‌ای هستند که این کتاب به اندیشه‌های آن‌ها از منظر جامعه‌شناسانه نگاه کرده است.

کتاب فلسفه و مسئله اجتماعی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این اثر به علاقه‌مندان به فلسفه و جامعه‌شناسی پیشنهاد می‌شود.

درباره ویل دورانت

ویل دورانت در تاریخ ۵ نوامبر ۱۸۸۵ در نورث آدامز ماساچوست در خانواده‌ای کاتولیک و کانادایی فرانسوی متولد شد. در دوران جوانی، او ابتدا قرار بود کشیش شود، بااین‌همه، این شغلی نبود که برای آن زاده شده باشد.

حرفهٔ نویسندگی دورانت با انتشار کتاب فلسفه و مسئلهٔ اجتماعی (۱۹۱۷) آغاز شد. کتاب دوم او، داستان فلسفه (۱۹۲۶) در کمتر از سه دهه بیش از دو میلیون نسخه فروخت و به چندین زبان ترجمه شد و سال بعد تنها رمان او، انتقال، منتشر شد. این کتاب حد زیادی یک اتوبیوگرافی از سرخوردگی‌های اجتماعی، مذهبی و سیاسی اولیهٔ اوست. ویل دورانت در سال ۱۹۷۰ تفسیرهای زندگی: بررسی ادبیات معاصر را منتشر کرد. این اثر که بسط یادداشت‌های یک‌عمر مطالعهٔ ادبیات مدرن است، به شکلی غیررسمی نوشته شده و مخاطب عام را مخاطب قرار داده است. در سال‌های بعد، دورانت کتاب‌های عمارت‌های فلسفه (۱۹۲۹)، دفاع از هند (۱۹۳۰) و ماجراهای نابغه (۱۹۳۱) را نیز منتشر کرد.

ویل دورانت با کتاب داستان فلسفه به‌عنوان نویسنده‌ای تحسین‌شده شناخته شد، اما شاهکار بزرگ او که توانست ادبیات تاریخی را بازتعریف کند، داستان تمدن بود که در دههٔ ۱۹۳۰ وارد بازار شد. دورانت در این کتاب به طور مفصل به شرایط زندگی مردم عادی در طول ۲۵۰۰ سال تاریخ غرب پرداخته است.

چندین اثر ویل دورانت نیز پس از مرگ او منتشر شده‌اند، مانند قهرمانان تاریخ: تاریخ مختصر تمدن از دوران باستان تا طلوع عصر مدرن (۲۰۰۱)، بزرگ‌ترین ذهن‌ها و ایده‌های تمام دوران (۲۰۰۲)، دعوت به فلسفه: مقالات و گفتگوها در مورد عشق خرد (۲۰۰۳) و ماجراهایی در باب فلسفه (۲۰۰۸).

در سال ۱۹۷۵ نیویورک تایمز بیان کرد که ویل و آریل دورانت بزرگ‌ترین مورخان زمان ما هستند. این زوج علاوه بر جایزه پولیتزر که در سال ۱۹۶۸ دریافت کردند، در سال ۱۹۷۷ مدال آزادی ریاست جمهوری را نیز دریافت کردند که بالاترین جایزه‌ای است که دولت ایالات متحده به غیرنظامیان اعطا می‌کند.

ویل دورانت در ۷ نوامبر ۱۹۸۱ در لس‌آنجلس کالیفرنیا پس از شنیدن خبر مرگ همسرش که دو هفته پیش از او درگذشته بود، درگذشت. این زوج در گورستان وست وود ویلج مموریال پارک در لس‌آنجلس کالیفرنیا به خاک سپرده شدند.

بخشی از کتاب فلسفه و مسئله اجتماعی

«بخش اعظمی از درخشان‌ترین اعصار فکر اروپایی، دوره‌هایی از شوروشوق فردگرایی بوده است: عصر سقراط، عصر سزار و آگوستوس، رنسانس، روشنگری؛ و آیا می‌توانیم عصری را که هم اکنون رو به پایان است به آن‌ها اضافه کنیم؟ پیش از این اعصار، ما معمولاً شاهد دوره‌هایی از توسعهٔ امپریالیست بوده‌ایم: امپریالیسم مستلزم تحکیم تعهداتی است که به‌موجب آن، وفاداری فردی به دولت تضمین می‌شود، و این تحکیم، با فرض دلزدگی از امپریالیسم، واکنشی فردگرایانه در پی دارد. و دوباره از میان رفتن مرزهای سیاسی و اقتصادی به‌وسیلهٔ کشورگشایی یا تجارت، موانع فرهنگی میان ملت‌ها را از میان می‌برد و حس نسبی بودن آداب و رسوم و مسائل مربوط به تضاد «عقل» فردی با سنت اجتماعی را بیشتر می‌کند.

یک رسالهٔ سیاسی متعلق به قرن چهارم پیش از میلاد نگرشی را که در اواخر قرن پنجم در آتن نُضج گرفته بود نشان می‌دهد. «اگر همهٔ انسان‌ها می‌توانستند آداب و رسومی را که خوب و والا می‌بینند گرد آورند و اگر قرار بود بعداً از میان آن‌ها، آنچه را که پست و شرم‌آور می‌دانند انتخاب کنند، چیزی باقی نمی‌ماند.» زمانی که چنین نظری مدافعان کارآمدی پیدا می‌کند، اساس آداب‌ورسوم سازمان‌های اجتماعی شروع به فروپاشی می‌کند و از نهادهایی که به جهت قدمتشان مورد احترام هستند، بی‌رحمانه خواسته می‌شود که در محکمهٔ عقل حاضر شوند. انسان شروع به مقایسهٔ «طبیعت» با آداب و رسوم می‌کند، تا حدی که به زیان آداب و رسوم است. حتی بنیادی‌ترین نهادهای یونان مورد تردید قرار می‌گیرند؛ روسو، آتنی قرن چهارم می‌گوید: «خداوند همهٔ انسان‌ها را آزاد آفریده است و طبیعت، کسی را بندهٔ خود نکرده است.» باتسفورد از «تأثیر قدرتمند سوسیالیسم قرن چهارم بر طبقهٔ روشنفکر» صحبت می‌کند. (نمایشنامه‌های) اوریپید و آریستوفان سرشار از سخنانی در مورد جنبش رهایی زنان از قیود هستند. قانون و حکومت نقد می‌شوند: تشبیه آناکارسیس از قانون به تار عنکبوت که حشرات کوچک را به دام می‌اندازد و بزرگ‌ترها را فراری می‌دهد، حسن قبول عام می‌یابد، و مردانی مانند کالیکلس و تیراسیماخوس ظاهر می‌شوند که به صراحت دولت را وسیلهٔ استثمار تودهٔ مردم می‌دانند.»