کتاب آشنایی با دی. اچ. لارنس

کتاب آشنایی با دی. اچ. لارنس نوشتهٔ پل استراترن و ترجمهٔ شیوا مقانلو است و نشر مرکز آن را منتشر کرده است. آشنایی با دی. اچ. لارنس از مجموعه‌کتاب‌های «آشنایی با نویسندگانِ» نشر مرکز است. این کتاب به صورت خلاصه و داستان‌وار زندگی، آثار و افکار دی. اچ. لارنس را معرفی می‌کند.

درباره کتاب آشنایی با دی. اچ. لارنس

آشنایی با نویسندگان مجموعه‌ای است برای آگاهی از اندیشه و زندگی نویسندگان بزرگ و تأثیری که بر جهان ادب و چالش آدمی برای درک جایگاه خود در جهان هستی گذاشتند. هر کتاب در کنار اطلاعات زندگی‌نامه‌ای، افکار و عقاید نویسنده را به‌ویژه در مواجهه با جریان‌ها و تحولات ادبی و فرهنگی عصر او بازگو می‌کند. کتاب‌های مجموعه بدون ورود به حاشیه، به شیوه‌ای روشن و سرراست، مستند و سنجیده به مهم‌ترین نکته‌ها می‌پردازند. اساس کار را بر سادگی و اختصار می‌گذارند تا طیف هرچه گسترده‌تری از علاقه‌مندان بتوانند از آن‌ها بهره بگیرند و چه‌بسا همین متن مختصر که با لحنی جذاب و زنده ارائه شده، انگیزه‌ای شود برای پی‌جویی تیزبینانه‌تر آثار نویسنده و نقدها و پژوهش‌های مربوط به آن.

هر کتاب، علاوه بر مقدمه و مؤخره‌ای که موقعیت تاریخی و اجتماعی نویسنده و جایگاه او را در تاریخ ادبیات باز می‌نمایاند، شامل گاه‌شماری است که رخدادهای مهم زندگی و دوران نویسنده را نیز در بر دارد. گزیده‌ای از مهم‌ترین نوشته‌ها و آثار نویسنده نکته‌های اصلی اندیشهٔ او را از زبان خود او بیان می‌کنند. پل استراترن، مؤلف این مجموعه، در انتخاب این گزیده تسلط خود را نشان داده و بر قطعه‌هایی کلیدی و راهگشا انگشت گذاشته است. در شرح احوال و آثار نویسندگان به تحلیل روحیات و شخصیت آنان بسیار توجه کرده، طوری که خواننده در پایان کتاب به‌راستی احساس می‌کند که نویسندهٔ مطرح‌شده برای او دیگر نه فقط یک نام مشهور که شخصیتی آشناست.

دیوید هربرت لارنس در سال ۱۸۸۵ در دهکدهٔ معدنی ایست‌وود، واقع در پنج مایلی شهر صنعتی ناتینگهام در مرکز انگلستان، متولد شد. او پسر سوم یک خانوادهٔ معدنچی بود؛ نزدیک‌ترین برادر به او، ارنست، هفت سال قبل‌تر به دنیا آمده بود. پدرش شخصیت مجذوب‌کننده‌ای داشت، آموزش‌ندیده و به‌زحمت باسواد که از ۱۰سالگی وارد چاه‌های معدن شده بود. گفته‌اند او شخصیتی مردانه و به‌شدت جسمانی داشت، با موهای سیاه پرپشت و ریشی انبوه، و با لهجهٔ محلی غلیظی حرف می‌زد. مادرش، لیدیا، در جنوب انگلستان معلمی کرده بود و به اندک فرهیختگی‌اش می‌بالید. این فرهیختگی، در کنار رفتار بی‌محابای شوهرش، هر یک به راهی متفاوت، نقشی شکل‌دهنده در خلق و خوی پسرانشان ایفا کرد. ارنست باهوش و ورزشکار بود؛ و دیوید هربرت کوچک‌تر همیشه جثه‌ای نحیف‌تر داشت اما در هوش با برادرش سهیم بود.

شاید این خصوصیات در بچه‌ها با هم سازگاری داشته‌اند؛ اما پدر و مادر آن‌ها انگار اصلا برای ناسازگاری در ازدواج ساخته شده بودند. لیدیا از خانواده‌ای کلیسارو بود و کم‌کم از شوهرش نفرت پیدا کرد. او مصمم بود که بچه‌هایش «ترقی کنند» و طولی نکشید که به عنصر مؤثر و غالب در خانواده تبدیل شد؛ وقتی شوهرش به مشروب‌خواری دست می‌زد، او را جلو بچه‌ها سکه یک پول می‌کرد. در نتیجه بچه‌ها هم خیلی زود آموختند که پدرشان را از زندگی خود بیرون بیندازند. تنها سال‌ها بعد بود که لارنس پی برد خودبرحق‌پنداری مادرش چقدر بر زندگی شوهر و بچه‌هایش سایه انداخته بود. و اینگونه زندگی سخت و عجیب دیوید هربرت لارنس آغاز شد.

خواندن کتاب آشنایی با دی. اچ. لارنس را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند با دی. اچ. لارنس آشنا شوند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آشنایی با دی. اچ. لارنس

«لارنس در ۱۸۹۸ که سیزده سال داشت برندهٔ بورس تحصیلی دبیرستان ناتینگهام شد. سه سال بعد دبیرستان را ترک کرد تا به عنوان منشی در یک کارخانهٔ محلی کار کند. درست مطابق آرزوی مادرش، از فرهنگ زمخت معدنی پدرش فرار کرده بود: او محکوم به کار کردن در چاه نبود. در عوض، بی این که بخواهد، به‌سوی شکل متفاوتی از فراموشی گریخته بود: آنجا، در مقام منشی، در میان انبوهی از مردان همشکل و کمابیش محترم طبقهٔ متوسط رو به پایین که زندگی‌هاشان بی هیچ آینده‌ای سری‌دوزی می‌شد، ناپدید می‌گشت. زندگی قلم‌زنی و ملال گنجشک‌مغزانه تنها چیزی بود که در اوایل قرن بیستم پیش پای یک منشی قرار داشت.

این بود طبقهٔ مردان جوانی که با آغاز جنگ جهانی اول از این فرصت استفاده می‌کردند تا جزء «قهرمان» هایی باشند که به شکل میلیونی در سراسر اروپا داوطلب می‌شدند و در سنگرهای خونین نکبت‌بار جان خود را از دست می‌دادند. جنگ جهانی اول را اغلب به اشتباه موجب فروپاشی نظام طبقاتی کهنی فرض می‌کنند که در این عصر مشهور به «عصر زیبا»ی تاریخ اروپا سلطه‌ای چشمگیر داشت. جنگ در واقع صرفاً نشانهٔ یک بیماری بود، نشانهٔ بیرونی یک زوال درونی: رکودی اجتماعی که مشخصهٔ بارز سالهای نخست قرن بیستم بود، یعنی زمانی که لارنس از نوجوانی به سن بلوغ می‌رسید. این رکود و تأثیرات خفقان‌آور آن را مطمئناً لارنس جوان در شهرستان دلگیری چون ناتینگهام احساس می‌کرد، ولو درک نمی‌کرد.»