کتاب هفت مرگ اولین هاردکسل

کتاب هفت مرگ اولین هاردکسل نوشته استوارت تورتن است و با ترجمه زهرا چفلکی در نشر روزگار منتشر شده است. این کتاب روایتی جنایی و جذاب است.

درباره کتاب هفت مرگ اولین هاردکسل 

در ابتدای کتاب، قهرمان رمان در جنگلی از خواب بیدار می‌شود و چیزی از خودش به‌خاطر نمی آورد و فردی به نام آنا را صدا می‌کند. اسم خودش را به خاطر نمی‌آورد. او راه خود را به خانه‌ای پیدا می‌کند، جایی که دوستانش به او می‌گویند که او دکتری به نام سباستین بل است که در مهمانی بالماسکه برگزار شده توسط هاردکاسل‌ها، شرکت می‌کند. اما پس از اینکه در آن شب به خواب می‌رود و صبح روز بعد از خواب بیدار می‌شود خود را در بدن شخص دیگری می‌بیند و زمان صبح روز قبل است.

او می‌فهمد باید هشت روز و در هشت جسم مختلف باشد تا بتواند معمای قتلی که ساعت ۱۱  شب در مهمانی اتفاق می‌افتد، را حل کند و قاتل را پیدا کند. تنها زمانی که قاتل را پیدا کند و نامش را بگوید اجازه خروج از بلک هیث را خواهد داشت. اگر او نتواند معما را در هشت روز حل کند، روند دوباره شروع می‌شود و او دوباره در بدن سباستین بل با پاک شدن حافظه اش بیدار می‌شود. او متوجه می‌شود که کس دیگری هم به‌دنبال قاتل است.

خواندن کتاب هفت مرگ اولین هاردکسل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های جنایی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب هفت مرگ اولین هاردکسل 

باد زوزه می‌کشد. قطب نما را دنبال می‌کنم، شدت باران به حدی است که از بین درختان روی زمین کوبیده می‌شود و بعد تا قوزک پایم کمانه می‌کند.

در میان تاریکی برق چیزی رنگی را می‌بینم، به طرفش می‌روم، دستمال قرمزی به درخت میخکوب شده –یک یادگاری قدیمی- حدس می‌زنم تکه‌ای فراموش شده از بازی بچه‌ها باشد.

دنبال یکی دیگر می‌گردم، چند قدم آن طرف‌تر پیدایش می‌کنم، بعد یکی دیگر و یکی دیگر. تلوتلوخوران بین دستمال‌های رنگی حرکت می‌کنم و تا زمانی که به حاشیهٔ جنگل برسم، ادامه می‌دهم. درختان راه را به سمت عمارت اربابی که به سبک معماری گرجستانی ساخته شده است، باز می‌کنند. نمای آجری قرمزش با پیچک مزین شده و تا آن‌جایی که می‌بینم متروکه است. جادهٔ ماسه‌ای طولانی که به در اصلی می‌رسد پوشیده از علف‌های هرز است و هر دو چمنزار مستطیلی اطراف آن باتلاقی شده. گل‌های باغ کم کم رو به پژمرده شدن می‌روند.

به دنبال نشانه‌ای از زندگی به پنجره‌های تاریک زل می‌زنم، نور ضعیفی در طبقهٔ اول به چشمم می‌خورد. باید آرامش‌بخش باشد اما من باز هم تردید دارم. حس می‌کنم به هیولایی خفته نزدیک می‌شوم و آن نور ضعیف هم ضربان قلب موجودی عظیم الجثه و خطرناک است. در کنار آن مسئله دیگری هم هست. چرا قاتل باید این قطب نما را به من هدیه می‌داد؟ شاید هدیه‌اش من را به سمت آرواره‌های شیطانی بزرگ‌تر هدایت کرده باشد؟

فکر آنا باعث می‌شود قدم اول را بردارم، او جانش را به خاطر سی ثانیه شک و تردید من از دست داد و حالا دوباره دارم همان اشتباه را تکرار می‌کنم. سعی می‌کنم خونسرد باشم، باران را از جلوی چشم‌هایم پاک می‌کنم و از چمن می‌گذرم. با هر قدمی که به سمت دروازهٔ اصلی برمی‌دارم مچاله‌تر می‌شوم، با خشمی بچه‌گانه در را می‌کوبم. آخرین نیروی باقی مانده‌ام را روی در چوبی خالی می‌کنم. چیز وحشتناکی در این جنگل اتفاق افتاده است. اگر بتوانم ساکنین این خانه را بیدار کنم، شاید قاتل به سزای عملش برسد.