تا ۸۰٪ تخفیف خرید اشتراک ۴۶هزار کتاب | با هم برای کتابخانه‌ها در ۱۰سالگی طاقچه

کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت

نویسنده:لوسی لو

مترجم:پیام یزدانی

انتشارات:انتشارات اختران

دسته‌بندی:

امتیاز:

۳.۴از ۷ رأیخواندن نظرات

۳٫۴

(۷)

خواندن نظرات

معرفی کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت

کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت نوشته لوسی لو است که با ترجمه پیام یزدانی منتشر شده است. این کتاب راهنمای عملی برای تمرین ارتباط بدون خشونت به صورت فردی، گروهی، یا در کلاس‌های آموزشی است.

درباره کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت

کتاب بی‌نظیر مارشال روزنبرگ، ارتباط بدون خشونت: زبان زندگی، قدرت ارتباط با دیگران را به صورتی کاملا بدیع نشان می‌دهد. با خواندن کتاب روزنبرگ، بنیان‌گذار ارتباط بدون خشونت (NVC) بلافاصله درمی‌یابید که رابطه‌ شما با خانواده یا دوستان، با همکلاسی‌ها و آموزگاران، و حتی با خودتان، قابلیت تحولی مثبت و پایدار دارد.

آموختن ارتباط بدون خشونت فرایندی است که اغلب آن را به یادگیری زبانی کاملاً جدید تشبیه می‌کنند. کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت به شما کمک می‌کند فصل به فصل با متن پایه‌ی مارشال (زبان زندگی) پیش بروید، و مهارت‌هایی را که می‌آموزید به واسطه‌ تمرین‌های این کتاب به عمل درآورید.

کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت شما را راهنمایی می‌کند که چطور گروه‌هایی حمایتی یا جمع‌هایی برای تمرین ارتباط بدون خشونت تشکیل دهید که نیازهای تک تک اعضا برآورده سازد: یا اینکه چطور خودتان به تنهایی NVC را تمرین کنید. این کتاب در حکم گنجینه ای است از فعالیت‌های گروهی و فردی.

کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت دربردارندهٔ برنامه‌ای است جامع و حاضرآماده برای گردانندگی گروه‌های تمرین ارتباط بدون خشونت که همه با هر سطح مهارتی می‌توانند از آن استفاده کنند. این کتاب که فعالیت‌هایی کاربردی مناسب حال همه برای جاانداختن آموخته‌های شما ارائه می‌دهد، در حکم همراه کاملی است برای کتاب ارتباط بدون خشونت.

این کتاب تمرین منبع بسیار ارزشمندی است برای کسانی که می‌خواهند به صورت خودآموز به آموختن ارتباط بدون خشونت ادامه بدهند. تکلیف‌هایی که در این کتاب آمده در اصل برای کسانی نوشته شده بود که مربی و منابع آموزشی در دسترس ندارند، همین طور کسانی که می‌خواهند ارتباط بدون خشونت را در زندان‌ها تمرین کنند. بعدها، این تکالیف در کتابچه‌ای گنجانده شد که مقصود از آن کمک به گروه‌های تمرین «همه‌گردان» در جوامع مختلف بود ـ گروه‌هایی که تصمیم گرفته بودند ارتباط بدون خشونت را خودشان و بدون مربی یا یک گردانندهٔ واحد تمرین کنند.

خواندن کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کسانی که می‌خواهند خودشان کتاب ارتباط بدون خشونت روزنبرگ را بخوانند و یا این کتاب را آموزش دهند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب تمرین ارتباط بدون خشونت

یادگیری ارتباط بدون خشونت مثل آموختن یک زبان بیگانه است: اول باید کلیات را بفهمیم ـ یا به‌تعبیری دستور آن زبان را بیاموزیم ـ و بعد آن زبان را مدام تمرین کنیم و به کار ببندیم. اما خوش‌بختانه بر خلاف زبان‌های بیگانه، ارتباط بدون خشونت را می‌شود همه جا و با همه کس تمرین کرد و لازم نیست طرفِ صحبت ما هم «زبان» ارتباط بدون خشونت را بلد باشد. وقتی داریم چکی را در بانک نقد می‌کنیم، وقتی وسط شام خوردن کسی تلفن می‌زند و تبلیغ فلان محصول را می‌کند، موقع پخش سخنرانی‌های سیاسی از تلویزیون، وقتی افسر پلیس ماشین‌مان را متوقف می‌کند... در تمام این موقعیت‌ها می‌توانیم از ارتباط بدون خشونت استفاده کنیم. می‌توانیم در مواجهه با والدین و فرزندمان، با همکار و صاحب‌کارمان، دوست‌مان، محبوب‌مان، با غریبه‌ها، با «دشمنان»، و ـ مهم‌تر از همه ـ با خودمان ارتباط بدون خشونت را به کار ببندیم.

مشکل خیلی از ما که سرمان شلوغ است، صرف وقت و توان در این زمینه و بعد هم پیِ کار را گرفتن است. این کتاب دست‌مایه‌ای در اختیار شما می‌گذارد که با استفاده از آن می‌توانید یک دورهٔ سیزده‌هفته‌ای برای تمرین ارتباط بدون خشونت قالب‌ریزی کنید. امید ما این است که شما پس از خواندن متن‌ها و انجام دادن تکالیفی که در این کتاب آمده، از درکی که از مفاهیم ارتباط بدون خشونت به دست آورده‌اید خاطرجمع خواهید بود و در ضمن آن قدر با روش‌های تمرین آشنایی خواهید داشت که بتوانید نوعی برنامهٔ تمرین مطلوب خودتان تنظیم کنید و آن را پی بگیرید.

وقتی به‌تنهایی می‌خواهید وارد یک دورهٔ آموزش یا تمرین بشوید، این‌که به‌وضوح بدانید امیدوارید چه به دست بیاورید مفید خواهد بود؛ این‌که بدانید حاضرید خود را به چه نکاتی متعهد کنید، چه‌قدر وقت می‌خواهید صرف کنید، و تمرین‌تان چه نظم و ترتیبی خواهد داشت. شما که می‌خواهید یک دورهٔ سیزده هفته‌ای آموزش را آغاز کنید، اگر سرِ صبر بنشینید، اهداف‌تان را روشن کنید و زمان‌های مشخصی را برای تمرین معلوم کنید، احتمال موفقیت‌تان خیلی بیش‌تر خواهد بود. نوشتن اهداف و تعهدات‌تان نسبت به تمرین و بررسی منظم پیشرفت‌تان، ممکن است تا حدودی جایگزین آن انگیزشی شود که از تمرین در گروه به دست می‌آید؛ جایی که حضور دیگران مایهٔ دلگرمی برای ماندن بر سر تعهدات است. اما به هر حال افراد بسیاری این کتاب را دست‌مایهٔ رسیدن به درکی عمیق‌تر از مفاهیم ارتباط بدون خشونت و مهارت بیش‌تر در به‌کارگیری این مفاهیم کرده‌اند، که حاصل آن توانایی افزون‌تر در ارتباط محبت‌آمیز و صادقانه با خود و دیگران بوده است.

نظرات کاربران

مشاهده همه (۲)

کاربر ۵۶۶۵۹۱۳

۱۴۰۱/۱۰/۱۸

ارزش این کتاب در کنار کتاب اصلی ارتباط بدون خشونت هست وبدون‌مطالعه کتاب اصلی این کتاب خیلی کاربردی ندارد

کاربر 4134748

۱۴۰۰/۱۱/۲۵

کتاب رو مربی یوگا توصیه کرد ..عالی و کاربردی بودم برام

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۷)

اغلب ما علاقه‌مند بازتاب‌هایی هستیم حاکی از این‌که اعمال ما به‌واقع چیزی به زندگی افزوده است. از آن سو، اگر بازتاب‌های «منفی» را قضاوت، مجازات، یا دستور تلقی کنیم، چندان مشتاق به حساب آوردن آن‌ها نخواهیم بود. اما نفخ شکم نه قضاوت غذاهای سر میز است، نه در حکم مجازات من از بابت انتخاب پرخوری، و نه دستوری برای نهی از شکم‌چرانی. اگر در نظر داشته باشیم که ما همیشه قدرت انتخاب داریم و عامل بازتاب هرگز نمی‌تواند ما را به تغییر رفتار «وادار» کند، شاید بتوانیم همهٔ بازتاب‌ها را قدر بدانیم و آن‌ها را صرفاً به چشم اطلاعات ارزشمندی ببینیم که به ما کمک می‌کنند تصمیم‌های کارآمدتری بگیریم.

طلا در مس

پس من این جور می‌فهمم که تو احساس نارضایی می‌کنی چون دلت می‌خواهد جور دیگری با تو حرف بزنند ـ جوری که نشان‌دهندهٔ احترام به آموخته‌های تو، دانش تو، و تلاشی که به خرج می‌دهی باشد. آره؟

hasan behjoo

آن اوایل که هیجان مرتبط شدن با نیازهایمان هنوز تازه است، ممکن است حواس‌مان نباشد که در درازمدت نمی‌توانیم نیازهایمان را به بهای نادیده گرفتن نیازهای دیگران برآورده کنیم.

hasan behjoo

نکتهٔ اساسی این است که آیا ما به این اعتماد و اطمینان می‌رسیم که شمار معقولی از حاضران (که ممکن است فقط یک نفر باشد) درد ما را می‌فهمند و از ته دل به نیاز ما به خودی حساب شدن و پذیرفته شدن و احترام اهمیت می‌دهند، یا نه.

hasan behjoo

آره، حس می‌کنم بفهمی‌نفهمی عصبانی‌ام... به نظرم معنی‌اش این است که حتماً چند تا از آن فکرهای «چنین باید» دارد توی کله‌ام وول می‌خورد.

hasan behjoo

سبک ما واگویه به صورت پرسش است (نه اعلام): چیزی که تو داشتی مشاهده می‌کردی، احساس می‌کردی، و نیاز داشتی، فلان و فلان و فلان بود؟

hasan behjoo

بچه که بودم، پدرم به من می‌گفت: «بپر یک لیوان چای برایم بیاور.» هیچ‌وقت نگاه نمی‌کرد ببیند احیاناً در آن لحظه دارم چه کار می‌کنم، یا اصلاً دوست دارم برایش چای ببرم یا نه. من این حرف را دستور می‌شنیدم، و از آن‌جا که از عواقب نافرمانی می‌ترسیدم، پاکشان و نق‌نق‌کنان چای کذایی را برایش می‌بردم. الان پدرم مرده، و حالا که دارم این‌ها را می‌نویسم خیلی احساس غم می‌کنم. الان می‌فهمم که من هیچ وقت یک لیوان چای از صمیم قلب دست پدرم ندادم. آن‌چه نمی‌گذاشت من به‌خوشی و از صمیم قلب درخواستش را اجابت کنم نیاز من به احترام و استقلال بود.

hasan behjoo

بگو مگوهای زندگی مشترک به روایت مدرسه دوباتن