کتاب مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی

کتاب مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی نوشته‌ی حسن قاضی مرادی اثری پژوهشی و انتقادی در حوزه‌ی اندیشه‌ی سیاسی و فلسفه‌ی معاصر است که توسط انتشارات اختران منتشر شده است. این کتاب به بررسی و نقد رویکردهای رایج و کلیشه‌ای نسبت به آموزه‌های مارکس، به‌ویژه در زمینه‌ی نسبت او با دموکراسی، می‌پردازد. قاضی مرادی با تمرکز بر سه رساله‌ی مهم مارکس، تلاش کرده است تا نشان دهد چگونه برداشت‌های افواهی و غیرانتقادی، چه در میان موافقان و چه مخالفان، باعث شکل‌گیری تصویری ناقص یا حتی نادرست از اندیشه‌ی مارکس شده است. او با تحلیل انتقادی آثار بابک احمدی، به‌ویژه کتاب مارکس و سیاست مدرن، نمونه‌هایی از این دانش افواهی را واکاوی می‌کند و به بررسی شیوه‌های بازنمایی و مستندسازی مهندسی‌شده در نقد مارکس می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی

مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی اثری است که در مرز میان نقد فلسفی و جامعه‌شناسی معرفت حرکت می‌کند. حسن قاضی مرادی در این کتاب، با رویکردی انتقادی، به سراغ یکی از رایج‌ترین برداشت‌ها درباره‌ی مارکس می‌رود: این‌که آموزه‌ی مارکس ذاتاً غیر دموکراتیک است. او با بررسی سه رساله‌ی کلیدی مارکس (درباره‌ی مسئله‌ی یهود، نقد فلسفه‌ی حق هگل و جنگ داخلی در فرانسه)، روند شکل‌گیری و تداوم اندیشه‌ی سیاسی مارکس درباره‌ی دموکراسی را دنبال می‌کند. قاضی مرادی نشان می‌دهد که چگونه دانش افواهی، یعنی دانشی که بر پایه‌ی نقل قول‌های مکرر و غیرانتقادی شکل می‌گیرد، می‌تواند هم در میان پژوهشگران و هم در میان مخاطبان عمومی، به بازتولید کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌ها درباره‌ی متفکران بزرگ منجر شود. او با تحلیل انتقادی آثار بابک احمدی، به‌ویژه کتاب مارکس و سیاست مدرن، نمونه‌هایی از این دانش افواهی را واکاوی می‌کند و به بررسی شیوه‌های بازنمایی و مستندسازی مهندسی‌شده در نقد مارکس می‌پردازد. ساختار کتاب شامل یک درآمد نظری درباره‌ی دانش افواهی، سه فصل تحلیلی درباره‌ی رساله‌های مارکس و یک پی‌گفتار درباره‌ی ضرورت تفکر انتقادی است. نویسنده تلاش کرده است تا با اتکا به متون اصلی مارکس و بررسی دقیق نقل‌قول‌ها و تفسیرها، تصویری دقیق‌تر و کمتر کلیشه‌ای از نسبت مارکس و دموکراسی ارائه دهد.

خلاصه کتاب مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی

کتاب مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی با تمرکز بر مفهوم «دانش افواهی» به بررسی انتقادی برداشت‌های رایج و غیرانتقادی از اندیشه‌ی مارکس درباره‌ی دموکراسی می‌پردازد. قاضی مرادی در ابتدا مفهوم دانش افواهی را توضیح می‌دهد؛ دانشی که بر پایه‌ی نقل قول‌های مکرر و بدون سنجش انتقادی شکل می‌گیرد و اغلب به کلیشه‌ها و پیش‌داوری‌های رایج درباره‌ی متفکران بزرگ دامن می‌زند. او نشان می‌دهد که چگونه این نوع دانش، چه در میان مخاطبان عمومی و چه در میان پژوهشگران، باعث شکل‌گیری تصویری مخدوش از مارکس شده است. در ادامه، نویسنده سه رساله‌ی مهم مارکس را محور تحلیل خود قرار می‌دهد: «درباره‌ی مسئله‌ی یهود»، «نقد فلسفه‌ی حق هگل» و «جنگ داخلی در فرانسه». در هر بخش، ابتدا زمینه‌ی تاریخی و فکری رساله‌ها را شرح می‌دهد و سپس به نقد برداشت‌های افواهی و تفسیرهای بابک احمدی از این متون می‌پردازد. قاضی مرادی نشان می‌دهد که مارکس، برخلاف برداشت‌های رایج، نه‌تنها دموکراسی را نفی نکرده، بلکه در دوره‌های مختلف فکری خود، از دموکراسی سیاسی، دموکراسی راستین و دموکراسی کمونی دفاع و آن‌ها را تحلیل کرده است. او با بررسی دقیق نقل‌قول‌ها و تفسیرهای احمدی، مواردی از مستندسازی مهندسی‌شده و تقطیع متون را برجسته می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این شیوه‌ها به بازتولید دانش افواهی منجر می‌شوند. در پی‌گفتار، نویسنده بر اهمیت تفکر انتقادی و سنجش‌گری در مواجهه با متون نظری تأکید می‌کند و هشدار می‌دهد که گسترش فضای مجازی و اطلاعات سطحی، خطر افواهی‌اندیشی را افزایش داده است. او نتیجه می‌گیرد که تنها با بازگشت به متون اصلی و نقد مستمر می‌توان از دام کلیشه‌ها و دانش افواهی رهایی یافت.

چرا باید کتاب مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی انتقادی و تحلیلی، فرصتی فراهم می‌کند تا نسبت میان مارکس و دموکراسی را خارج از کلیشه‌های رایج و برداشت‌های سطحی بررسی شود. حسن قاضی مرادی با دقت در متون اصلی مارکس و نقد شیوه‌های رایج تفسیر و نقل قول، نشان می‌دهد که چگونه دانش افواهی می‌تواند به تحریف اندیشه‌های متفکران بزرگ منجر شود. مطالعه‌ی این اثر به مخاطب کمک می‌کند تا با شیوه‌های بازنمایی و مستندسازی مهندسی‌شده در نقدهای فلسفی آشنا شود و اهمیت تفکر انتقادی را در مواجهه با متون نظری دریابد. همچنین، کتاب نمونه‌ای از پژوهش انتقادی در حوزه‌ی فلسفه و علوم اجتماعی است که می‌تواند برای علاقه‌مندان به نقد ایدئولوژی و تاریخ اندیشه آموزنده باشد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به دانشجویان و پژوهشگران فلسفه، علوم سیاسی و جامعه‌شناسی، علاقه‌مندان به اندیشه‌ی مارکس و نقد ایدئولوژی، و کسانی که دغدغه‌ی شناخت دقیق‌تر نسبت میان دموکراسی و سوسیالیسم را دارند پیشنهاد می‌شود. همچنین برای افرادی که به نقد رسانه‌ها و فضای مجازی و تأثیر آن بر شکل‌گیری دانش عمومی علاقه‌مندند، مفید است.

بخشی از کتاب مارکس و دموکراسی در دانش افواهی بابک احمدی

«دانش افواهی در هر سطحی که به کار برده شود به‌طور معمول دو ویژگی دارد: ۱ ـ از منابعی سود می‌برد که به این دانش خصلت پیش‌داورانه‌ای می‌دهد. برای نمونه، اگر آموزهٔ مارکس در نظر گرفته شود فردی که موافق نگرش لیبرالیستی است متنی له یا علیه این آموزه را در پرتو تفسیرهای لیبرالیِ پیش‌تر خوانده‌اش مطالعه می‌کند و می‌سنجد. همچنان که پژوهشگر لیبرال نیز ــ حتی اگر اینجاوآنجا مواجهه‌ای نقادانه با لیبرالیسم داشته باشد ــ در پرتو آموخته‌های لیبرالی‌اش به تعبیر و تفسیر آثار مارکس و هر اثر دیگر مورد استفاده در کار پژوهشی‌اش اقدام می‌کند. ۲ ـ بازتولید دانش افواهی از سوی خواننده و «پژوهشگر» افواهی‌اندیش با استفاده از شیوه‌های خاصی انجام می‌شود که درکل می‌توان «مستندسازی مهندسی‌شده» خواند. محور این شیوه، گزینش پراکنده‌ای از متون است که اولاً جدا و خارج از بافت خود متن و مبتنی بر پیش‌داوری‌های او توضیح داده می‌شود. ثانیاً این گزیده‌ها به‌گونه‌ای خودسرانه با هم مرتبط و ارائه می‌شود که دریافت کلی «پژوهشگر» در پرتو منابعِ او برای خواننده قابل پذیرش گردد. مثلاً، خوانندهٔ افواهی‌اندیش در مطالعهٔ هر متن به آن بخش‌هایی بیشتر (یا کمتر) توجه می‌کند که موافق (یا مخالف) منابع و دانسته‌های از پیش مورد پذیرش اوست. همچنان که «پژوهشگر» افواهی‌اندیشِ باورمند به لیبرالیسم نیز در تدوین اثر خود، مثلاً دربارهٔ آموزهٔ مارکس، بخش‌هایی را برمی‌گزیند که مطابق با دریافت‌های از پیش خود می‌داند. در کار پژوهشیِ افواهی حتی صورت‌های گوناگون «ناصداقتی» در استناد به متون روا شمرده می‌شود. هدف از به‌کارگیری این شیوه‌ها تدارک ظاهر منطقی برای اثر پژوهشی است. «پژوهشگر» افواهی‌اندیش با قطعیتی که به ظاهرِ نتیجه‌گیری‌های خود می‌دهد می‌کوشد تا خواننده را به پذیرش آنها سوق دهد.»