دانلود و خرید کتاب صوتی موانع دلبستگی و صمیمیت

کتاب صوتی موانع دلبستگی و صمیمیت؛ درک و درمان دلبستگی اجتماعی، نفرت از خود و شرم نوشتهٔ لیندا کاندی و ترجمهٔ مهسا میشن‌چی و با صدای سعید قنبری است و پندار تابان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی موانع دلبستگی و صمیمیت

کتاب صوتی موانع دلبستگی و صمیمیت روایتی از دنیاهای خاموش است، دنیای خاموش مراجعانی که به دلیل تجارب نادیده گرفته شدن و غفلت در اوایل زندگی، جایی در ذهن دیگران نداشته و بی آنکه دیده شوند بزرگ شده‌اند. بزرگسالانی که با دفاع‌های اجتنابی از خود مراقبت می‌کنند و صمیمیت را در روابط کنار می‌نهند و گاه خود را قانع می‌کنند که روابط چندان هم مهم نیستند. به درمان مراجعه می‌کنند اما طوری رفتار می‌کنند که گویی نه به درمانگر و نه به هیچ‌کس دیگری نیازی ندارند، رفته رفته باعث می‌شوند درمانگر هم احساس ناکارآمدی بکند، خسته و کسل شود و آنها را از ذهنش دور کند. و این چنین است که غفلت اولیه نگاره‌های دلبستگی بار دیگر در زندگی‌شان طنین‌انداز می‌شود؛ نیاز دلبستگی که پشت سنگری از دفاع‌ها پنهان شده بود باز هم با ناامیدی خود را در پیله‌ای از بی‌تفاوتی می‌پوشاند. اما نویسندگان این کتاب روزنه امیدی در درمان مراجعان اجتنابی گشوده‌اند؛ آنها تلاش کرده‌اند به ما نشان دهند که چطور می‌توان این تجارب ناخوشایند را در درمان تاب آورد، چطور می‌توان تحت تاثیر فضای بی‌تفاوتی و کرختی قرار نگرفت و چطور می‌توان کودک کنار گذاشته دیروز را با پیوندی اصیل و انسانی به تجارب عمیق احساسی و خلق روایتی آکنده از هیجانات سوق داد.

فصل‌های این کتاب صوتی از این قرار هستند:

فصل اول: اجتناب ازدلبستگی اجتنابی:نادیده گرفتن غفلت هیجانی و سبک‌های ارتباطی غیرفعال‌شده

فصل دوم: اجتناب نکردن از پل: دلبستگی اجتنابی،‌ از پژوهش تا کار بالینی

فصل سوم: افراد اجتنابی در روابط: ارتباط با شریک زندگی و مشکلات احتمالی

فصل چهارم: خداوندانِ دفاع: شرم و دفاع در برابر صمیمیت

شنیدن کتاب صوتی موانع دلبستگی و صمیمیت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام درمانگران و همچنین کسانی که برقراری رابطهٔ صمیمی برایشان سخت است پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی موانع دلبستگی و صمیمیت

«با یکی از همکارانم راجع به درمان مایک، مردی با راهبردهای دلبستگی اجتنابی، صحبت می‌کردم. از احساسم در مورد جلسات تکراری‌اش برای او گفتم و این‌که وادار می‌شوم در جلسات محافظه‌کارانه و کاملاً دست‌به‌عصا رفتار کنم. مایک زمانی برای درمان مراجعه کرد که دچار حملات پانیک جدی شده بود. چنین حملاتی برای او کاملاً غیرمنتظره بودند. بیشتر اوقات در جلسات فعال‌تر از حدی می‌شدم که واقعاً لازم بود. این را می‌دانستم که بیش از اندازه تلاش می‌کنم تا همراهی‌اش را برای کاوش برانگیزم. از خود می‌پرسیدم که در کنار اشتیاقم برای فهمیدن آنچه در مایک می‌گذرد، چه چیزی را نادیده می‌گیرم. این نکته به ذهنم رسید که در هنگام کار با او می‌بایست عینک دوربینم را به چشم داشته باشم. برای همکارم توضیح دادم که برای رانندگی و تماشای تلویزیون به عینک نیاز دارم، اما معمولاً با فاصلهٔ متوسط به خوبی کنار می‌آیم؛ بنابراین، هیچ‌گاه برای تعاملات رودررو به عینک نیازی نداشتم. من مضطرب بودم که نتوانم به اندازهٔ کافی مایک را حس کنم، نگران بودم که نکند آنچه را که او نیاز داشت تا درک کنم نادیده بگیرم. با خود فکر می‌کردم: «اگر فقط می‌توانستم او را بهتر ببینم، قادر بودم او را دریابم».

همکارم مکثی کرد و سپس هر دوی ما لبخندی زدیم. ناگهان پی بردم که راه‌حلی عملی را برای یک مشکل روان‌شناختی به کار برده بودم؛ مایک داشت به من پیغامی می‌داد: «لطفاً مرا ببین!» چون او کسی بود که احساس می‌کرد هیچ وقت هیچ‌کس او را ندیده است، کسی که بسیار تلاش می‌کرد هر آنچه هست دیده نشود. کسی که نتوانسته بود خطر ژرف نگریسته شدن را به جان بخرد. نیازی که او برآورده شدنش را در من جست‌وجو می‌کرد این نبود که عینکم را به چشم بزنم، بلکه برقراری ارتباطی بود که در آن اشتیاق و سردرگمی‌اش دیده شود. فکر می‌کنم مشابه این پویایی‌ها اغلب با مراجعان اجتنابی اتفاق می‌افتد، چون اشتیاق آن‌ها برای دیده شدن به قدری خوب در لباسی مبدل پنهان شده که می‌تواند به شکل‌های غیرمنتظره‌ای برایمان آشکار شود.

در این فصل، ابتدا نشان می‌دهم که دلبستگی اجتنابی چه تجربهٔ متناقضی است، سپس به تجربهٔ یک زوج نگاهی می‌اندازم و درنهایت به این موضوع می‌پردازم که چگونه با زوج‌ها و افراد کار می‌کنیم. البته در درمان فردی هم مسئله را به صورت زوجی در ذهن خواهم داشت.»