کتاب استراتژی های توسعه ویتنام

کتاب الکترونیکی استراتژی‌های توسعه ویتنام نوشتۀ پی‌یترو ماسینا با ترجمۀ حسین عبداللهی در انتشارات اختران چاپ شده است. این کتاب به بررسی شیوه‌های غلبه ویتنام بر توسعه‌نیافتگی و پیمودن مسیر توسعه می‌پردازد.

درباره کتاب استراتژی‌های توسعه ویتنام

کتاب استراتژی‌های توسعهٔ ویتنام نوشتهٔ پی‌یترو ماسینا، استاد اقتصاد سیاسی بین‌الملل، به تحلیل فرایند توسعه ویتنام و نقش دولت در این مسیر می‌پردازد. این کتاب با دیدی انتقادی، شیوه‌های غلبه ویتنام بر توسعه‌نیافتگی را بررسی کرده و نشان می‌دهد چگونه این کشور توانسته است مسیر توسعه را طی کند. در دهه‌های اخیر، مطالب متعددی درباره رویکرد توسعه ویتنام و اصلاحات اقتصادی آن منتشر شده است. با این حال، ماسینا معتقد است که در این مباحث، دو عنصر بنیادین مورد توجه کافی قرار نگرفته‌اند: تجربه دولت توسعه‌گرا در شرق آسیا و سرنوشت سوسیالیسم در اقتصاد مبتنی بر بازار.

شرایط خاص ویتنام، از جمله ویرانی‌های ناشی از جنگ طولانی و سلطه بیگانگان، نقش دولت را در بازسازی اقتصادی و دولت‌سازی پررنگ‌تر کرده است. در این راستا، بخش زیادی از کتاب به ویژگی‌های دولت توسعه‌گرا و نقش آن در فرآیند گذار ویتنام اختصاص دارد. دولت توسعه‌گرا به عنوان سکان‌دار و کارگزار، توسعه را در کانون فعالیت‌های کشور قرار داده و استراتژی توسعه را به گونه‌ای صورت‌بندی می‌کند که از تمامی منابع داخلی و خارجی بهره‌برداری شود.

ماسینا با تأکید بر الگوی دولت توسعه‌گرا، آن را به عنوان بدیلی در برابر الگوی ارتدکسی توسعه معرفی می‌کند. از منظر دولت توسعه‌گرا، توسعه فرآیندی است که تغییرات اجتماعی و اقتصادی را به صورت سازمان‌یافته و آگاهانه پیش می‌برد و دولت به عنوان کارگزار اصلی، هدایت این تغییرات را بر عهده دارد.

کتاب استراتژی‌های توسعه ویتنام را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای پژوهشگران، دانشجویان و علاقه‌مندان به مباحث توسعه اقتصادی، سیاست‌گذاری عمومی و مطالعات منطقه‌ای مناسب است.

بخشی از کتاب استراتژی‌های توسعه ویتنام

«مکتب‌گرایی کنونی، چنان که مشهود است، ریشه‌های قرص و محکمی دارد، اما انقلاب‌ستیزی نئولیبرال به‌ویژه در القای مفهوم روابط اجتماعی برآمده از منطق بازار خودتنظیم‌گر سخت سماجت کرده است. چنان‌که سمیر امین (۱۹۹۸) استدلال کرده است، ایدئولوژی سرمایه‌داری پیوسته به جبرگرایی اقتصادی کشش داشته، و بی‌گمان «اندیشهٔ یگانه»ای که نئولیبرالیسم بر آن پای می‌فشارد در تکیه بر «علم اقتصاد محض» به‌منزلهٔ سنجهٔ نهایی شیوهٔ سیاست‌گذاری سخت متصلب است. سرمایه‌داری، همان‌طور که کارل پولانی نشان داد، برخلاف رویهٔ تمدن‌های دیگر در گذشته، تلاش کرده است با قرار دادن اقتصاد در جایگاه متغیر مستقل و سیاست به‌منزلهٔ متغیر وابسته، رابطهٔ سیاست و اقتصاد را معکوس کند. تلاش برای متکی نشان دادن تصمیم‌های مربوط به سیاست‌ها و دستورالعمل‌ها به قوانین علمی عینی، به‌منظور پنهان کردن انگیزه‌های ایدئولوژیک و منافعی است که نمایندگی آنها مشخصهٔ ناگزیر هر نهاد اجتماعی است. در بیش از دو قرن پس از انقلاب صنعتی اول، این تلاش برای تسلیم کردن جامعه به منطق «اقتصاد محض» موفقیت چندانی نداشته است، و تعارضات پیوسته ظهور کرده‌اند (و حتی برخی از آنها به انقلاب‌های سوسیالیستی منجر شده‌اند). اما از زمان متوقف شدن چرخهٔ طولانی نگرش فوردیستی ـ کینزی، انقلاب‌ستیزی نئولیبرال شتاب تازه‌ای گرفته است (و پس از فروپاشی اتحاد شوروی پرشتاب‌تر هم شده). در فصل بعد خواهیم دید که چگونه تفکر نئولیبرالی، و توسعهٔ ارتدکسیِ سنجاق شده به آن، طی زمان به‌واقع تعدیل شده‌اند.»