نظرات کاربران درباره کتاب بادبادک‌باز

بادبادک باز،کتابی که تا همیشه تو ذهنتون خواهند موند، سرگذشت دردناک و تراژدیک پسری از افغانستان که با ناراحتی هاش گریه میکنید و برای خوشحالی هاش ذوق میکنید، کشش داستان شما رو رها نمیکنه و تمام شخصیت ها تو ذهنتون جون میگیرن، پرداخت جزییات و تصویرسازی عالیه! بعد از خوندن این رمان درک بهتری از تاریخ و فرهنگ مردم افغانستان پیدا میکنید. شخصا درک بهتری از جنایت های طالبان در افغانستان پیدا کردم و بسیار متاسف شدم. ازون معدود کتاب هایی هست که میشه گفت باهاش زندگی کردم.

قبل از خوندن این کتاب جبهه گیری های ذهنی بد و ناخواسته ای نسبت به مردم افغان داشتم و برای مدت خیلی زیادی رغبت نمیکردم این کتابو شروع کنم. ولی کتاب به قدری جذاب بود که دو کتاب بعدی خالد حسینی رو هم با ولع تمام بلعیدم! این کتاب عالیه. حقیقت زندگی مردمی که سالهاست کشورشون درگیر جنگه و رنگ آرامش رو ندیدن. آمیخته ای از ترس و وحشت و عذاب وجدان که تصویرای بی رحمی از زندگی رو به تصویر میکشه: جنگ، تجاوز، سنگسار و ... و مردمی که دارن تاوان قدرت طلبی دیگران رو پس میدن. این کتاب واقعا دیدگاهمو نسبت به مردم افغان تغییر داد و اون حس نژادپرستی مسخره رو از بین برد. آدمایی که استعدادای فوق العاده ای دارن و قطعا جنگ و ویرانی کشورشون انتخاب خودشون نبوده!

در دل داستان گم شدم!چهره ی شخصیتها تمام وقت در ذهنم مجسم میشوند... نگاهم نسبت به مردم افغان تغییر کرد و اما یک نکته: خدایا هیچ ملتی ویرانی مملکتشو نبینه

نسخه ی چاپی این کتاب رو وقتی نوجوون بودم خوندم،یادمه برای «حسن و افغانستان» خیلی گریه کردم ...😔متن جذاب،داستان عالی و ترجمه بسیار خوب بود.

با اینکه تلخی کتاب زیاد بود ولی خیلی دوستش داشتم خوندنش رو پیشنهاد میکنم:) از دستش ندید

خالد حسینی در این کتاب،عواطف و احساسات خواننده را هدف قرار داده بود. جدای از اینکه جاهایی از داستان اغراق آمیز بود و بعضی اوقات توصیفات بیش از حد اماکن، اشیا و افراد، خسته کننده می شد ولی باید اعتراف کرد که نمی شد این داستان را نیمه کاره رها کرد زیرا نویسنده بخوبی توانسته بود از ابتدا تا انتها، خواننده را قلاب و وادار به همزادپنداری با شخصیت ها کند. داستان در مورد دو نوجوان افغان است که یکی برای آن دیگری فداکاریهای بیش از حد انتظار انجام می دهد! و همیشه پله ای برای صعود نفر دوم می شده و فرد دوم بعد از سالها سکوت و بی تفاوتی در بزرگسالی تصمیم می گیرد تا با سفر به زادگاهش و جستجو برای گمشده ای کمی از عذاب وجدانش بکاهد. یکی دیگر از مزیت های این کتاب ترجمه عالی و روان آن بود.

فوق العاده بود و اینکه چقدر احساسات درگیر خودش میکنه

این کتاب عالیه ترجمه خوبی هم داره و خانم گنجی تونستن حس کلمات رو به خوبی منتقل کنن البته من فقط همین یه ترجمه‌رو خوندم و خداروشکر راضی بودم با خوندن این داستان با تموم سلول های بدنم مظلومیت و سختی های مردم افغان عزیز رو حس کردم و بارها با لحظات غمگینش اشک ریختم😔

رمان داستان درد و رنج و اوضاع نابسامان مردمی بود که چه خوشمان بیاید یا نیاید روزگاری جزئی از کشور و فرهنگ ما بوده اند. جالبه که در کتاب از شاعران و کشور ایران با احترام یاد میشه اما در نقطه مقابل این موضوع، متاسفانه هنوز هم مردم افغان در بین اغلب ایرانیان احترامی ندارند. یه مشکلی که این کتاب داشت از نظر من این بود که تهش مثل فیلم هندی تموم شد. اصرار نویسنده بر به تصویر کشیدن تمام وقایع دردناک افغانستان امیر رو روبروی آصف قرار داد تا بتونه سنگدلی طالبان رو کاملا به تصویر بکشه، اما از طرفی میخواست داستان رو خوب تموم کنه چون همونجوری که در صفحات پایانی کتابش هم اشاره کرده بود "در افغانستان پایان داستان(فیلم) تنها چیز مهم بود" و برای پایان خوش ناچار بود قصه رو به سمتی ببره که توجیهی جز معجزه نمیشد واسش داشت. مثلا قسمتی که امیر با این همه جراحت و فاصله ش تا بیمارستان به طرز معجزه آسایی نجات پیدا میکنه و همین طور مسائلی که مربوط به اتفاقات غم انگیز سهراب بود... اما خوشبختانه داستان اونقدر گیرا بود که پایان ضعیفش در من حس بدی ایجاد نکرد و از خوندنش پشیمون نشدم و آنچه جذابیت داستان رو برام بیشتر می کرد قلم ساده و روان و اطلاعات خوبی بود که از افغانستان در اختیار خواننده قرار میداد.

فوق العاده...بسیار زیبا وگیرا بود این کتاب.اولین کتابی که از خالد خوندم و باعث شد سراغ باقی آثارش برم و از تک تک لحظاتی که باهاش وقتم رو گذروندم لذت ببرم. جوری شما رو با حسن و امیر دو کودک افغان همراه میکنه که شما حس میکنید دوباره به ایام کودکی تون برگشتید و به طرز عجیبی از افغانستان روایت میکنه بطوریکه شما مستندی از افغانستان قدیم تماشا میکنید با ذکر جزییاتی که خسته نمیشید... پسرک لب شکری داستان و "هزار بار جانم به فدایت"گفتنهاش به شدت تاثر برانگیزه👌

من این کتاب رو یک کتاب جامع میدونم‌. خالد حسینی به عنوان یه نویسنده افغانستانی، هر آنچه که می‌تونسته در مورد کشورش مهم و حائز اهمیت باشه، توی این کتاب جا داده. . با یک نگاه انتقادی از تمام مسائل یاد کرده، از سختی شرایط اجتماع و حکومت گرفته تا حتی رفتار‌های ساده‌ی مردم با هم که اکثرا ریشه در تعصب های فرهنگی و اختلاف طبقاتی دارند؛ از سختی مهاجرت گفته، از فقر، بی عدالتی، سختی کمک به مردم افغانستان و ... با ذکاوت داستان اشخاصی رو روایت می‌کنه که هم گذشته‌ی آرام افغانستان رو دیدند و هم حال پر از آشوبش رو... . خلاصه: داستان این رمان در مورد زندگی دو دوست به اسم امیر و حسنه که کودکیشون رو باهم گذروندن و جایی مسیرشون از هم جدا میشه ولی با این وجود آینده‌‌ی راوی(امیر) باز هم به گذشته و دوستش پیوند میخوره... . شخصیت های این کتاب به حدی واقعی توصیف شده بودند، که پذیرش اینکه این افراد و داستانشون ساختگیه برام سخته... برعکس اکثر شخصیت‌های داستان‌های مختلف، شخصیت‌های این کتاب دور و غیر واقعی نبودن... آدم های بی نقص و دور از اشتباهی نبودند؛ معمولی بودن مثل ما :-) . نظر کلی من: داستان این کتاب و مفاهیمی که در کنار داستان بیان میشه خیلی زیبا هستند و اما در عین حال غمگین... من با این کتاب کلی گریه کردم ولی با این وجود یکی از قشنگ‌ترین کتاباییه که خوندم و با نهایت شرمساری باید بگم به طور ناخواسته دید منفی‌ای به مردم افغانستان داشتم که این کتاب منو از این تعصب جاهلانه‌ام آگاه کرد. 🌱

داستانی از جنس جنگ، دوری و عشق بنظر من خالد حسینی تونست تو همین اولین کتاب کاری کنه که خیلی ها موفق به انجامش نشدن. یه سالی از خوندنش میگذره. چنان تاثیری روم گذاشت که فکر نمیکنم قراره فراموشش کنم تا الان که هر روز تقریبا بامن بوده و هست و کنار کتابایی که میخونم اونم حضور داره چرا کتاب تاثیر گذاریه؟ قلم نویسنده به شدت واقعی و قوی هست طوری که بعد خوندن قرار نیست به مشکلات افغانستان با یه نگاهی گذرا عبور کنین همیشه باهاتون میمونه. شخصیت پردازی هم بی نظیره، شخصیت های داستان هر کدوم یه مسیری رو انتخاب میکنن و با توجه به حجم حدود ۴۰۰ صفحه ای ، خالد حسینی تونسته به زیبایی به هر کدوم از شخصیت ها مخصوصا امیر و حسن رو به ما بشناسونه و کاری کنه که ما هم پا به پای اون ها حرکت کنیم و با سختی هاشون سختی و با عشقشون نسبت به هم عاشق اون ها باشیم داستان پردازی و فضاسازی هم اونقدر خوبه که بعد چند صفحه خوندن به راحتی میرین تو دنیایی که برامون نوشتن یا بهتر بگم به وجود آوردن چون قراره ما هم زندگی کنیم با خوندنش. کشش و جذابیت بالایی داره من همین ترجمه نشر مروارید رو خوندم و بسی زیبا بود

وقتی این کتاب رو خوندم بعد از تموم شدن کتاب تا چندین روز همش فکرم درگیر داستان بود . ماه ها به مردم افغانستان فک میکردم و انگار تازه فهمیدم که این مردم عزیز چی کشیدن 11.

فوق العاده بود. بینهایت زیبا و دلنشین. 🍀 از اون دسته کتابایی که با شخصیت هاش زندگی میکنی، بعد وقتی تموم میشه دلت میگیره که چرا تموم شد؟ میشینی دوساعت صفحه هاشو بو میکنی و یه دور بغلش میکنی 🥺

بادبادک باز یکی از تجربه های لطیف کتابخوانی من بود...قلمی مخملین که خواننده را در خود غرق میکند...چشمانم را تر کرد دلم را سخت فشرد خشمگین شدم از خودم و از این همه ظلمی که مردمان مهربان و دوست داشتنی افغان متحمل شدند . من بی تفاوت و با چشمانی بسته, قدری خاک را که برای هر دوی ما کافی بود از او دریغ میکردم ....

توی این داستان، دوستی و عشق، تنفر و ترس، تصویری رو توی ذهن پدید میاره که گویا خودت توی داستان حضور داری و نظاره‌گری! داستانی از زندگیِ سختِ افغانی توی حکومت‌های مختلفِ شاهی تا طالبانی و قربانی شدنِ هزاره‌ها طیِ این ادوار؛ از خیانت و تا رسیدن به وجدانی آروم و آسوده و جبرانِ گذشته‌ای که هیچ‌وقت رهات نمی‌کنه! تمومِ این‌ها رو می‌تونید توی بادبادک باز بخونید.

فوق العاده این کتاب تا مدت ها گوشه ذهنتون باقی میمونه.

خیلی جذاب بود و نمی شد ازش دل کند. و ی جاهایی اونقد منو غمگین میکرد که بغض گلومو می گرفت.

تک تک کلمات کتاب رو با بغض خوندم و به قلم این نویسنده ایمان آوردم، در طول کتاب احساس میکردم کنار نویسنده نشسته ام و نویسنده دارد زندگی خودش را برایم تعریف می کند نه یک داستان را(مخصوصا قسمت های مربوط به افغانستان را)؛ برخلاف سایر کتاب ها که پرداختن به جزئیات برای خواننده ممکن است خسته کننده باشد، معتقدم همین جزئیات این کتاب را جذاب تر هم کرده بود. هر چقدر از جذابیت این کتاب بگم باز کم است، باید خودتون بخونین تا متوجه حرف هایم شوید، ترجمه کتاب هم بسیار روان و خوب بود. امیدوارم هر کدوممون حداقل یدونه حسن داشته باشیم تو زندگیمون..

داستان غم انگیز حسن و افغانستان کاری میکنه که پابه پاش اشک بریزید:) حقیقت اینه شخصیت حسن و مظلومیتش و حتی امیر با اون حجم از خودخواهیش و پدری که انتقال عشق رو بلد نبوداونقدر جذاب نوشته شده بود که دوست داشتم هربار خودم رو جای یکیشون بذارم و این کتاب رو با دیدگاه انها ببینم . شخصیت متواضع حسن به نظرم بهترین شخصیت داستان بود و کتاب چقدر خوب سقوط ارامش رو درون افغانستان نشون داد . پیشنهاد میکنم یک بار هم که شده این کتاب رو بخونید :)🌻