دانلود و خرید کتاب صوتی دختری در قطار

کتاب صوتی دختری در قطار نوشتهٔ پائولا هاوکینز و ترجمهٔ محبوبه موسوی است. مریم محبوب و ستاره اسکندری و بهناز بستاندوست گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و استودیو نوار آن را منتشر کرده است. این اثر صوتی که اولین‌بار در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، رکورد فروش کتاب‌های «هری‌ پاتر» را شکست.

درباره کتاب صوتی دختری در قطار

کتاب صوتی دختری در قطار مهم‌ترین رمان پائولا هاوکینز، نویسنده بریتانیایی است. این رمان، پرفروش‎‌ترین رمان سال ۲۰۱۵ است که تنها چندماه پس از انتشار، رکورد فروش افسانه‌‎ای مجموعهٔ «هری پاتر» را شکست. دختری در قطار نه‌تنها یک رمان پلیسی بلکه تریلری روان‌شناسانه است. ماجرای همیشگیِ عشق و شکست، این‌بار با همراهیِ افکاری سرگردان، به داستانی معمایی تبدیل شده است. این رمان صوتی با روایتی مدرن، سراغ موضوعی کلاسیک می‌رود تا این‌بار، وحشت و خون را از میان درد و رنج زنانه بیرون بکشد. «ریچل» که زنی دائم‌الخمر است برای خودش ارزشی قائل نیست؛ از نظر او زنان فقط از ۲ وجه قابل‌توجه‌اند: وضعیت ظاهری‌ و نقش مادریشان؛ پس با این حساب، او که ظاهری معمولی دارد و نازاست، نمی‌تواند مورد‌توجه فردی واقع شود؛ موهبتی که احتمالاً از نظر او زن‌های دیگر قصه («آنا» و «مگان») از آن بهره‌مند هستند.

ریچل بیش از آنکه در واقعیت زندگی کند، در خیال و بین آدم‌های خیالی‌ای که فقط خودش آن‌ها را می‌بیند سیر می‌کند؛ آن‌قدر که درگیر حوادث بینشان می‌شود؛ حوادثی که هیچ‌وقت رخ نداده‌اند، اما چه اتفاقی می‌افتد که زندگیِ زن‌های این داستان، در هم تنیده می‌شود؟ پائولا هاوکینز برای بیان این داستان کار مهمی کرده است؛ او دقیق و موشکافانه به اطرافش و آدم‌ها (آدم‌‌های معمولی) چشم دوخته است. داستان صوتی او روایتی مدرن و چند‌صدایی از ماجرای ۳ زن است که هر کس از زاویه‌‌دید خودش آن‌ را برایمان تعریف می‌کند.

شنیدن کتاب صوتی دختری در قطار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر بریتانیا و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره پائولا هاوکینز

پائولا هاوکینز در سال ۱۹۷۲ متولد شد. او در ۱۷سالگی به لندن رفت و از رشته‌های فلسفه و علوم سیاسی از دانشگاه آکسفورد فارغ‌التحصیل شد. او نویسندهٔ بریتانیایی متولد شهر هراره در زامبیا است. پدرش استاد اقتصاد و روزنامه‌نگار مالی بود. او سال‌ها به روزنامه‌نگاری مشغول بوده و همین مسئله باعث شده نگاهی تیزبین و حساس داشته باشد که در متن رمان «دختری در قطار» به‌خوبی مشخص است. هیچ‌کدام از آثار دیگر او نتوانسته موفقیت خیره‌کنندهٔ «دختری در قطار» را به دست آورد. پائولا هاوکینز کتابی به نام «الههٔ پول» را منتشر کرد که شامل توصیه‌هایی برای ثروتمندشدن زنان است. بعد از آن کتاب «امی سیلور» را منتشر کرد که موفقیت ادبی و مالی نداشت. اینجا بود که پائولا هاوکینز تصمیم گرفت کتابی عمیق و تاثیرگذار بنویسد. نوشتن «دختری در قطار» ۶ ماه طول کشید.

این نویسنده مجبور شد برای کامل‌کردن کتاب، از پدرش کمک مالی بگیرد. پائولا هاوکینز باتوجه‌به دانش آکادمیک و حرفهٔ روزنامه‌نگاری، به‌خوبی از مسائلی مانند خشونت خانگی علیه زنان و استفاده از الکل و مواد مخدر شناخت دارد. او با زیرکی و خوش‌فکری توانسته چنین مسائلی را با آمیزه‌ای از عواطف و احساسات عمیق انسانی همراه کند. هماهنگی این موضوعات و یک‌دستی نوشته‌های پائولا هاوکینز را نشان‌دهنده‌ٔ نبوغ و توانایی این نویسنده در نوشتن پیچیده‌ترین و جذاب‌ترین داستان‌ها دانسته‌اند. کتاب «دختری در قطار»، پرفروش‌ترین کتاب سال ۲۰۱۵، یکی از سه‌گانهٔ کاملی با موضوعاتی مانند خشونت خانگی و استعمال الکل و مواد مخدر بود.

بخشی از کتاب صوتی دختری در قطار

«یه کُپه لباس یه طرف خط ‌آهن بود. یه لباس آبی‌روشن ـ شاید یه پیراهن ـ قاطیِ یه‌سری چیزای کثیف دیده می‌شد. شاید آت‌و‌آشغالای رو ساحل ـ مثل تیکه‌های چوب‌پنبه ـ لابه‌لاش گیر کرده بود؛ باید مهندسایی که رو این بخش از خط آهن کار می‌کرده‌ن، جا گذاشته باشن‌ش. از اینا این‌جا زیاد پیدا می‌شه، شایدم چیز دیگه‌ای باشه. مادرم برا همین بهم می‌گفت "بیش‌فعال"؛ بس که از این‌جور فکرا می‌کنم، تام‎ام همین‌طور. همین‌ام دیگه. بی‌خیالِ نگاه‌کردن به این آت‌و‌آشغالا می‌شم؛ یه تی‌شرت کثیف و یه جفت کفش بی‌صاحب و همه‌ی چیزایی که فکرمو می‌کشونه سمت یه کفش دیگه و پایی که فیتِ اون کفشا بود.

صداهای گوش‌خراشِ تِلِق‌تِلِق و خراشیدن آهن رو آهن ریل و قطار، کُپه‌ی کوچیک لباسا رو از دید پنهان کرد و ما غِل خوردیم سمت لندن، با حرکتی موزون و آهسته. یکی پشت سرم نشسته و با ناامیدی‌ آه می‌کشه، ساعت هشت‌و‌چهار دقیقه‌س. سرعت کُند قطارِ آشبوری به یوستُن۲، می‌تونه یه آزمایش باشه برا تحمل سفر با بلیط ارزون‌قیمت. طول سفر، پنجاه‌و‌چهار‌دقیقه پیش‌بینی ‌شده، اما به‌ندرت درست از آب درمی‌آد؛ چون این بخش خط ‌آهن، قدیمی و فرسوده‌س که با مشکلات زیادی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنه و هنوزم کارای فنی‌ش تموم نشده.

قطار سینه‌خیز جلو می‌ره و عبورش، آب‌انبارهای فرسوده، پل‌ها و آلونک‌ها و خونه‌های ویکتوریاییِ کوتاه و قدیمی رو به لرزه درمی‌آره. همه‌ی اینا مستقیم به خط آهن ختم می‌شن.

از پنجره سرک می‌کشم و به خونه‌های قدیمی‌یی که برام مث نمایی از یه فیلم می‌مونه نگاه می‌کنم. من اونا رو می‌بینم، ولی دیگران نه! احتمالاً صاحباشون‎ام اونا رو از این زاویه نمی‌بینن. یه چیزی از این منظره ـ منظره‌ی آدمای غریبه توی خونه‌هاشون ـ تسلی‌بخشه. تلفنِ یکی زنگ می‌خوره... نوای زنگ، ریتم شادِ نامتعارفی داره که آخرش با قطعه‌ی تأکید‌کننده‌ای تموم می‌شه. عجله‌ای برا جواب‌دادن نداره. صدا یه‌ریز دورم می‌چرخه. می‌تونم آدمایی رو که تو این نوبتِ کاریِ قطار، رو صندلی‌هاشون نشسته‎ن، احساس کنم، خش‌خشِ روزنامه‌ها و تیلیکِ کامپیوتراشونو. قطار به یه طرف کج می‌شه و دور زاویه‌‌ی انحرافش تاب می‌خوره، تاب می‌خوره و آهسته‌آهسته به نشانِ قرمزِ ایستگاه نزدیک می‌شه. سعی می‌کنم بالا رو نگاه نکنم، سعی می‌کنم روزنامه‌ای رو که ولش کرده بودم بخونم، همونی که تو راه، از ایستگاه دستم گرفته‌م، اما لغات جلو چشام تار می‌شن، هیچ‌چی جذبم نمی‌کنه. هنوز می‌تونم تو ذهنم، کپه‌ی کوچیک لباسای ولو‌شده کنار خط آهن رو ببینم.»