دانلود و خرید کتاب صوتی هزار و یک شب (صد شب اول)

کتاب صوتی هزار و یک شب (صد شب اول) نوشتهٔ عبداللطیف طسوجی است. مهرناز محافل گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است. 

درباره کتاب صوتی هزار و یک شب (صد شب اول)

هزارویک‌شبی که اکنون در دست ما است ترجمهٔ ملا عبدالطیف طسوجی و مربوط به زمان محمدشاه قاجار است که میرزا محمدعلی سروش اصفهانی اشعاری به فارسی برای داستان‌های آن سروده‌ است. نام هزارویک‌شب از زمان ترجمهٔ طسوجی برای این اثر در ایران رایج شد. این کتاب در زبان‌های دیگر با نام شب‌های عربی مشهور است و به نسخهٔ قدیمی آن هزار افسان گفته می‌شود.

داستان با روایت ۲ برادر به نام‌های «شاه‌زمان» و «شهریار» آغاز می‌شود که همسرانشان به آن‌ها خیانت می‌کنند. این موضوع باعث رنج شدید ۲ برادر می‌شود. شاه‌زمان پادشاهی را ترک می‌کند و شهریار به انتقام خیانت همسرش تصمیم می‌گیرد تا ازآن‌پس هر شب دختری را به ازدواج با خود درآورد و در صبح روز بعد دستور قتل او را صادر کند. این داستان ادامه پیدا می‌کند تا اینکه «شهرزاد»، دختر وزیر، به همسری او در می‌آید. شهرزاد دختری بسیار زیرک است و در قصه‌گویی مهارت دارد. او برای نجات جان خود از قصه‌گویی کمک می‌گیرد و این قصه‌گویی‌ها هر شب ادامه پیدا می‌کنند. در دل قصه‌ها و ماجراهایی که شهرزاد روایت می‌کند، همهٔ مردم جامعه از قبیل پادشاهان، بازرگانان، زنان، غلامان و مردم کوچه و بازار وجود دارند. بعضی قصه‌ها از زبان حیوانات روایت می‌شود. طبق نظر پژوهشگران هزارویک‌شب کوچ‌گردی کرده است، داستان‌های این کتاب در ایران شروع شده و در زمان‌های متفاوت در کشورهایی مانند هند و مصر داستان‌هایی به آن افزوده شده است. 

کتاب صوتی هزار و یک شب (صد شب اول) روایت آغاز داستان تا شب صدم است.

شنیدن کتاب صوتی هزار و یک شب (صد شب اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران داستان‌های کهن پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی هزار و یک شب (صد شب اول)

چنین گویند که ملکی از ملوک آل ساسان، سلطان جزایر هند و چین بود و دو پسر دلیر و دانشمند داشت: یکی را شهریار و دیگری را شاهزمان گفتندی. شهریار که برادر مهتر بود، به داد و دلیری جهان بگرفت و شاهزمان پادشاهی سمرقند داشت و هر دو بیست سال در مقّر سلطنت خود به شادی گذاشتند. پس از آن شهریار آرزوی دیدار برادر خود را به احضار او فرمان داد. وزیر برفت و پیغام بگذارد.

شاهزمان همان روز خرگاه بیرون فرستاده، روز دیگر مملکت به وزیر خود سپرد و با وزیر برادر از شهر بیرون شد و در لشکر گاه فرود آمد. شبانگاه یاد آمدش گوهری که به هدیه برادر برگزیده بود بر جای مانده، با دو تن از خاصان به شهر بازگشت و به قصر اندر شد. خاتون را دید که با غلامک زنگی در آغوش یکدیگر خفته‌اند.

ستاره به چشم اندرش تیره شد / در حال تیغ بر کشیده هر دو را بکشت

و به لشکرگاه بازگشت. بامدادان کوس رحیل بزدند. همه روزه شاهزمان از این حادثه اندوهگین می‌رفت تا به دارالملک برادر رسید. شهریار به ملاقات او بشتافت و دیدارش شاد گشته از هر سوی سخن می‌راند. ولی شاهزمان را کردار غلام و خاتون از خاطر به در نمی‌رفت و پیوسته محزون و خاموش بود. شهریار گمان کرد که خاموشی و حزن او را سبب دوری وطن و پیوندان است. زبان از گفتار در کشید و به حال خویشتن گذاشت. پس از چند روز گفت: ای برادر، چون است که تنت نزار و گونه‌ات زرد می‌شود؟

شاهزمان گفت:

گر من زغمم حکایت آغاز کنم / با خود خلق به غم انبار کنم

خون در دل من فسرده بینی ده توی / چون غنچه اگر من سر دل باز کنم

شهریار گفت: همان به که به نخجیر شویم، شاید دل را نشاط پدید آید.