دانلود و خرید کتاب صوتی علم و دین در جامعه

کتاب صوتی «علم و دین در جامعه» از برتراند راسل و احمد ایرانی و علی‌اصغر مهاجر و اکرم پریمون - انتشارات آوانامه. این کتاب را می‌توانید از طاقچه دریافت کنید.

انقلاب کوپرنیکی، موضوع تکامل، علم پزشکی، روان‌شناسی، پیشرفت‌های فلسفی و تقابل بین الهیات و علم و رابطه علم و اخلاق شناسی از موضوعات مهمی هستند که راسل در این کتاب به آنها پرداخته است. 

درباره کتاب صوتی علم و دین در جامعه

کتاب «علم و دین در جامعه» نوشته برتراند راسل، فیلسوف و منتقد اجتماعی قرن بیستم است. او بیشتر به خاطر فعالیت‌هایش در زمینه «منطق ریاضی» و «فلسفه تحلیلی» شناخته می‌شود.

راسل مردی ضد جنگ و صلح طلب نیز بود که سخن‌رانی‌های سرسختانه‌ای علیه جنگ و دولت‌مردان انگلیس می‌کرد تا این که به همین دلیل، کرسی استادی دانشگاه از او گرفته شد و شش ماه هم در زندان به سر برد.

راسل در طول زندگی‌اش میان ایدئولوژی‌های مختلف فکری و سیاسی سرگردان بود و تا اخر عمر هم این سرگردانی‌اش از بین نرفت. بنا به عقیدهٔ راسل، آدمی جوهر مستقلی به نام روح ندارد و این که شخص خود را ادامهٔ دیروز خود و سال‌های گذشته‌اش تلقی می‌کند، در حقیت به جهت استمرار عادت و حافظه است.

در کتاب «علم و دین در جامعه» نظرات برتراند راسل را درباره علم و دین، دو جنبه از زندگانی اجتماعی‌ انسان، می‌خوانید. راسل در این کتاب به موضوع چالش‌برانگیز برخورد میان علم و دین و کارشناسان آن در طول تاریخ و جامعه امروزی پرداخته است.

درباره برتراند راسل

«برتراند آرتور ویلیام راسل» در روز ۱۸ می ۱۸۷۲ در «راونزکراف»  ویلز متولد شد. خانواده او از شهروندان قدیمی و بانفوذ انگلستان بودند. پدر بزرگش، «جان راسل» از نخست وزیران پیشین دولت انگلیس بود و پدرش، «لرد آمبرلی» از اشراف زادگان انگلیسی به شمار می‌رفت که برتراند و برادرش، عنوان «لردی» را از او به ارث بردند.

راسل هیچ گاه به مدرسه نرفت، اما معلم خانگی داشت و خیلی خوب و جدی درس می‌خواند، تا آنکه برای خودش دانشمندی شد. وی در سال ۱۹۰۳ و در سن ۳۲ سالگی، کتاب «اصول ریاضیات» را نوشت و از ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۵، کتاب «مسائل فلسفه» را به رشته تحریر درآورد که برای یادگیری فلسفه، ساده و جذاب است.

کتاب علم و دین در جامعه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به فلسفه، فلسفهٔ دین، فلسفهٔ علم و آراء و اندیشه‌های برتراند راسل پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب علم و دین در جامعه

دین و علم دو جنبه از زندگانی اجتماعی‌اند. دین، تا آنجا که درباره تاریخ فکری بشر می‌دانیم، همیشه دارای اهمیت بوده است. در حالی که علم، پس از سوسوزدن‌هایی زودگذر در میان یونانیان و اعراب، ناگهان در قرن شانزدهم میلادی از اهمیت شایانی برخوردار شد و از آن دوران تاکنون به گونه‌ای فزاینده سراندیشه‌ها و مؤسسه‌هایی را که با آنها سروکار داریم پی‌ریزی کرده است. بین علم و دین همواره برخوردی پایان‌ناپذیر وجود داشته است، برخوردی که جز در مورد چند سال گذشته به پیروزی علم انجامیده است. اما با پیدایش دین‌های تازه‌ای در روسیه و آلمان که هر دو در کوشش‌های رسالت‌گونه خود به وسایل علمی مجهزند بار دیگر احتمال پیروزی علم همانند آغاز دوران علمی مورد تردید قرار داده است.۱ در نتیجه، موضوع مطالعه زمینه‌ها و تاریخ حالت جنگ بین دین‌های سنتی و معرفت علمی بار دیگر اهمیت پیدا کرده است.

علم کوششی است برای دریافتن یا کشف کردن از راه مشاهده و استدلالی است که بر مشاهده استوار باشد. نخست کشف واقعیت‌های ویژه‌ای درباره جهان و سپس یافتن قانون‌هایی که این واقعیت‌ها را به یکدیگر پیوند دهد و (اگر بخت یاری کند) پیش‌بینی رویدادهای آینده امکان‌پذیر شود. این جنبه نظری علم با روش علمی پیوند دارد، جنبه‌ای از علم که با بهره‌برداری از معرفت علمی آسایش و رفاهی را تولید می‌کند که در دوران پیش از پیدایش علم یا امکان‌پذیر نبود یا دست‌کم بسیار گران تمام می‌شد. همین ویژگی علم است که سبب می‌شود حتی کسانی که آشنایی چندانی با علم ندارند از اهمیت شایان آن آگاهی داشته باشند.

دین از نظر اجتماعی پدیده‌ای پیچیده‌تر از علم است. هریک از دین‌های بزرگ تاریخی دارای سه جنبه‌اند: ۱ ـ دستگاه دین، ۲ ـ مجموعه احکام ۳ ـاصول اخلاق فردی. اهمیت نسبی این سه جنبه در دوران‌های گوناگون و در سرزمین‌های مختلف بسیار متفاوت بوده است. دین‌های باستانی در یونان و روم، تا زمانی که رواقیان۲ جنبه اخلاقی به آنها نداده بودند، درباره اخلاق فردی حرف چندانی برای گفتن نداشتند. در اسلام دستگاه دین در سنجش با نیروی حاکمان زمینی اهمیت چندانی نداشته است. در پروتستان‌گرایی نو، گرایشی در کاستن از سخت‌گیری‌های احکام دینی دیده می‌شود. با همه اینها، هر سه جنبه دین، با نسبت کمتر یا بیشتر، از عنصرهای بنیادی دین به عنوان پدیده‌ای اجتماعی به شمار می‌روند. همین جلوه اجتماعی است که در درجه اول برخورد با علم را سبب می‌شود. دین شخصی و بی‌غل و غش، مادام که از اعلام احکامی که از نظر علمی نادرستند بپرهیزد، در دوران علمی نیز می‌تواند بدون تشویش به حیات خود ادامه دهد.

احکام دینی سرچشمه فکری برخورد بین دین و علم به شمار می‌رود، اما تلخی این مخالفت به دلیل پیوند خوردن احکام با دستگاه دین و دستورهای اخلاقی بوده است. کسانی که احکام یا اعتقادها را مورد تردید قرار دادند سبب ناتوانی مراجع دینی شدند و در نتیجه امکان پایین آمدن درآمد روحانیان فراهم شد. افزون بر این، شکاکان سست‌کنندگان اخلاق در نظر گرفته می‌شدند، زیرا این روحانیان بودند که وظایف اخلاقی را از روی احکام دینی تعیین می‌کردند. به این ترتیب هم فرمانروایان دنیوی و هم روحانیان دریافتند که در بیمناک بودن از آموزش‌های انقلابی دانشمندان علوم، دلایل خوبی در دست دارند.