کتاب پژوهشی در معناداری و صدق

برتراند آرتور ویلیام راسل( ۱۹۷۰-۱۸۷۲)، فیلسوف، منطق‌دان و ریاضی‌دان بریتانیایی است.

«پژوهشی در معناداری و صدق» کتابی است در تبیین ماهیت «ارتباط گزاره‌‌های مبنایی با تجربیات». گرچه برتراند راسل در تاریخ فلسفه به روان‌‌نویسی زبده و بدان شهره است، در این کتاب در برخی موارد، به‌‌ویژه آنجا که بحث یکپارچه فنی و کاملاً تحلیلی‌ و منطقی است، از آن نثر معروف تقریبا خبری نیست.

هر بخش این کتاب درآمدی ساده و دم‌‌دستی، ادامه‌‌ای پیچیده و فنی و پایانی باز هم ساده و قابل فهم دارد. هر بخش گرچه عنوانی مستقل و فحوایی ظاهرا بی‌‌ربط با بخش‌‌های قبل و بعد دارد، رشته‌‌ای نامرئی سرتاسر این بیست‌‌وپنج بخش را به یکدیگر ربط می‌‌دهد.

«پژوهشی در معناداری و صدق» از شناخت منطقی و ریاضی چشم‌‌پوشی می‌‌کند و صرفا به شناخت تجربی (شناخت حاصل از ادراک حسی) می‌‌پردازد.

راسل در بخشی از پیشگفتار کتاب می‌نویسد:

« این کتاب به‌‌تدریج طی سال‌ها و در اوج مجموعه فعالیت‌‌ها و مشاغل آکادمیک تکامل یافته است. در ۱۹۳۸، طی درس‌گفتارهایی در خصوص «زبان و فکت» در دانشگاه اکسفورد، بخشی از موضوع را مورد بحث قرار دادم. این درس‌گفتارها، مبنای دوره‌‌های گردهمایی در دانشگاه شیکاگو در سال‌‌های ۱۹۳۸ و دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌‌آنجلس در فاصله سال‌‌های ۴۰ـ۱۹۳۹ را تشکیل داد».