کتاب شور و شوریدگی

کتاب شور و شوریدگی نوشتۀ جین آستین و ترجمۀ جمشيد اسکندانی است. نشر ثالث این کتاب را روانۀ بازار کرده است. این رمان، در فاصلۀ سال‌های ۱۷۹۷-۱۷۹۲ در منطقه‌ای در جنوب غربی انگلستان می‌گذرد. شخصیت‌های اصلی، دو خواهر به نام‌های «الینور» و« ماریان دشوود» هستند که به خانه‌ای جدید نقل مکان می‌کنند. آنها در گیر و دار ماجراهای عاطفی‌شان، عشق و دلشکستگی را تجربه می‌کنند.

درباره کتاب شور و شوریدگی

کتاب شور و شوریدگی، با نام‌های «عقل و احساس» و «حس و حساسیت» نیز در ایران شناخته می‌شود. این کتاب، اولین رمان جین آستین است.

عنوان کتاب حاضر را می‌توان بازتابی از دو شیوۀ تفکر و رفتار در جریان‌های فلسفی و سایر جریان‌های فکری رایج در قرن هجدهم دانست؛ که یکی متأثر از فلسفۀ دکارت و عصر روشنگری بود و دیگری برآمده از آثار ادبی نویسندگانی چون جان میلتون و فیلسوفانی نظیر جان لاک.

در نحلۀ نخست، انسان موجودی میان فرشته و حیوان بود که با قدرت عقلانیت و با مهار غرایز جسمانی می‌توانست خود را به جایگاه فرشته نزدیک کند.

در نحلۀ دوم، بدن انسان (و امیال و غرایزش) اعتباری دوباره یافت. برمبنای این شیوۀ تفکر، عقلانیت و درنتیجه اخلاق تنها از مسیر تجربه‌های جسمانی میسّر می‌شد. تقابل میان عقل و احساس، حاکی از منازعه میان این دو جریان فکری در قرن هجدهم است.

خواندن کتاب شور و شوریدگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی کلاسیک پیشنهاد می‌کنیم.

درباره جین آستین

جین آستِن در ۱۶ دسامبر ۱۷۷۵ در استیونتون، همپشر، جنوب شرقی انگلستان به دنیا آمد. وی نویسندۀ قرن هجدهم و نوزدهم  و اهل انگلستان است؛ که آثارش تأثیر گسترده‌ای بر ادبیات غرب گذاشت. شناخت او از زندگی زنان و مهارتش در نشان دادن ظرائف زندگی، او را به یکی از مشهورترین رمان‌نویسان عصر خودش تبدیل کرده است.

آستین، ششمین فرزند از هفت فرزند یک کشیش ناحیه بود. او در نوجوانی، نوشتن رمان را آغاز کرد. عقل و احساس، غرور و تعصب، مانسفیلد پارک و اِما کتاب‌هایی بودند که در زمان حیات این نویسنده چاپ شدند. دو کتاب دیگر او، پس از مرگش منتشر شدند (رمان‌های نورثنگر ابی و ترغیب در سال ۱۸۱۸) و دو کتاب او هیچ‌گاه به پایان نرسیدند (لیدی سوزان و واتسن‌ها). آستن در دورانی که زنده بود کتابهایش را بدون نام چاپ می‌کرد و هیچ‌کس نمی‌دانست که نویسندۀ کتاب، چه کسی است.

سبک جین آستن در شیوۀ نگارش، منحصربه‌فرد است. در آثار او، صدای راوی رمان با عمیق‌ترین احساسات شخصیت‌های قصه پیوند می‌خورد؛ به‌طوری‌که با خواندن داستان‌های وی می‌توان پا جای پای شخصیت‌های داستان گذاشت.

به نظر منتقدان، آستین، نبوغی دووجهی داشت: هم طنز قدرتمندی داشت و هم اخلاقیات و روحیات آدم‌ها را خوب می‌شناخت.

بر اساس رمان‌های جین آستن، نمایش‌های متعدد، اقتباس‌های تلویزیونی و چندین فیلم سینمایی ساخته شده است؛ برای نمونه:

سریال گم‌شده در آستن (Lost in Austen) براساس رمان غرور و تعصب ساخته شده است و فیلم سینمایی «غرور و تعصب» نیز در سال ۲۰۰۵ با بازی کی‌را نایتلی بر اسا رمانِ یادشده ساخته شد.

اولین ترجمهٔ رمان‌های جین آستن در ایران، به کوشش شمس‌الملوک مصاحب و به تاریخ اسفند ۱۳۳۶ منتشر شد. جمشید اسکندانی (نشر ثالث) و رضا رضایی (نشر نی) نیز از دیگر مترجمان آثار این نویسندۀ مشهور هستند.

برخی آثار جین آستین عبارت‌اند از:

غرور و تعصب (۱۷۹۶)، عقل و احساس، نورثنگر ابی (۱۷۹۸)، منسفیلد پارک (۱۸۱۳)، اِما (۱۸۱۴)، ترغیب (۱۸۱۵) و... .

 جین آستین در ۱۸ ژوئیهٔ ۱۸۱۷ درگذشت. او در کلیسای وینچستر به خاک سپرده شد.

بخشی از کتاب شور و شوریدگی

«کاخ زيبای بارتون پارک با ويلای بارتون فاصله زيادی نداشت و در حدود هشتصد متری آن بود. خانم هنری دش‌وود و دخترانش، هنگام ورود به ويلای بارتون، از مسيری گذشتند که از نزديکی بارتون پارک می‌گذشت، اما تپه کوچکی در کنار مسيرشان بود که بارتون پارک را از نظرشان پنهان می‌کرد. خانواده ميدلتون در ساختمان بسيار باشکوهی زندگی می‌کرد که در وسط باغ بنا شده بود؛ کاخی که در سرتاسر دره بارتون به دو دليل شهرت زيادی داشت: يکی به خاطر ميهمانی‌های باشکوهی که در سرتاسر سال برگزار می‌شد و ديگری به خاطر زيبايی و شکوه تزئينات و دکوراسيون داخلی کاخ. مورد اول، فقط از خو و خصلت عاليجناب جان ميدلتون سرچشمه می‌گرفت که به ميهمان‌نوازی شهره بود. مورد دوم هم بيش‌تر به خاطر اقدامات بانو ميدلتون بود که علاقه شديدی به آرايش و پيرايش بارتون پارک داشت. با توجه به خو و خصلت ميهمان‌نواز عاليجناب جان ميدلتون، خيلی به ندرت اتفاق می‌افتاد که بارتون پارک خالی از ميهمان باشد و تقريبا شبی نبود که ميدلتون‌ها، شام را به تنهايی و بدون حضور تعدادی ميهمان صرف کنند.

عاليجناب و همسرش، زن و شوهری به راستی کم‌نظير و استثنايی به شمار می‌رفتند، چون علاوه بر اين‌که از نظر فکری و روحی با يکديگر فرسنگ‌ها فاصله داشتند، هر کدامشان هم در دنيای به خصوصی زندگی می‌کردند که کم‌ترين شباهتی با دنيای ديگری نداشت. با اين حال، اگر کسی آن‌ها را با چشم دل می‌ديد، متوجه می‌شد که با وجود اين تفاوت‌های فاحش و سؤال‌برانگيز، شباهت خاصی بينشان وجود دارد که آن‌ها را در رديف هم قرار می‌دهد، به اين صورت که هر دويشان نه در هيچ هنری استعدادی داشتند و نه کم‌ترين ذوق و شوقی که آن‌ها را به سوی هنر به خصوصی هدايت کند. بنابراين، مثل همه آدم‌های بی‌ذوق و بی‌استعداد، تفريحات و سرگرمی‌هايشان بسيار محدود بود. بزرگترين سرگرمی عاليجناب جان ميدلتون، شکار بود که در ضمن تنها سرگرمی‌اش هم محسوب می‌شد. به همين دليل، وقت آزادش را بيش‌تر در شکارگاه‌های دره بارتون يا جنگل‌های مناطق اطراف می‌گذراند. حال آن‌که همسرش، بانو ميدلتون، خانمی خانه‌دار و مادری تمام عيار بود که فکر و ذکرش در وجود فرزندان متمرکز و به آن‌ها معطوف شده بود و از هيچ کاری مثل رسيدگی به وضعيت فرزندانش لذت نمی‌برد. بنابراين، هرگاه شوهرش در جنگل‌های اطراف به شکار حيوانات مشغول بود، او بين فرزندان خود می‌نشست و با آن‌ها بازی می‌کرد و بديهی است که فرزندان هم به مادرشان علاقه بيش‌تری داشتند. البته غيبت‌های مکرر پدرشان، فقط به خاطر شکار نبود؛ زيرا فعاليت‌های تجاری عاليجناب جان ميدلتون ايجاب می‌کرد که حدود نيمی از سال را در ساير کشورهای قاره اروپا بگذارند. گو اين‌که چون شوهر و پدری وفادار و فداکار، با همه وجود به خانواده‌اش عشق می‌ورزيد و همه کار و فعاليتش هم فقط به خاطر رفاه و آسايش هرچه بيش‌تر همسر و فرزندانش بود. البته همسرش هم در تعليم و تربيت هرچه بهتر فرزندانشان، از هيچ تلاش و کوششی فروگذاری نمی‌کرد.»