کتاب موش ها و آدم ها

کتاب موش ها و آدم ها اثری از جان اشتاین‌بک، برنده جایزه نوبل ادبی است که با ترجمه مهتاب غرار می‌خوانید. این داستان که درباره زندگی، رنج و استثمار تهی‌دستان نوشته شده است از زندگی مردی می‌گوید که با یک اشتباه زندگی خود را به خطر می‌اندازد...

درباره کتاب موش ها و آدم ها

موش ها و آدم ها داستانی زیبا است که به خوبی زندگی مردم فقیر و  استثمار آنان را نشان می‌دهد. 

داستان درباره دو دوست به نام‌های جرج میلتون و لنی اسمال است. آن‌ها با کار در یک آخور زندگی می‌کنند ولی آرزو دارند بتوانند برای خودشان جایی بخرند و در آن خرگوش پرورش دهند. هرچند لنی باهوش نیست، اما مهربان است، به ناز و نوازش چیزهای نرم علاقه دارد و بارها به خاطر زور بازوی زیادش به دردسر افتاده است. اینبار هم همین ماجرا برایش اتفاق می‌افتد. روزی در حالی که موهای زن پسر اربابش را نوازش می‌کند، ناخواسته او را می‌کشد و ترسش او را مجبور می‌کند که فرار کند....

پسر ارباب و افرادش به دنبال لنی شروع به جستجو می‌کنند. جرج هم مجبور می‌شود همراه با آن‌ها شود و این بر خلاف سوگندی است که خورده بود تا از دوستش حمایت کند...

کتاب موش ها و آدم ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

موش ها و آدم ها را به تمام کسانی که دوست دارند آثار بزرگ دنیا را بخوانند، پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره جان اشتاین بک

جان اشتاین بک، یکی از مهم‌ترین چهره‌های ادبی آمریکا و یکی از نمایندگان مکتب ناتورالیسم است. او در سال ۱۹۴۰ جایزه پولیتزر و در سال ۱۹۶۲ جایزه نوبل ادبی را از آن خود کرد. 

جان ارنست اشتاین‌ بک جونیور ۲۷ فوریه ۱۹۰۲ در کالیفرنیا، آمریکا به دنیا آمد. پدرش خزانه‌دار و مادرش آموزگار بود و خودش هم در دانشگاه در رشته زبان و ادبیات انگلیسی درس خواند. بعد به نیویورک رفت و روزنامه‌نگاری را آغاز کرد. بعد از مدتی به کالیفرنیا برگشت و در آنجا به کارهای مختلفی مشغول شد. همین کارها باعث شد تا او با رنج زندگی کارگران آشنا شود و همین باعث شد تا درباره‌ آنان بنویسد.

نخستین اثرش جام زرین را در سال ۱۹۲۹ نوشت. نگاه انسان‌دوستانه و دقیق او به جهان پیرامون و چهره رنج‌کشیده خودش سبب درخشش او در نوشتن آثاری چون موش ‌ها و آدم‌ ها و خوشه های خشم شد. از میان کتاب‌های دیگر او نیز می‌توان به دهکده فراموش شده، ماه پنهان است، راسته کنسروسازی، اتوبوس سرگردان، مروارید، پنجشنبه شیرین، شرق بهشت، در نبردی مشکوک و خون آن‌ها قوی است، اشاره کرد.

جان اشتاین ‌بک در ۲۰ دسامبر ۱۹۶۸ در ۶۶ سالگی به دلیل بیماری قلبی در نیویورک چشم از جهان فروبست.

بخشی از کتاب موش ها و آدم ها

 جورج روی تپه دراز کشید و دستانش را زیر سرش گذاشت. لنی هم کار او را تقلید کرد. سرش را کمی بلند کرد تا جورج را ببیند و مطمئن شود که او هم دقیقاً همان کار را انجام می دهد. جورج گفت:«تو سراپا دردسری. اگه آویزونم نبودی من خیلی راحت تر و بهتر از اینا زندگی می کردم؛ حتی می‌تونستم زن بگیرم.» لنی چند لحظه بدون هیچ حرفی دراز کشیده بود اما بعد با امیدواری گفت: «جورج، ما قراره تو مزرعه کار کنیم.»

_ درسته. درست فهمیدی. اما به یه دلیل امشب رو همین جا می مونیم.

هوا داشت تاریک می شد. نور خورشید که از دره رد شده بود، از بالای کوه‌های گابیلان می تابید. مار آبی کوچکی که در آبگیر حرکت می کرد، مثل لولە یک زیردریایی کوچک سرش را از آب بیرون آورده بود. نی زارها با جریان آب تکان تکان می‌خوردند. آن دورها در نزدیکی راه اصلی، یک نفر با صدای بلند چیزی گفت و فرد دیگری با صدای بلند جوابش را داد. با وزش باد ملایم صدای خش خش شاخ و برگ‌های درختان چنار به گوش می‌رسید.

- جورج چرا نمی ریم مزرعه شام بخوریم؟ تو مزرعه غذا هست.

جورج به پهلو خوابید و گفت:«لازم نکرده. می خوام الان این جا بمونم. فردا می‌ریم سرکار. تو راه که داشتیم میومدیم چند تا ماشین خرمن کوبی دیدم. این یعنی ما قراره فردا سخت کار کنیم و مشغول درو کردن گندم ها بشیم، امشب می خوام فقط همین جا دراز بکشم و حظ ببرم.»

لنی سرش را بلند کرد، نگاهی به جورج انداخت و گفت: «یعنی امشب خبری از شام نیست؟»