دانلود و خرید کتاب برفین و رزالین

کتاب برفین و رزالین نوشته مارتین امیلی وینفیلد و ترجمه شبنم حاتمی است. کتاب برفین و رزالین را انتشارات پرتقال منتشر کرده است، این انتشارات با هدف نشر بهترین و با کیفیت‌ترین کتاب‌ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.

درباره کتاب برفین و رزالین

دو خواهر به نام‌های برفین و رزالین با پدر مهربان و کتابخوان و مادر زیبا و هنرمندشان در یک خانه رویایی زندگی می‌کردند تا این که یک روز پدر به جنگل رفت و دیگر به خانه نیامد. مردم می‌گفتند گم‌شدن او می‌تواند کار غول‌های بزرگ و جادوگرهای پیر یا راهزنان و دیوهای بدجنس باشد.

 زندگی بدون پدر خیلی دشوار بود و مادر هم روزبه‌روز افسرده‌تر می‌شد. او یک مجسمه‌ساز بود اما دیگر مجسمه هم نمی‌ساخت، حتی از آوازخواندن که خیلی دوستش داشت، دست کشیده بود. آنها خانه خود را ترک کردند و به یک کلبه فقیرانه رفتند اما دو دختر قصه از بازگشت پدرشان ناامید نبودند. آنها همیشه منتظر بودند پدر برگردد و یکبار دیگر زندگی‌شان به قشنگی روزهای قبل شود....

خواندن کتاب برفین و رزالین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

 کودکان و نوجوانان دوست‌دار قصه‌های پر رمز و راز را به خواندن این کتاب دعوت می‌کنیم.

 بخشی از کتاب برفین و رزالین

رزالین موهایی داشت سیاه، مثل ابریشم، گونه‌هایی سرخ، مثل گلبرگ‌های رُز، و صدایی آرام و لطیف که گاهی شنیدنش دشوار می‌شد. برفین موهایی داشت سفید، مثل پر قو، چشم‌هایی به رنگ آسمان زمستان و خنده‌ای که بی‌هوا بود و پُر از هیجان.

آن‌ها در کلبه‌ای در دل جنگل زندگی می‌کردند، اما روزگارشان از اول این‌طور نبود.

شبی برفین در تاریکی به خواهرش گفت: «یه قصه برام بگو.» او در تختش بیدار و بی‌قرار بود.

رزالین زیرِ لب غرغرکنان گفت: «مامان رو بیدار می‌کنی... بخواب.»

برفین نشست. تختش جیرجیر صدا داد. «رزالین؟» در تاریکی، نجوای آرامَش بلند به گوش می‌رسید. «می‌شه لطفاً قصه بگی؟»

جای خوابشان اتاقکی زیرشیروانی بود، روی شومینه و آشپزخانه و زیر یک سقف نوک تیز. یک طرف اتاق تختخواب دخترها بود و طرف دیگر تختخواب مادرشان. رزالین از لای شکافِ پردهٔ رنگ‌ورورفته‌ای که اتاق کوچکشان را به دو اتاق کوچک‌تر تقسیم کرده بود با دقت نگاه کرد. در نورِ آبی‌رنگی که از پنجره می‌تابید، انحنای پهلوی مادر را دید که به آرامی بالا و پایین می‌رفت.

رزالین آهی کشید: «باشه، ولی من می‌آم اون‌جا.» شمع بین تختخواب‌هایشان را که روشن می‌کرد، صدای شعله‌ور شدن کبریت در اتاق پیچید و به دنبال آن صدای قدم‌های پاورچینش که روی زمین تِپ‌تِپ می‌کرد. رفت روی تخت، زیر پتوی برفین.

برفین پچ‌پچ‌کنان گفت: «پاهات یخ کرده.» رزالین زانوهایش را توی سینه‌اش جمع کرد و پرسید: «چه قصه‌ای بگم؟» موهای سیاهش زیر پرتو قرمز و طلایی شمع می‌درخشید. «قصهٔ چراغ جادو؟»

برفین لحاف را محکم دور شانه‌هایش پیچید و گفت: «نه.» لبخندی زد. موهای بی‌رنگش، ژولیده و درهم، روی بالش ریخته بودند.

رزالین پرسید: «قصهٔ پری دریایی و میمون؟»

برفین با بی‌تابی گفت: «نه... اون نه.»

«یا قصهٔ جن و پری...»

«نه، جن و پری هم نه.» آستین لباس‌خواب رزالین را آرام کشید و گفت: «قصهٔ خودمون رو تعریف کن.»

رزالین آهِ دیگری کشید و شروع کرد.