با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب تسوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش

نویسنده:هاروکی موراکامی

مترجم:مارال زال زر

انتشارات:کتاب کوله پشتی

دسته‌بندی:

امتیاز

۴.۳از ۲۶ رأیخواندن نظرات

۴٫۳

(۲۶)

خواندن نظرات

معرفی کتاب تسوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش

هاروکی موراکامی( -۱۹۴۹)، نویسنده ژاپنی است. موراکامی تا سی سالگی یک خط هم ننوشته بود؛ یک بارِ جاز به اسم گربه خانگی‌اش، پیتر، در کوکوبونجی توکیو راه انداخته بود و با همسرش آن را اداره می‌کرد؛ زندگی‌اش وقتی از این رو به آن رو شد که در سی سالگی و برای تماشای بازی بیس بال به استادیوم جینگو رفته بود. «تسوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش» در مقایسه با رمان‌های دیگر موراکامی، داستان سرراست و ساده‌ای دارد: چهار رفیق صمیمی تسوکورو تازاکی، سال‌ها پیش، یک‌دفعه و بی‌هیچ توضیحی، با او قطع رابطه کردند. حالا و شانزده سال بعد، تسوکورو تصمیم می‌گیرد تک تک رفقایش را پیدا کند و ازشان بپرسد چرا؟ این ترس از تنهایی و به حال خود رها شدن، این ترس از فهمیده نشدن، مخرج مشترک همه داستان‌های موراکامی است. او در شهر بندری کوبه بزرگ شد؛ با باراندازی که پر بود از ملوان‌های خارجی و توریست‌های در حال عبور. خانواده نسبتا فقیر و پول تو جیبی اندکش برای خرید همه کتاب‌هایی که می خواست بخواند کافی نبود. ناچار ولع خواندنش را با کتاب‌های دست دوم ملوان‌های خارجی سیر می‌کرد. در نتیجه اولین تماس او با ادبیات انگلیسی، کتاب‌های کارآگاهی و رمان‌های عامه‌پسند محبوب ملوان‌ها بود. او در تمام کارهایش، مثل یک بندباز ماهر، توازنی عجیب برقرار کرده است. توزان بین سادگی و شگفتی، بین یاس و امید، بین حزن و طنز یا به قول خودش توازن بین چندلر و داستایفسکی. در تمام این سال‌ها مخاطبان او، بی‌آنکه بدانند، قهرمان‌های داستان‌هایش بودند؛ همگی ساکنان سر به زیر شهرهای بزرگ؛ بی‌نام، بی‌رنگ، بی‌چهره. او روایتگر بی سر و صدای افسانه ماست؛ روایتگر نبرد پایان‌ناپذیر آدم‌های معمولی با شهری که می‌خواهد آنها را، مثل تسوکورو تازاکی، به قطعه‌ای بی‌رنگ و بی‌چهره تبدیل کند.

معرفی نویسنده

هاروکی موراکامی

ژاپنی | تولد ۱۹۴۹

هاروکی موراکامی در ۱۲ ژانویه سال ۱۹۴۹ میلادی در توکیوی ژاپن چشم به جهان گشود. پدر و مادر او، هر دو معلم بودند و در مدارس مختلف، ادبیات ژاپنی تدریس می‌کردند. پدرِ هاروکی از سربازان جنگ دوم امپراتوری ژاپن و چین بود و در طی این درگیری‌ها به‌شدت دچار جراحت شده بود. موراکامی بعدها در مقاله‌ای به نام از «پدرم که حرف می‌زنم از چه حرف می‌زنم» بیان کرد که آسیب‌های وارده بر پدرش در زندگی او تأثیر به‌سزایی داشته است.

نظرات کاربران

Dentist

۱۳۹۶/۰۴/۱۱

پنج دوست خیلی نزدیک و صمیمی در دوران دبیرستان که شامل دو دختر و سه پسر هستند. پنج دوستی که انتهای اسم چهارتاشون اسم یه رنگه و تسوکورو تنها کسیه که از این قاعده مستثناست. سال ها بعد و زمانی

- بیشتر

Amir Hossein Karimi Dana

۱۳۹۸/۰۷/۰۲

کتاب خوبی بود. ضمنا ترجمه خیلی خوبی داشت. حس گیجی و گنگی به من می داد.سوال های بی جواب که تا آخر داستان بی جواب موندن.ابهام ها و دودلی ها، ترس ها و فاصله ها، توهمات و رویاها، شکاف ها و

- بیشتر

Farzaneh Parsinejad

۱۳۹۹/۰۱/۰۵

کتابی جذاب بود، یکی از کارهای خوب هاروکی موراکامی! درونمایه ی داستان درباره ی احساس تنهایی و سرگشتگی انسان در دنیای امروز است و موراکامی مانند بسیاری دیگر از آثارش به بهترین شکل از موسیقی برای خلق فضا و در گیر

- بیشتر

Darling

۱۳۹۶/۱۲/۰۳

موراکامی در این رمان در حین ساده نویسی اثری بسیار جذاب خلق کرد "تسوکورو" شخصیت اصلی رمان در میان اطرافیان و دوستان رنگیش، حسِ آدمی بی رنگ ساده و درون گرا را داشت حسی که من کاملا درک میکنم موضوع رمان مرگ

- بیشتر

فرشید

۱۳۹۸/۰۲/۰۴

بدون شک کتابی هست که خوندنش از نخوندنش بهتره. اما ممکنه پایان باز کتاب عصبیتون کنه.

geneva

۱۳۹۵/۰۵/۰۳

با پیشنهاد مجله چوک نسخه چاپیشو خوندن البته قبل از اون کمی ترجمه های مختلفو سبک سنگین کردم ک زیاد فرقی نداشتند باهم ولی خب ترجمه خانوم زال زر بیشتر به دلم نشست. دوستش داشتم

مامان زیبا

۱۳۹۸/۰۷/۱۵

داستان در مورد پسری که از گروه دبیرستانش طرد میشه و سالها بعد توسط دوست دخترش تحریک میشه که دنبال علت بگرده.. موراکامی در ضمن داستان نکات فلسفی رو هم وارد میکنه، داستان میشه گفت ساده اس، کلمات قلمبه سلمبه

- بیشتر

نازبانو

۱۳۹۷/۰۴/۲۵

عااااالی ، ترجمه محشر ، عاشق داستانای ژاپنی ام خیلی جالب و جدیدن

موناپروا

۱۳۹۵/۱۱/۲۱

کتاب خیلی سنگین در عین حال دوست داشتنی بود کتاب رو در حدود یک ماه خوندمش و بعد از هر بار خوندن مدام تصویر سازی میکردم قلم نویسنده عالی بوده چه در شرح مناظر و وقایع چه در کنار هم چیدن زمان

- بیشتر

Mahshid.M

۱۴۰۳/۰۲/۰۴

بهترین ترجمه‌ی کتابه و از ترجمه‌ی نشر چشمه روان‌تره. واقعا نمیدونم چرا هرگز تجدید چاپ نشده. هیهات، هیهات

بریده‌هایی از کتاب

داشتن هدف‌های مشخص و از پیش تعیین‌شده، زندگی رو راحت‌‌تر می‌کنه.»

نازبانو

اگه بخواهید ورزشکار خوبی بشوید، باید یاد بگیرین چطور بازنده‌ی خوبی باشین

نازبانو

«تو می‌تونی خاطراتت رو پنهان کنی، ولی نمی‌تونی تاریخی رو که به اون‌ها شکل داده، پاک کنی.»

samira

حسادت زندانی نبود که به اجبارِ فرد دیگری به آن تبعید شود، بلکه مکانی بود که ورود و جا گرفتن در آن اختیاری و داوطلبانه بود؛ در را قفل می‌کنی و کلید آن را دور می‌اندازی. و روح کسی هم در این دنیا خبر ندارد که تو در آنجا محبوس شده‌ای. البته اگر دلش می‌خواست، می‌توانست فرار کند. زندان در حقیقت توی قلبش بود. ولی نمی‌توانست این تصمیم را بگیرد. دلش به سختیِ دیواری سنگی بود. اصل و جوهر حسادت همین بود.

نازبانو

samira

مثل آدمی که در طوفان، ناامیدانه به تیرِ چراغ‌برقی بچسبد، به تکرارِ یکنواخت زندگی چسبیده بود.

hana

«یک چیز دیگه هم طی کار توی شرکت‌ها یاد گرفتم، و اون این بود که اکثریت آدم‌های دنیا با اطاعت از دستورات دیگران مشکلی ندارند. درواقع، اون‌ها از اینکه کسی بهشون دستور بده و بگه چیکار کنند، خوش‌حال هم می‌شوند. ممکنه غُر بزنند، اما این احساس واقعی‌شون نیست. اون‌ها فقط از روی عادت گله می‌کنند و غُر می‌زنند. اگه ازشون بخواهی خودشون فکر کنند و تصمیم بگیرند و مسئول کارهایی که می‌کنند باشند، تبدیل به آدم‌هایی بی‌عرضه و بی‌لیاقت می‌شوند.

samira

قبولی در امتحان ورودی و پذیرش در دانشگاه برای تسوکورو به این معنی بود که باید کمربندش را محکم می‌کرد و طوری درس می‌خواند که قبلاً هرگز نخوانده بود.

فرشید

مهم نیست چقدر صادقانه خودت را آشکار کرده باشی، هنوز هم چیزهایی هست که نتوانی بر زبان بیاوری.

آرزو

«استعداد ممکنه زودگذر باشه و آدم‌های اندکی بتونند استعدادشون رو تا آخر عمر حفظ کنند، ولی استعداد امکان یک جهش روحی عظیم رو ایجاد می‌کنه. استعداد تقریباً موضوعی جهانیه و ربطی به فردیت نداره.»

samira

پیرمرد صدساله‌ای که از پنجره‌ی خانه‌ی سالمندان زد به چاک و ناپدید شد