کتاب سی و دو ساله؛ مسافر روزگار

رامین

۱۳۹۶/۰۶/۰۹

کلا ما ایرانیها از داستان انتظار روال قصه گویی داریم قصه ای که شروع و ریتم و اوج و پایان مشخصی داشته باشه تا بتونیم ازش لذت ببریم . در قصه هایمان دنبال قضاوت و نصیحت و عبرتیم همین نگاه

عاشق کتاب

۱۳۹۷/۰۴/۱۳

"سی ‌سالگی، مثل یک روز سه شنبه است؛ مثل ساعت 3 بعد از ظهر؛ برای هر کاری، هم زود، هم دیر ..."

fateme

۱۳۹۷/۰۴/۱۱

در داستان، خودش هم اشاره کرد "جوانی کسل کننده ام" جوانی کسل کننده ای داشته ، برای همین دوست نداره به اون دوران برگرده ، مثل خیلی از جوونا که بی هدف و بی برنامه هستن ، شاید در حال

هانا

۱۳۹۶/۰۹/۰۸

چقد نظرات مخالف و منتقدانه! بقیه آثارش و بخونید چی میگین؟ 😂 موراکامی کلا اینجوریه.تو یه داستانش یه میمون میاد اسم یه دختر و می دزده😁😂😆 دیگه از ابَر قورباغه ای که میاد توکیو رو میخوره هیچی نگم😅 خلاصه تا

farez

۱۳۹۶/۱۲/۲۴

هایکوی جالبی بود. دوستش داشتم

maryam

۱۳۹۷/۰۶/۰۲

همین که تو داستانش ادمو به فکر وادار میکنه ک ما هم به 18 سالگی و 32 سالگی فک کنیم خوبه . فقط داستانی ک توش مرد متاهل با یه خانم دیگه دوست میشه رو دوس ندارم 😢

ناسارا

۱۴۰۰/۰۳/۱۶

چیزی که در مورد موراکامی برام جالبه اینه که ابعادی از شخصیت خودش رو توی تمام داستاناش میبینی و تکرار میشه یه سری چیزا . شاید با نوشتن داستانِ آدم های مختلف با همون ویژگی های یکسان ولی در شخصیت های

motahareh

۱۳۹۷/۰۴/۱۰

حداقل تو ایران نمیخوام دوباره ۱۸ ساله باشم...

علی

۱۳۹۷/۱۱/۱۹

برشی بود از تفکر و زندگی شخصیتی ۳۲ساله و به نظر من نویسنده خوب کار کرده بود. همین که تو داری به ۱۸سالگی و تفکر شخصیت ۳۲ساله فکر می‌کنی، نشون می‌ده که داستان، مزخرف نبوده و شاید هم موفق بوده است.

dianaz

۱۳۹۶/۱۲/۰۳

منم دوس ندارم به گذشته برگردم!