کتاب دانش شادی‌بخش

«دانش شادی‌بخش» یکی از آثار فیلسوف بزرگ آلمانی، فردریش نیچه است. نیچه فیلسوفی عصیانگر بود که باورها و ساختارهای مسیحیت و اخلاق سنتی را دچار چالش های بنیادی کرد. او باوری عمیق به آفرینش‌گری، زندگی، تندرستی و واقعیات دنیا داشت. اساس فلسفه او ایده تایید و تصدیق زندگی است. دانشمندان معمولا نیچه را اولین فیلسوف اگزیستانسیالیست می‌دانند. فلسفه نیچه الهام‌بخش چهره‌های راهنما و راهبر فرهنگی مثل شاعران، نویسندگان، نقاشان، روان‌شناسان، جامعه‌شناسان و انقلابیون اجتماعی و حتی رقاصان بوده است.

نیچه در «دانش شادی‌بخش» پاره‌ای از ایده‌های وجودی که با نام او شهرت گرفته و مطرح شده‌اند را آورده است. او در این اثر ایده‌هایی همچون اظهار مرگ خدا (God is dead ) و نظریه‌ی بازگشت جاودان را خلق می‌کند.

​​این کتاب از علم و دانشی دفاع می‌کند که برای انسان مانند شعر و موسیقی شادی بخش است. نیچه چنین علمی را معرفت ویژه‌ای می‌داند فراتر از شناخت عقلی و استدلالی. این معرفت شهودی بر دل و الهام استوار  است.​

«دانش شادی‌بخش» از خصوصی‌ترین نوشته‌های نیچه است که ان را به دوست یا معشوقی به اسم سالومه تقدیم کرده است که در بهبود بیماری او  و برگرداندنش به زندگی نقش موثری داشت:

«نیرومندترین و دیوسرشت‌ترین روح‌ها تاکنون بیشترین تلاش را برای پیشبرد مردمیّت از خود نشان داده‌اند: بارها و بارها آتش شوروشوقی را شعله‌ور کرده‌اند که رو به خاموشی گذاشته بوده ـ جامعه‌ای که نظم بر آن حاکم است، شوروشوق را به خواب می‌فرستد ـ و بارها و بارها حس مقایسه، ناسازگاری، لذت از آنچه تازه، پرتهور و ناآزموده است را از نو بیدار کرده‌اند، مردمان را واداشته‌اند تا آرایی را در برابر آرایی، قالبی را در برابر قالبی دیگر به رقابت کشانند. معمولاً به زورِ جنگ‌افزار، به زمین انداختن نشانگرهای مرز، با زیرپاگذاشتنِ پارسایی‌ها و پرهیزکاری‌ها ـ اما از این گذشته به یاری ادیان و اخلاقیت‌های نو. در هر آموزگار و موعظه‌گرِ موضوعات نو، با همان گونه‌ای از «بدنهادی» رویاروی هستیم که کشورگشایان را ننگین می‌کند، حتی اگر تجلی‌اش رندانه‌تر باشد و بی‌درنگ ماهیچه‌ها را به جنبش درنیاورد، و بنابراین فرد را تا به آن اندازه ننگین نکند. با وجود این، آنچه تازه و نو است، همواره دیوسرشت است، همان چیزی است که می‌خواهد بر مرزهای و پرهیزکاری‌های گذشته چیره شود و آنها را سرنگون کند،، تنها چیزی خوب است که دیرینه است.»​